Pređi na sadržaj

Pavel Pavlikovski

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Pavel Pavlikovski
Pavlikovski 2015. godine
Lični podaci
Puno imePavel Aleksander Pavlikovski
Datum rođenja(1957-09-15)15. septembar 1957. (66 god.)
Mesto rođenjaVaršava, NR Poljska
Rad
Aktivni periodod 1980.
www.pawelpawlikowski.co.uk
Veza do IMDb-a

Pavle Aleksander Pavlikovski (polj. Pawel Aleksander Pawlikowski, poljski: [ˈpavɛw alɛˈksandɛr pavliˈkɔfskʲi]; Varšava, 15. septembar 1957) poljski je reditelj i filmski producent. Rano je dobio pohvale za nekoliko realizovanih dokumentarnih filmova iz 1990-ih kao i za nagrađivane igrane filmove iz 2000-ih, Last Resort (2000) i Mi Summer of Love (2004). Njegov uspeh se nastavio 2010-ih sa filmom Ida (2013), koja je osvojila Oskara za najbolji međunarodni film, i Hladni rat (2018), za koji je Pavlikovski dobio nagradu za najbolju režiju na Filmskom festivalu u Kanu i bio nominovan za Oskara za najbolju režiju, dok je film dobio nominaciju za najbolji film na stranom jeziku.

Rani život[uredi | uredi izvor]

Otac mu je bio lekar a majke koja je počela da radi kao baletska igračica a kasnije je postala profesor engleske književnosti na Univerzitetu u Varšavi.[1] U kasnim tinejdžerskim godinama saznao je da je njegova baka po ocu Jevrejka i da je ubijena u Aušvicu.[2][3] Sa 14 godina je sa majkom otišao iz komunističke Poljske za London. Ono za je Pavlikovski mislio da je godišnji odmor je bilo trajno preseljenje. Godinu dana kasnije preselio se u Nemačku, pre nego što se konačno nastanio u Ujedinjenom kraljevstvu 1977. Studirao je književnost i filozofiju na Univerzitetu u Oksfordu.[4]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Krajem 1980-ih i 1990-ih, Pavlikovski je bio najpoznatiji po svojim dokumentarnim filmovima, čiji je spoj lirizma i ironije osvojio mnoge obožavaoce kao i nagrade širom sveta. Od Moskve do Pietuški bilo je poetsko putovanje u svet ruskog kultnog pisca Venedikta Erofejeva, za koje je dobio Emi, nagradu Kraljevskog društva za televiziju, Prik Italija i druge nagrade.[5][6] Višestruko nagrađivano Putovanje Dostojevskog bilo je tragikomični roud film u kojem vozač tramvaja iz Sankt Peterburga i jedini živi potomak Fjodora Dostojevskog putuje po zapadnoj Evropi proganjajući visokoumne humaniste, aristokrate, monarhiste i Baden-Baden kazino u svojoj potrazi da prikupi novac za kupovinu polovnih Mercedesa.[traži se izvor]

Najoriginalniji i formalno najuspešniji film Pavlikovskog bio je Srpska epika (1992), snimljen u jeku rata u Bosni. Kosa, ironična, imagistička, na momente gotovo hipnotička studija epske srpske poezije, sa ekskluzivnim snimcima Radovana Karadžića i generala Ratka Mladića, izazvala je u to vreme buru kontroverzi i nerazumevanja, a sada ima kultni status. Apsurdističko putovanje sa Žirinovskim, nadrealno putovanje čamcem niz Volgu sa kontroverznim ruskim političarem Vladimirom Žirinovskim, osvojio je Pavlikovskog nagradu <i>Гриерсон</i> za najbolji britanski dokumentarac 1995. godine.

Prelazak Pavlikovskog na igrane filmove dogodio se 1998. sa malim 50-minutnim hibridnim filmom Twockers, lirskom i grubom ljubavnom pričom smeštenom na imanju u Jorkširu, koji je napisao i režirao zajedno sa Ijanom Dankanom. Godine 2001. napisao je i režirao Last Resort sa Dinom Korzun i Pedi Konsajdin. Film je osvojio nagradu BAFTA, nagradu Majkl Pauel za najbolji britanski film u Edinburgu i mnoge druge nagrade. Godine 2004. napisao je i režirao My Summer of Love sa Emili Blant i Natali Pres, koji je osvojio BAFTA-u, nagradu Majkl Pauel za najbolji britanski film i mnoge druge nagrade.[7]

Godine 2006. snimio je oko 60% kadrova filmske adaptacije dela Magnusa Milsa Obuzdavanje zveri ali je projekat zaustavljen jer se njegova supruga teško razbolela i on je otišao da brine o njoj i deci.[8] Godine 2011. napisao je i režirao film u osnovama adaptiran po romanu Daglasa Kenedija Žena u petoj, sa Itanom Houkom i Kristin Skot Tomas u glavnim ulogama.[9]

Dana 19. oktobra 2013, njegov film Ida osvojio je nagradu za najbolji film na Londonskom filmskom festivalu, iste noći kada je Entoni Čen, jedan od njegovih učenika u Nacionalnoj školi za film i televiziju, osvojio nagradu Saderlend za Najbolji prvi film, za Ilo Ilo.[10] Ida je 23. februara 2015. osvojila Oskara za najbolji međunarodni film, kao prvi poljski film kojem je osvojio nagradu. Iste godine bio je član žirija na 72. Venecijanskom međunarodnom filmskom festivalu na čelu sa Alfonsom Kuaronom.

Pavlikovski je 2017. adaptirao biografski roman Emanuela Karera Limonov (2011), zasnovan na životu Eduarda Limonova.[11] Pavlikovski je planirao da režira film o Limonovu na osnovu sopstvenog scenarija, ali je 2020. otkrio da je izgubio interesovanje za lik i odustao od planova da režira.[12]

Njegov najnoviji film, Hladni rat, doneo mu je nagradu za najbolju režiju na Filmskom festivalu u Kanu 2018. Takođe je osvojio pet nagrada na Evropskim filmskim nagradama 2018, uključujući nagrade za najbolji film, najbolju režiju i najbolju glumicu. Tokom 2019. godine izabran je za jednog od članova žirija na Kanskom filmskom festivalu.[13]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Pavlikovski je odrastao kao katolik i do danas je ostao u veri.[2][3]

Pavlikovski je bio saradnik za kreativnu umetnost na Univerzitetu Oksford Bruks od 2004. do 2007. Predaje filmsku režiju i scenarij na Nacionalnoj filmskoj školi u Velikoj Britaniji i Vajda filmskoj školi u Varšavi.

Pored maternjeg poljskog, govori šest jezika uključujući nemački i ruski.[traži se izvor]

Prva žena Pavlikovskog, koja je bila Ruskinja, razvila je ozbiljnu bolest 2006. godine i umrla nekoliko meseci kasnije.[14][15] Imaju sina i ćerku. Nakon što su njegova deca otišla na univerzitet, Pavlikovski se preselio u Pariz, a kasnije se preselio u Varšavu, gde živi blizu kuće svog detinjstva.[14] Krajem 2017. oženio se poljskom manekenkom i glumicom Malgosijom Belom.[16]

Filmografija[uredi | uredi izvor]

Godina Naslov Reditelj Scenarista Producent Beleške
1987 Open Space Da Ne Ne dokumentarna TV serija
1990 From Moscow to Pietushki with Benny Yerofeyev Da Da Ne televizijski dokumentarni film
1991 Dostoevsky's Travels Da Ne Da
1992 Srpska epika Da Ne Da
1994 Tripping with Zhirinovsky Da Ne Da
1998 Twockers Da Da Da koreditelj
1998 The Stringer Da Da Ne dugometražni igrani film
2000 Last Resort Da Da Ne
2004 My Summer of Love Da Da Ne
2011 The Woman in the Fifth Da Da Ne
2013 Ida Da Da Ne
2014 Lost in Karastan Ne Da Ne
2018 Hladni rat Da Da Ne

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Hoberman, J. (30. 4. 2014). „If You Could Lick My Heart It Would Poison You”. Table. Pristupljeno 22. 10. 2017. 
  2. ^ a b „Kto Ty jesteś? Paweł Pawlikowski o filmie "Ida"” (na jeziku: poljski). Onet.pl. 18. 10. 2014. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 28. 2. 2015. 
  3. ^ a b Bloom, Livia (5. 5. 2014). „Courage of Conviction: A Conversation with Ida Director Pawel Pawlikowski”. Filmmaker. Pristupljeno 28. 2. 2015. 
  4. ^ „Pawel Pawlikowski | Biography, Movies, & Facts”. 
  5. ^ Screenonline. Accessed 2014-05-26. The title of Erofeev's novel (or prose poem) has been variously translated, but Pawlikowski's documentary is in English and is titled in English.
  6. ^ Pawlikowski, Pawel. „Filmography”. Pawel Pawlikowski – Writer and Director. pawelpawlikowski.co.uk. Arhivirano iz originala 5. 9. 2017. g. Pristupljeno 26. 5. 2014. 
  7. ^ „A Quick Chat With Pawel Pawlikowski”. kamera.co.uk. Arhivirano iz originala 6. 3. 2009. g. 
  8. ^ Dawtrey, Adam (20. 9. 2007). „Pawel Pawlikowski takes on Stalin”. Variety. Pristupljeno 21. 3. 2011. 
  9. ^ „Ethan Hawke, Kristin Scott Thomas top 'Women' – Thesps to star in indie thriller based on novel”. Variety. 
  10. ^ „Master and Pupil honoured by LFF on the same night”. UK Screen. 20. 10. 2013. 
  11. ^ Vivarelli, Nick (29. 12. 2017). „Pawel Pawlikowski, Director of Oscar-Winning 'Ida,' to Helm 'Limonov' (EXCLUSIVE)”. Variety. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  12. ^ „Paweł Pawlikowski nie wyreżyseruje "Limonova"”. Onet.pl. 15. 5. 2020. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  13. ^ „Exciting Jury Announced For Cannes Film Festival”. Pristupljeno 2019-05-01. 
  14. ^ a b „Pawel Pawlikowski: 'I was a lost guy in a weird city'”. The Guardian. 18. 9. 2014. Pristupljeno 20. 11. 2020. 
  15. ^ Robey, Tim (23. 2. 2015). „Pawel Pawlikowski on Oscar winner Ida”. The Telegraph. Pristupljeno 20. 11. 2020. 
  16. ^ Ellison, Jo (15. 2. 2020). „Malgosia Bela in London – and in Love”. Financial Times. Pristupljeno 20. 11. 2020. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Павел_Павликовски&oldid=27616364”