Pavle Popović (sovjetnik)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za druge upotrebe, pogledajte Pavle Popović (višeznačna odrednica).
Pavle Popović
Mesto rođenjaVranić , Osmansko carstvo, danas Srbija
Datum smrti8. decembar 1816.
Mesto smrtiVranić , Osmansko carstvo, danas Srbija

Pavle Popović (Vranić, sredina 18. veka — Vranić, 8. (20.) decembar[a] 1816)[1] bio ratnik i diplomata, učesnik u Prvom i Drugom srpskom ustanku, član Praviteljstvujušćeg sovjeta srpskog i član Narodne kancelarije u Beogradu.[2]

Porodica Popovića[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Popovići (Vranić)

Porodica Popovića pripadala je starim srpskim svešteničkim porodicama. Starinom je bila iz Crne Gore , a početkom 18. veka preselila se u Gružu. U Gruži su se uključili u politički rad Austrije na pripremanju Srba za ustanak protiv turaka. Kada su Turci otkrili da se sprema pobuna, Popovići su morali da se sklone od krvave osvete. Sa još nekim familijama pošli su ka popu Nikoli Radmanoviću.[3] Sredinom 18. veka u Vranić su došli Todor i Milica Popović, sa četiri sina i sinovcem. Njihovi sinovi Dimitrije i Atanasije su bili sveštenici, a Jovan, zvani Joka, bio je starešina zadruge Popovića. Pavle je bio uprav „rođen“ za narodne poslove, kako je rekao Petar Jokić Milanu Đ. Milićeviću: „Vojnik i savetnik kako valja“.

Ustanički i politički život[uredi | uredi izvor]

Posle Kočine krajine, on je u Vraniću izabran za kneza. Sve do Prvog srpskog ustanka vodio je borbe protiv Turaka, iako je bio prijatelj sa Aganlijom. Izbegao je Seču knezova 1804. godine zahvaljujući tom prijateljstvu i tom prilikom je spasao svoje prijatelje Janka Katića, Simu Markovića, Milisava Čamdžiju i druge.[4]

Godine 1805. na Skupštini u Velikom Borku izabran je za člana Sinoda, kao predstavnik Beogradske nahije. Kao retko pismen Srbin, tog doba, odlikuje se diplomatskim sposobnostima. Za vreme Karađorđa, postaje član Narodnog suda, a za vreme Miloša, u jednom periodu, je bio šef narodne kancelarije.[5]

Pred kraj ustanka došao je u sukob sa Karađorđem, a kada se uverio da je ovaj napustio Srbiju, i on sa svojom porodicom prelazi u Srem 1813. godine. Kada je čuo da je počeo Drugi srpski ustanak 1815. godine, vratio se u Vranić i nastavio borbu protiv Turaka. Bio je jedan od posrednika između Turaka i kneza Miloša. Zbog rane pod plećkom, koju nikako nije mogao da zaleči, vratio se u Vranić. Pre smrti spasao je svoga kuma Simu Markovića, uz pomoć tadašnjeg vranićkog kneza Pavla Marinkovića, od osvete kneza Miloša.

Smrt[uredi | uredi izvor]

Umro je u Vraniću, 8. (20.) decembra 1816. godine, sahranjen je u crkvenoj porti, a na njegovom grobu piše: „Vrsni Srbin, borac za oslobođenje naroda i otečestva svog za vreme ustanka Karađorđa i kneza Miloša 1804. i 1815, odlikovani član Prvog narodnog suda, Pavle Popović."[5][1]

  • Groblje u porti Crkve sv. Ilije u Vraniću, na kome se nalazi grob Pavla Popovića
    Groblje u porti Crkve sv. Ilije u Vraniću, na kome se nalazi grob Pavla Popovića
  • Nadgrobna ploča na grobu Pavla Popovića
    Nadgrobna ploča na grobu Pavla Popovića
  • Memorijalna tabla na zidu crkve brvnare u crkvenoj porti u Vraniću
    Memorijalna tabla na zidu crkve brvnare u crkvenoj porti u Vraniću

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ po starom kalendaru

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Milićević 1888, str. 567-570
  2. ^ „212 GODINA OD FORMIRANjA PRVA SRPSKE VLADE U VELIKOM BORKU”. zvanična prezentacija. Gradska opština Barajevo. Arhivirano iz originala 21. 05. 2018. g. Pristupljeno 20. 5. 2018. 
  3. ^ Vasiljević, Radmila (2017). Pavle Popović iz Vranića i vojnik i sovjetnik kako valja. Beograd: "FABULA NOSTRA" Beograd. str. 5. ISBN 978-86-80762-06-7. 
  4. ^ Zlatković 2010, str. 345-368
  5. ^ a b „Upoznajte Barajevo”. Zvanična prezentacija. Centar za kulturu Barajevo. Pristupljeno 20. 5. 2018. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Pavle Popović na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Павле_Поповић_(совјетник)&oldid=27741618”