Pavle Kojić
Pavle Kojić (Stari Vrbas 1800 — Budim, 26. decembar 1879) bio je srpski advokat i predsednik Matice srpske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je kao drugo od petoro dece, u uglednoj svešteničkoj porodici. Njegov otac je bio Simeon Kojić, starovrbaski paroh, a majka Makrena. Osnovno obrazovanje je stekao u Starom Vrbasu i u Privatnoj latinskoj školi u Novom Vrbasu. Školovanje je nastavio u Katoličkoj gimnaziji u Novom Sadu a pravni fakultet je završio u Pešti. Godine 1824. radio je kao advokat u Budimu. Godine 1838, kao mlad advokat, bio je priložnik za pomoć tek nastaloj biblioteci u Beogradu, danas Narodnoj biblioteci Srbije.
Za počasnog člana Matice srpske je izabran 24. novembra 1842. godine, na predlog vladike Platona Atanackovića. Dužnost zamenika predsednika Matice srpske obavljao je od 1849. do 1853. godine. Peti po redu predsednik Matice srpske, postao je 21. avgusta 1853. godine. Značajno je doprineo formiranju Biblioteke Matice srpske i objavljivljnju Letopisa.
U vremenu kad je Pavle Kojić bio predsenik Matice srpske, bila je obeležena stogodišnjica od rođenja Save Tekelije. Takođe, Matica srpska je iz Pešte prešla u Novi Sad. Godine 1863, Pavle Kojić je za nadzornika Tekelijanijuma postavio Jovana Jovanovića, kasnije nazvanog Zmaj.[1] Poklonio je Kojić jednom prilikom portrete svojih roditelja Muzeju Matice srpske, smeštenom u Trandafilovoj zadužbini.[2]
Osim poslova u Matici srpskoj, Pavle Kojić je 42 godine bio i predsednik pravoslavne crkvene opštine u Pešti i u Budimu.
Sahranjen je na Novom tabanskom groblju u Budimu. Kasnije je to groblje poništeno a posmrtni ostaci preneti u zajedničku grobnicu na groblje u Farkašretu. Posmrtni ostaci Pavla Kojića počivaju u zajedničkoj grobnici budimskih Srba.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
