Otava (narod)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Geografski raspored algonkvinskih naroda iz grupe Anišinabe 1800.
  Odži-Kri Odžibva (podgrupa Odžibva)
  Sulto Odžibva (podgrupa Odžibva)
  Odžibva (ili Čipeva)
  Nipisinzi
  Otave
  Potavatomi
  Algonkvini
  Misisoge

Otave su algonkvinski narod, koji zajedno sa Algonkvinima, Odžibvama, Potavatomijima, Nipisinzima i Misisogama čine Anišinabe grupu algonkvinskih naroda. Kulturološki i jezički najbliže su povezani sa Algonkvinima i Odžibvama (Algonkvini, Otave i Odžibve govore različitim dijalektima istog jezika).

U vreme prvog kontakta sa Evropljanima, naseljavali su ostrvo Manitulin u jezeru Hjuron. Na ostrvo su u dalekoj prošlosti njihovi preci Anišinabe došli iz pravca istoka. Nakon 17. veka naselili su obale reke Otave u kanadskoj pokrajini Ontario i američku državu Mičigen.[1] Danas Otave naseljavaju 11 rezervata, 4 u SAD (3 u Mičigenu i 1 u Oklahomi) i 7 u Kanadi (Ontario).

Ime[uredi | uredi izvor]

Ime naroda Otava ili Odava potiče od anišinabske reči adave (adaawe), koja znači „trgovati”, ili „kupovati i prodavati”.

Susedi Otava su ih nazvali „trgovci”, jer su imali značajnu ulogu u međuplemenskoj trgovini i trampi.[2] Otave su trgovali pre svega „kukuruznim brašnom, suncokretovim uljem, krznom, kožom, duvanom i lekovitim biljem”.[3][4]

Po Otavama ime su dobili glavni grad Kanade Otava i reka Otava, koji se nalaze u pokrajini Ontario. Kao i grad Otava koji je sedište okruga Patnam, ovaj grad je nastao na mestu poslednjeg otavskog rezervata u Ohaju.

Jezik[uredi | uredi izvor]

Otavski je dijalekat odžibvanskog jezika. Početkom 21. veka, od oko 15.000 Otava (uključujući osobe mešanog porekla), njih oko 500 u Mičigenu i Ontariu govori otavskim jezikom, to jest dijalektom. U Oklahomi samo troje Otava tečno govori otavskim.[5]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Pre 17. veka i 17. vek[uredi | uredi izvor]

Prema usmenom predanju Otava, njihovi preci su došli sa atlantske obale. Zajedno sa ostalim Anišinabama, došli su do „prvog mesta za zaustavljanje” u blizini Montreala. Odakle je većina Anišinaba nastavila put uzvodno rekom Sen Loren. Na „trećem mestu za zaustavljanje” u blizini današnjeg Detroita, južne Anišinabe su se podelile na Otave, Odžibve i Potavatomije.[6]

Otave, Odžibve i Potavatomi su bili deo plemenskog saveza poznatog po imenu „veće tri vatre”,[7] koje je ratovalo protiv Irokeza i Sijuksa.

Prvi kontakt se Evropljanima desio se 1615. kada je došlo do susreta sa francuskim istraživačem Samjuelom de Šamplenom. Otave su ratovale protiv mnogih domorodačkih naroda, pre svega zbog trgovine sa Evropljanima. Sredinom 17. veka, u savezu sa drugim algonkvinskim narodima iz oblasti Velikih jezera ušle su u rat protiv irokeškog plemena Mohoka i njihovih irokeških saveznika (Dabrovi ratovi). U ovom periodu domoroci su imali mnogo veće gubitke zbog bolesti nego zbog ratova. Pre svega zbog nedostatka stečenog imuniteta na evropske zarazne bolesti, bili su pogođeni epidemijama u kojima je smrtnost bila ogromna.

18. vek[uredi | uredi izvor]

Francuski kolonisti su 1701. sagradili tvrđavu Fort Detroit i uspostavili trgovinsku postaju. Nakon čega je veliki broj Otava došao sa ostrva Manitulin i naselio se u njenoj blizini.[6] Nova otavska naselja dopirala su sve do Ohaja. Prethodno je jedan broj Otava već naselio severni Mičigen.

U „Francuski i indijanski rat” (1754–1763) Otave su ušle na strani svojih trgovinskih partnera Francuza, a protiv Engleza. Nakon engleske pobede u ratu 1763, Pontijak je započeo ustanak protiv engleske vlasti („Pontijakov rat”), ali nije uspeo da spreči naseljavanje Engleza u svojoj oblasti.[8]

U Američkom ratu za nezavisnost Otave su ratovale na strani Britanaca, a protiv Amerikanaca. Otave su želele da zaustave naseljavanje Angloamerikanaca na teritoriju Otava u severozapadnom Ohaju i južnom Mičigenu.[9]

Otave su zajedno sa drugim domorodačkim narodima američkog Severozapada, nakon Američkog rata za nezavisnost, ratovale protiv SAD u „Severozapadnom indijanskom ratu” (1785–1795). Cilj domorodaca je bio sprečavanje daljeg naseljavanja Angloameričkih kolonista zapadno od Apalačkih planina, ali su bili poraženi.[9]

19. vek[uredi | uredi izvor]

Prema „Grinvilskom sporazumu”, 1795. Otave su predale svu svoju zemlju u Ohaju, izuzev severozapadnog dela, koji je bio pod kontrolom Detroitskih Otava.

Detroitske Otave su 1807. zajedno sa Odžibvama, Potavatomijima i Vajandotima (Huronima), potpisale „Detroitski sporazum” sa predstavnikom američke teritorije Mičigen Vilijamom Halom. Kojim je SAD predata zemlja u jugoistočnom Mičigenu i severozapadnom Ohaju. Mnoga potplemena Otava su se preselila nakon potpisivanja sporazuma u severni Mičigen. Deo Otava u Ohaju je zadržao komunalno vlasništvo nad zemljom u nekoliko malih enklava oko reke Momi.[10] Potplemena Otava su naseljavala oblasti Roš de Bef,[11] i Vulf Rapids oko gornjeg toka reke Momi.[12]

Nakon Rata iz 1812., Ohajske Otave su 1817. potpisale sporazum kojim su predali deo svoje zemlje, i prihvatili stvaranje rezervata Blančards Fork i Lit`l Oglejz Riv`r na manjem delu zemlje. Nakon donošenja zakona o preseljenju Indijanaca (1830), Otave su 1831. predale ova dva rezervata u Ohaju. Četiri otavska potplemena Blančards Krik, Lit`l Oglejz, Roš de Bef i Vulf Rapids su zatim preseljena u Kanzas.[12]

21. vek[uredi | uredi izvor]

Početkom 21. veka, ukupan broj registrovanih članova federalno priznatog plemena Otava Oklahome je oko 4.700. U SAD živi oko 10.000 Otava, od kojih većina u Mičigenu. Još nekoliko hiljada živi u Ontariu u Kanadi.

Rezervati[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „First Nations Culture Areas Index”. Canadian Museum of Civilization. 
  2. ^ Beck 2002, str. 27.
  3. ^ Burton, Clarence M. (ed.) (1922). The City of Detroit, Michigan, 1701-1922. str. 49. The S. J. Clarke Publishing Company.
  4. ^ Wurm, Stephen A., ur. (1996). Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas. Walter de Gruyter & Co. str. 1118. ISBN 978-3-11-013417-9. 
  5. ^ Anderton, Alice, PhD. Status of Indian Languages in Oklahoma. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. septembar 2010) Intertribal Wordpath Society. 2009 (16 Feb 2009).
  6. ^ a b Frederick Webb Hodge, "Ottawa", Handbook of American Indians North of Mexico, Vol. N-Z, Washington, DC: U.S. Government Printing Office. (1910). str. 167–172.
  7. ^ Williamson, Pamela; Roberts, John (2004). First Nations Peoples (2nd= izd.). Toronto: Emond Montgomery Publications. str. 102. ISBN 978-1-55239-144-0. 
  8. ^ Vogel, Virgil J. (1986). Indian Names in Michigan. University of Michigan Press. str. 46-47. ISBN 978-0-472-06365-9. 
  9. ^ a b Barnes, Celia (2003). Native American Power in the United States, 1783–1795. Fairleigh Dickinson University Press. str. 203. ISBN 978-0-8386-3958-0. 
  10. ^ „Treaty Between the Ottawa, Chippewa, Wyandot, and Potawatomi Indians”. World Digital Library. 17. 11. 1807. Pristupljeno 3. 8. 2013. 
  11. ^ „Waterville, Ohio: Roche de Bout Metropark”. Arhivirano iz originala 29. 03. 2016. g. Pristupljeno 29. 06. 2018. 
  12. ^ a b „Lee Sultzman, "Ottawa History"”. Arhivirano iz originala 06. 04. 2016. g. Pristupljeno 29. 06. 2018. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Wurm, Stephen A., ur. (1996). Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas. Walter de Gruyter & Co. str. 1118. ISBN 978-3-11-013417-9. 
  • Beck, David (2002). Siege and Survival: History of the Menominee Indians, 1634–1856. University of Nebraska Press. str. 27. ISBN 978-0-8032-1330-2. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Otava na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Отава_(народ)&oldid=26966669”