Paž
.jpg)
Paž (engl. page) je istorijski termin koji označava ličnog slugu vladara ili plemića, ili prvi, početni stepen u vojničkom obrazovanju mladog plemića na putu do zvanja viteza, najčešće od sedme do četrnaeste godine. Ovaj stepen obrazovanja u zapadnoj i srednjoj Evropi u doba razvijenog feudalizma (11-15. vek) bio je ekvivalentan zvanju šegrta kod dečaka koji su učili zanat kod majstora u gradovima, dok je viši stepen štitonoše odgovarao zvanju kalfe.[a]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Kao poseban, feudalni vojni stalež (lat. milites - vojnici) u zapadnoj Evropi, viteštvo se javilo još u ranom feudalizmu, u Franačkoj državi, a svoj puni razvoj dostiglo je u 11-13. veku. U viteški stalež prijem je obavljan po posebnim pravilima, nakon završenog vojničkog obrazovanja kod nekog starijeg plemića ili viteza, nakon što je kandidat proveo određeni broj godina u službi (obično 7 godina kao paž i još 7 kao štitonoša). Vrlo retko je je vitez mogao postati i istaknuti ratnik koji nije bio plemićkog porekla.[1]
Već od sedme godine sinovi plemića i vitezova primani su u dvorsku službu ili kod nekog viteza kao paževi. U zamenu za svoju službu, dobijali su stan i hranu i sticali vojničko i dvorsko obrazovanje. Sa 14 godina postajali su oružonoše ili štitonoše (engl. squire, fr. écuyer, nem. Knappe), a sa 21 predlagani su za proglašavanje vitezovima.[1]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Koristeći moderne termine (s početka 21. veka), mogli bismo reći da je paž - učenik za viteza, a štitonoša - vitez-pripravnik.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 10), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1976), str.517
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 10), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1976), str.517
