Nikolaj Ostrovski

Nikolaj Aleksejevič Ostrovski Nikolaй Alekseevič Ostrovskiй
Lični podaci
Datum rođenja	29. septembra 1904.
Mesto rođenja	selo Vilija pored Ostroga, Ukrajina, Ruska Imperija
Datum smrti	22. decembra 1936.
Mesto smrti	Moskva, SSSR
Književni rad
Najvažnija dela	„Kako se kalio čelik“
Nagrade	Orden Lenjina

Nikolaj Aleksejevič Ostrovski (rus. Николай Алексеевич Островский; selo Vilija, Ukrajina, 29. septembar 1904 — Moskva, SSSR, 22. decembar 1936) bio je sovjetski književnik socijalističkog realizma, jedan od najpoznatijih za staljinove ere. Njegovo najslavnije delo je autobiografski roman Kako se kalio čelik u kome je opisao Ruski građanski rat i sovjetsku revoluciju.

Život

Spomenik Nikolaja Ostrovskog u Zavičajnom muzeju.

Nikolaj je rođen u skromnoj radničkoj porodici, kratko osnovno školovanje pohađao je u crkvenoj školi. Nakon što mu se porodica preselila u grad Šepetovka 1914. mali Nikolaj je počeo raditi kao pomoćni radnik u kuhinji železničke stanice, zatim kao ložač i na kraju kao električar. Tu se približio boljševicima i postao njihov aktivist 1917, ali je tu istovremeno zaradio - ankilozantni spondilitis, opaku bolest koja ga je kasnije dovela do paralize i slepoće. Po njegovoj službenoj biografiji, Ostrovski se pridružio lokalnim boljševicima u proleće 1918. kada je nemačka vojska zauzela grad. U julu 1918. postao je komsomolac, a već u avgustu prijavio se u Crvenu armiju, postao je borac Konjičke brigade Kotovskog. Tad je navodno ranjen 1920. pored Lavova, a obolio je i od tifusa. Nakon oporavka vratio se u jedinicu, da bi bio ponovo ranjen i trajno otpušten iz vojske zbog zdravstvenih razloga. Interesantno je da sam Ostrovski u svojoj autobiografiji uopšte ne navodi da je bio vojnik Crvene armije. Od 1921. radi kao elektičar na željeznici u Kijevu i postaje sekretar mesnog Komsomola.

Kako je bolovao od hroničnog reumatizma i posledica tifusa, u avgustu 1922. je poslan na oporavak u Berdjansk, lečilište na obali Azovskog mora. Od oktobra 1922. i službeno je proglašen invalidom, ali on i dalje radi. Od 1923. postavljen je za komesara Nastavnog bataljona Crvene armije u Berezdovu (zapadna Ukrajina) tu je bio i sekretar Komsomola. Od januara 1924. je sekretar Izjaslavskog oblasnog komiteta komsomola, od avgusta 1924. postao je član komunista. Od 1925. njegovo zdravlje se stalno rapidno pogoršavalo, zbog toga je poslat na lečenje u Harkov, a u maju 1926. na Krim. Od decembra 1926. atritis ga je prikovao za krevet. Od novembra 1927. Nikolaj se upisao na dopisni univerzitet Sverdlovskog komunističkog univerziteta, kog je završio u junu 1929. u Moskvi, ali je već u avgustu oslepeo.

Ali nepokretnost i slepoća nisu ga dotukli, pa je već 1930, otpočeo pisati svoj prvi roman Kako se kalio čelik, koji je po izlasku postao jedno od najuticajnijih dela među tadašnjim komunistima širom sveta. Piše i brojne članke po novinama i časopisima, i nastupa u radio emisijama. Od aprila 1932. postao je član Saveza ruskih proleterskih pisaca, a od juna 1934. i član Saveza pisaca Sovjetskog Saveza. Za svoj književni doprinos dobio je 1. oktobra 1935, najviše odlikovanje Sovjetskog Saveza Orden Lenjina.

Godine teške bolesti ipak su učinile svoje, 22. decembra 1936, u dobi od svega 32 godine Nikola je umro, smrt ga je prekinula te nije uspio završiti svoju drugu novelu Rađanje bure, takođe na temu Ruskog građanskog rata i sovjetske revolucije.

Ostavština Ostrovskog

Za sovjetskih vremena je Ostrovski bio kultni pisac. Nakon smrti podignut mu je Muzej i Humanitarni centar Ostrovki u Moskvi i brojni spomenici. Po njegovom romanu Kako se kalio čelik snimljena su tri filma, i izvedene brojne poozorišne adaptacije. On je diviniziran kao pravi primer sovjetskog čoveka - koji nikad ne skreće sa svog puta, njegove reči citirane su kao primer, kako treba živeti.

„ ” — Čovekovo najveće bogatstvo je život, koji mu je dan samo jednom. Zato ga treba proživeti tako, da se nikad ne požali za profućkanim godinama sramno provedene prošlosti. Treba živeti tako, da bi se na samrti moglo reći; sav moj život i svu svoju snagu iskoristio sam za najplemenitiji cilj na svetu, borbu za oslobađanje čoveka

Galerija slika

• 
  U znak sjećanja na Nikolaja u jednom Nemačkom gradu.
• 
  U ovoj kući je od 1935-1936 živeo i radio Nikolaj Ostrovski. Sada je muzej. Tverska ulici 14.
• 
  Sovjetska poštanska marka posvećena Ostrovskom.
• 
  Poštanska marka Sovjetskog Saveza "50 godina od rođenja Nikolaja Ostrovskog“.

Spoljašnje veze

• O Ostrovskom na Enciklopediji Sovjetskih pisaca (jezik: engleski)
• Petro Kraljuk: “Čelični čovjek” iz Šepetivke Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. maj 2011) (jezik: ukrajinski)
• Svjetlana Kabačjanskaja: Život bez srama (jezik: ruski)