Olovo(II) acetat
Acetate.jpg)
| |
| Nazivi | |
|---|---|
| IUPAC naziv
Olovo(II)-acetat
| |
| Sistemski IUPAC naziv
Olovo(II)-etanoat | |
| Drugi nazivi
plumbo-acetat, olovni šećer
| |
| Identifikacija | |
| ECHA InfoCard | 100.005.551 |
| MeSH | Lead+acetate |
| Svojstva | |
| Pb(C2H3O2)2 | |
| Molarna masa | 325,29 g/mol (анхидрован) 379.33 g/mol (трихидрат) |
| Agregatno stanje | Beli ili bezbojan prah, kristali u obliku cvetova |
| Gustina | 2,55 g/cm3, основно стање-трихидрат |
| Tačka topljenja | 75 °C |
| Tačka ključanja | 100 °C |
| 60 g/100 mL | |
| Struktura | |
| Kristalna rešetka/struktura | monoklinična |
| Opasnosti | |
| Glavne opasnosti | Neurotoksin, verovatno izaziva rak kod ljudi |
| NFPA 704 | |
| Tačka paljenja | ne gori |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25°C [77°F], 100 kPa). | |
| Reference infokutije | |
Olovo-acetat je so olova čija je hemijska formula Pb(CH3COO)2.
Dobijanje[uredi | uredi izvor]
Dobija se kuvanjem olovne gleđi sa sirćetnom kiselinom, a potom kristalizacijom dobijenog proizvoda. Tako se dobijaju beli kristali.[1]
Svojstva[uredi | uredi izvor]
Poznat je pod nazivom olovni šećer. Iako je slatkog ukusa, veoma je otrovan. Rastvara se u vodi (46 grama u 100 grama vode na temperaturi od 15°).[1]
Upotreba[uredi | uredi izvor]
Upotrebljava se u medicini i u laboratoriji za dobijanje drugih jedinjenja olova.[1]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Parkes, G.D. & Phil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
