Papa Martin IV
 | Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: Dodavanje vikiveza, prebacivanje u perfekat. |
| Papa Martin IV | |
|---|---|
 Papa Martin IV | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Simon de Brie |
| Datum rođenja | oko 1210. |
| Mesto rođenja | Dvorac Monpersjer u Turenu, Kraljevstvo Francuska |
| Datum smrti | 28. mart 1285. |
| Mesto smrti | Peruđa, Papska država |
| Narodnost | Francuz |
| Papa | |
| Pontifikat | 22. februar 1281. — 28. mart 1285. |
| Prethodnik | Papa Nikola III |
| Naslednik | Papa Honorije IV |
 detalji | |
Papa Martin IV (1210-1285), bio je poglavar Rimokatoličke crkve (1281 — 28. mart 1285).[1][2]
Mladost[uredi | uredi izvor]
Kratko vreme je bio sveštenik u Ruanu, nakon čega je postao blagajnik u crkvi Svetog Martina u Turu. Godine 1260. postao je kancelar Francuske monarhije, a u decembru 1262. godine imenovan je kardinala u crkvi Svete Sesilije. Bio je papski izaslanik u Francuskoj (1261—1268) kada je papstvo nudilo Karlu I, grofu Anžuja, titulu kralja Sicilije. (1271—1278) bio je često slan u Francusku da zaustavi zloupotrebu crkvenih položaja. Pored toga Martin je često održavao crkvene sabore da bi reformisao crkvu, od kojih je najveći bio sabor u Buržu u septembru 1276. godine.[3]
Pontifikat[uredi | uredi izvor]
Tek šest meseci posle smrti pape Nikole III je, u Viterbou 22. februara 1281. godine, jednoglasno izabran za papu. Nije mogao doći u Rim jer su stanovnici papske države mrzeli francuske pape, a nije mogao da ostane ni u Viterbou, pa je morao da napusti Papsku državu i ode u Orvijeto gde je krunisan 23. marta. Simon je tada uzeo ime Martin IV, jer je pape Marina I i Marina II, greškom brojao kao Martina II i Martina III. Novi papa je potom smenio sedam kardinala.
Iako vešt i pobožan Martin je bio pod uticajem Karla Anžujskog, koga je imenovao za rimskog senatora. Martin je pored toga bio i Karlov saveznik i pomoćnik u operacijama po Albaniji i Epiru u pokušaju da se obnovi Latinsko carstvo. Tako je poništio crkvenu uniju u Lionu potpisanu 1274. godine. Pored toga anatemisao je vizantijskog cara.[4]
Te napade prekinula je, 1282. godine, pobuna protiv Karlove vlasti na Siciliji nazvana Sicilijanskom večernjom. To je iskoristio kralj Aragona, Pere III i pokorio Siciliju. Martin je ekskomunicirao aragonskog kralja i propovedao krstaški rat protiv njega što je 1284. godine dovelo do aragonsko-francuskog rata poznatog kao Aragonski krstaški rat, a za novog kralja Aragona proglašen je sin francuskog kralja Filipa III Hrabrog, Šarl Valoa. u tom ratu je Filip imao teških muka da zauzme Đironu.[5]
Martin nije dočekao pad Đirone u aprilu 1285. godine, nego je umro već 28. marta 1285. godine. Od sedam novih kardinala koje je doveo na taj položaj nasledio ga je kardinal Honorije IV.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Filip III Hrabri
- Šarl Valoa
- Pere III od Aragona
- Karlo I Anžujski
- Sicilijanska večernja
- Rat sicilijanske večernje
- Aragonski krstaški rat
- Spisak papa
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Martin IV pope”. Britannica. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Pope Martin IV”. British Museum. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Martin IV, Pope”. Oxford Reference (online izd.). Oxford University Press. (Subscription or UK public library membership required.)(jezik: engleski)
- ^ „Pope Martin IV”. New Advent. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Martin IV, Pope”. Encyclopedia. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
