Nikola Petin
| Nikola Petin | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 19. decembar 1919. |
| Mesto rođenja | Krasnodar, SSSR |
| Datum smrti | 23. septembar 2004. (84 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad , SCG |
Nikola Petin (19. decembar 1919 - 23. septembar 2004) bio je srpski kompozitor, publicista i pedagog.
Život i stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]
Nikola Petin je rođen i odrastao u varoši Krasnodar u nekadašnjem SSSRu. Njegov otac Nikolaj Ksenofontovič je bio oficir i učitelj, 1922. godine se seli sa porodicom na prostor tadašnje Jugoslavije. Nikola gimnaziju završava u mestu Bela Crkva, zatim upisuje istoriju umetnosti na Filozofskom faklutetu univerziteta u Beogradu, i tek 1940. upisuje studije kompozicije i dirigovanja na Muzičkoj Akademiji. Profesori su mu bili Miloje Milojević i Josip Slovenski. Zbog rata koji je izbio, diplomirao je 1948. a 1949. počinje da predaje teoriju u srenjoj muzičkoj školi u Novom Sadu. Kao kompozitora usavršavala ga je Nađa Bulanža u Parizu 1959. Godine 1975. postaje vanredni, a 1980. redovni profesor na Akademiji Umetnosti, na katedri za harmoniju i kontrapunkt. Penzionisan je u decembru 1989.[1] Napisao je i ciklus pesama „Za decu i o deci”, bavio se i scenskom muzikom i potpisao muziku za radio-adaptaciju „Otkrića” Dobrice Ćosića. Autor je balada za fagot i klavir, kantata, koncerta za gudački orkestar op. 56, klavirskih kompozicija, kao i Baroknih svita za obou, engleski rog, gudački orkestar i fagot. [2]
Preminuo je 23. septembra 2004. godine u Novom Sadu, u 84. godini.
Dela[uredi | uredi izvor]
- Symphonia brevis (1958),
- Velika poema za simfonijski orkestar i mešoviti hor „Trnava 1941”
- Vokalno-instrumentalni ciklusi „Čovek i breg” i „Sunce u krugu”
- Tri simfonijska portreta (Hamlet, Ofelija i Polonije)(1956)
- Simfonijska poema sa horom „Trnava 1941“ (1961)
- Pohvala svetom Simeonu (1996)
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Nagrada Jugoslovenske radio-televizije
- dve nagrade „Josif Marinković” 1971. i 1974.
- Oktobarska nagrada grada Novog Sada 1977.
- Počasna diplome M. B. B. C. Cambridge (1977)
- Povelja Udruženja muzičkih pedagoga Srbije (1979)
- Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije (1982)
- Medalja Albert Ajnštajn 1990. od strane Međunarodne akademske fondacije iz SAD, od koje mu je uručen i počasni doktotrat.