Pređi na sadržaj

Park Mirisne planine

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Park Mirisne planine (kin. 香山公园, tradicionalni karakteri 香山公園, pinjin Xiāngshān gōngyuán), ranije poznat kao „Park Đingji“ (kin. 静宜园, tradicionalni karakteri 靜宜園, pinjin Jìng yi yuán), bio je kraljevska bašta dinastije Ćing i nalazi se u Trgovačkoj ulici broj 40, okrug Hajdjen u Pekingu. U Pekingu se tradicionalno svake jeseni uživa u posmatranju crvenog lišća, i tada obično Park Mirisne planine posete desetine hiljada posetilaca.[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Park Mirisne planine se nalazi u podnožju Zapadnih planina i pokriva teritoriju od 188 hektara. Park je dobio naziv po Mirisnoj planini (kin. 香山, tradicionalni karakteri 香山, pinjin Xiāngshān), čiji se vrh Sjanglu (kin. 香炉, tradicionalni karakteri 香爐, pinjin Xiānglú) naziva još i Guiđienčou (kin. 鬼见愁, tradicionalni karakteri 鬼見愁, pinjin Guǐ jiàn chóu). Visina ovog vrha je 575 m.[1] Sadašnji hram Jung'an (kin. 永安, tradicionalni karakteri 永安, pinjin Yǒng'ān) Mirisne planine (Hram Mirisne planine) sagrađen je za vreme dinastije Đin. Car Šicung je u dvadeset šestoj godini svoje vladavine hramu dodelio ime „Veliki Jung'an hram“, i naložio da se pored njega izgradi privremena carska rezidencija. Za vreme vladavine cara Džangcunga dinastije Đin, ovde se nalazilo jedno od osam skloništa od poplava na Zapadnim planinama. Nakon toga, ovaj hram prolazi kroz stalne renovacije. Za vreme dinastija Juen i Ming, carska porodica je na Mirisnoj planini gradila palate, u kojima bi se car odmarao kada bi svakog leta i jeseni išao u lov. U šesnaestoj godini vladavine cara Kangsija (1677), dinastije Ćing, car je počeo da gradi palatu Mirisne planine. U trinaestoj godini vladavine cara Jungdženga (1735), palata je proširena. U desetoj godini vladavine Ćienlunga (1745) počela je izgradnja velikog carskog vrta Mirisne planine (kasnije nazvan „Park Đingji“), i ustanovljeno je dvadeset osam znamenitosti parka. U dvanaestoj godini vladavine Ćienlunga (1747), car je promenio ime palate Mirisne planine u Park Đingji. U kompleksu nazvanom „Tri planine i pet vrtova“ formiranom tokom dinastije Ćing, Park Đingji ubraja se i kao planina (Mirisna planina) i kao park (Park Đingji). Ovaj park je takođe jedna od osam lokacija Pekinga sa kojih se mogu posmatrati beli vrhovi Zapadnih planina.[1][2]

Desete godine vladavine Sjenfenga (1860), za vreme Drugog opijumskog rata, Park Đingji su spalile i uništile britanske i francuske trupe. Dvadeset šeste godine vladavine Guangsjua (1900), Park Đingji se opet susreo sa uništenjem od strane Alijanse osam država. Jing Ljendži 1913. godine u parku osniva društvo Fužen koje okuplja i obrazuje katoličku omladinu, i koje je preteča Fužen katoličkog univerziteta u Pekingu. Takođe 1913. godine je provinciju Džili zadesila poplava, i Sjung Siling osniva „Sirotište Mirisne planine“. Za vreme Republike Kine, park su – izuzevši sirotište – zauzeli istaknuti ljudi različitih profila, koji su u njemu gradili privatne vile. Centralni komitet komunističke partije se 25. marta 1949. godine stacionirao na Mirisnoj planini ali se krajem iste godine premestio u unutrašnjost Pekinga. Park Đingji se 1956. godine zvanično otvara za posetioce kao Park Mirisne planine.[2][3] Hram azurnih oblaka je posle renovacija 1979. godine postao deo Parka Mirisne planine i otvoren je za javnost.

Šuma prekriva 96% Parka Mirisne planine, u njemu ima više od 5800 stabala drevnog drveća, što predstavlja četvrtinu svog drevnog drveća starog Pekinga. Po kvalitetu vazduha, Park Mirisne planine je jedan od najzdravijih delova Pekinga. Crveno lišće Parka Mirisne planine je 1986. godine uvršteno u šesnaest znamenitosti novog Pekinga. U pitanju je lišće 14 različitih rodova 8 porodica drveća, čiji broj dostiže 140.000, prostirući se na prostoru od oko 90 hektara. Među njima, dominantna vrsta je Rujevina, koja broji 100.000 stabala i prostire se na 80 hektara zemlje. Od 1993. godine, Park Mirisne planine iz godine u godinu biva proglašen kulturnim dobrom glavnog grada. Nacionalna turistička organizacija Kine 2001. godine proglašava Park Mirisne planine nacionalnom turističkom znamenitošću nivoa AAAA. Park Mirisne planine je 2002. godine imenovan prvim „Dragocenim parkom Pekinga“.[1]

Izgled[uredi | uredi izvor]

Crveno lišće Parka Mirisne planine

Park Đingji je prvobitno imao dvadeset osam znamenitosti. Nakon uništenja za vreme Drugog opijumskog rata, od originalnih zdanja – osim centralnog Hrama Džao – ništa nije ostalo. Vlasti su 2002. godine uložile 10 miliona juana u svrhu renoviranja dvorane Ćindženg, i 2003. godine renovirana dvorana je otvorena za posetioce.[2] Projekat ponovne izgradnje Hrama Mirisne planine započet je 2012. godine. Od 1984. do 2012. godine od dvadeset osam znamenitosti, šest je renovirano (Stena dragog kamenja, Zeleni paviljon, zvono Gejun, pećina Juhua, dvorana Ćindženg i izvor Južu), dok je od preostalih dvadeset dva, njih šest (toranj Lidžu, toranj Ćijun, paviljon Lajćing, prostorija Sjangjen, zgrada Sjulang) nemoguće rekonstruisati zbog činjenice da su na njihovim originalnim lokacijama druga nova zdanja, poput hotela „Mirisna planina“, ili je originalni izgled zdanja nepoznat. Planirana je rekonstrukcija preostalih šesnaest, od kojih je rekonstrukcija Hrama Mirisne planine projekat najvećeg obima.[4][5]



Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g „香山公园简介，香山公园，于2014-09-29查阅”. Arhivirano iz originala 09. 12. 2017. g. Pristupljeno 30. 05. 2017. 
  2. ^ a b v „静宜园历史沿革及文化传承，京华网，2012-11-13”. Arhivirano iz originala 10. 5. 2015. g. Pristupljeno 30. 5. 2017. 
  3. ^ „香山公园，首都园林绿化政务网，于2014-09-29查阅”. Arhivirano iz originala 3. 4. 2012. g. Pristupljeno 30. 5. 2017. 
  4. ^ 香山永安寺复建，新京报网，2012-05-30[mrtva veza]
  5. ^ 北京复建香山永安寺 二十八景已复建6处，金号网，2012-05-30[mrtva veza]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Park Mirisne planine na Vikimedijinoj ostavi.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Парк_Мирисне_планине&oldid=26970264”