Pavle Pavlović

Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Pavle Pavlović (film).

pavle pavlović
Grob u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju
Lični podaci
Datum rođenja	(1888-02-20)20. februar 1888.
Mesto rođenja	Lešnica, kod Loznice, Kraljevina Srbija
Datum smrti	22. oktobar 1971.(1971-10-22) (83 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Delovanje
Član KPJ od	1919.

Pavle Pavlović (Lešnica, kod Loznice, 20. februar 1888 — Beograd, 22. oktobar 1971) bio je komunistički revolucionar i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije i NR Srbije.

Biografija

Pavle Pavlović rođen je 20. februara 1888. godine u Lešnici, Podrinje. Po zanimanju je bio abadžijski radnik. U Obrenovcu je 1903. godine završio zanat, kada se uključio u sindikalni pokret. Godine 1905. postao je sekretar pododbora Saveza abadžijskih radnika u Loznici. Godine 1906. je postao član uprave i tehnički sekretar Saveza abadžijskih radnika u Valjevu, od 1907. do 1908. godine sekretar mesnog sindikalnog veća u Valjevu, a od 1911. do 1914. godine sekretar Glavnog radničkog saveza SDS Srbije.

Godine 1906. primljen je za člana Srpske socijaldemokratske stranke, a član Glavne uprave SSDS bio je od 1911. do 1914. i 1919. godine. Socijalistički odbornik u Opštini beogradskoj bio je od 1911. do 1915, stalni saradnik „Radničkih novina“ od 1909. do 1914, a zatim partijskog lista „Budućnost“, u Nišu 1915. godine.

Pavlović je na osnivačkom kongresu Socijalističke radničke partije Jugoslavije (komunista) aprila 1919. godine bio konferent o agrarnom pitanju. Maja iste godine postaje sekretar Centralnog radničkog sindikalnog veća Jugoslavije. Avgusta 1920. godine bio je izabran u Beogradu na komunističkoj listi za opštinskog odbornika, a u novembru za narodnog poslanika Ustavotvorne skupštine. Bio je stalni saradnik obnovljenih „Radničkih novina“.

Pavlović je predsedavao radu Drugog kongresa KPJ i bio izabran za predsednika Izvršnog odbora Centralnog veća KPJ. Od septembra 1921. do jula 1922. godine bio je sekretar zgraničnog komiteta KPJ u Beču, aktivni učesnik na Prvoj (1922) i Drugoj zemaljskoj konferenciji KPJ (1923) u Beču. Kao delegat KPJ, 1921. godine učestvovao je na Trećem kongresu i Četvrtom kongresu Kominterne u Moskvi 1922. godine.

Posle povratka u Kraljevinu SHS, uhapšen je u oktobru 1923. U maju 1924. je prekinuta istraga za dela po zakonu o zaštiti države, ali ostala je optužba za pokušaj rušenja poretka – osuđen je avgusta 1924. godine od prvostepenog suda u Beogradu. Iz KPJ je isključen 1927. godine kao istaknuti predstavnik leve frakcije. Pavlović nastavlja sa radom u sindikatu sve do 6. januara 1929. godine, kada su Nezavisni sindikati zabranjeni.

Posle Drugog svetskog rata bio je pomoćnik ministra rada NR Srbije, potpredsednik Gradskog odbora Narodnog fronta Beograda, urednik lista „Rad“, predsednik Saveza tekstilnih radnika Jugoslavije, član Glavnog odbora sindikata NR Srbije, predsednik nadzornog odbora Jedinstvenih sindikata Jugoslavije i narodni poslanik Savezne narodne skupštine prvog saziva.

Umro je 1971. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Literatura

• Enciklopedija Jugoslavije (knjiga šesta). „Jugoslovenski leksikografski zavod”, Zagreb 1965. godina.