Патуљасти пингвин
| Patuljasti pingvin | |
|---|---|
| |
| Patuljasti pingvin u melburnškom zoološkom vrtu | |
Naučna klasifikacija 
| |
| Domen: | Eukaryota |
| Carstvo: | Animalia |
| Tip: | Chordata |
| Klasa: | Aves |
| Red: | Sphenisciformes |
| Porodica: | Spheniscidae |
| Rod: | Eudyptula |
| Vrsta: | E. minor
|
| Binomno ime | |
| Eudyptula minor (J. R. Forster, 1781)
| |
Patuljasti pingvin (lat. Eudyptula minor) predstavlja najmanju vrstu pingvina. Žive duž čitave obale Novog Zelanda, Čatamskih ostrva, Tasmanije i južne Australije.
Na Novom Zelandu, Maori ih zovu „Korora“.
Postoji nekoliko podvrsta patuljastih pingvina, ali tačna klasifikacija je u naučnom svijetu i dalje predmet rasprave. Mali pingvini (Eudyptula albosignata albosignata) se po nekim autorima smatraju podvrstom patuljastih pingvina, po nekim posebnom vrstom, a po nekim polimorfnom vrstom.
Osobine[uredi | uredi izvor]
Patuljasti pingvini mogu porasti do 43 cm visine i oko 1 kg težine. U prosjeku žive oko 6,5 godina, ali je bilo slučajeva da su se obilježene jedinke pronalazile žive i poslije 20 godina[1].
Ishrana[uredi | uredi izvor]
Patuljasti pingvini se hrane ribom, lignjama i drugim sitnim morskim životinjama. Kada idu u lov, rone dugo i izdržljivo za svojim plijenom. U sumrak se obično vraćaju u gnijezdo da bi nahranili mlade.
Razmnožavanje[uredi | uredi izvor]
Žive u velikim kolonijama. U sezonama parenja biraju sebi partnere, i svaki par obrazuje svoje gnijezdo. U jednoj sezoni parenja izlijegu se po dva mladunčeta.
Prirodni neprijatelji[uredi | uredi izvor]
U divljini, patuljastim pingvinima se često hrane novozelandske foke. Naučnici Južnoaustralijskog instituta za istraživanje i razvoj su otkrili da oko 40% fekalija foka na Granitnom ostrvu u Južnoj Australiji sadrži ostatke patuljastih pingvina[2].
U Australiji, najjače kolonije patuljastih pingvina su na ostrvima bez mačaka i lisica.
Odnos sa ljudima[uredi | uredi izvor]
Na ostrvu Filip, jugoistočno od Melburna, organizovana je turistička atrakcija posmatranja kolonije patuljastih pingvina. Postavljeni su betonski stubovi i osvjetljenje, tako da turisti mogu da vide, ali ne i fotografišu, pingvine koji se bez imalo zanimanja za turiste druže jedan sa drugim. Ovi pingvini, neodoljivo simpatični za turiste, godišnje privuku preko pola miliona turista[3]. Posjetioci Perta u Zapadnoj Australiji mogu da posjete „Pingvinsko ostrvo“ da bi vidjeli pingvine u svom prirodnom okruženju. Kolonija patuljastih pingvina u gradu Oamaru na Novom Zelandu je slična posmatračnici pingvina na ostrvu Filip[4].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Den, P. i drugi autori: „Morska ornitologija: životni vijek patuljastih pingvina“ (jezik: engleski)
- ^ Brajan Litli, „Foke prijetnja pingvinima Granitnog ostrva“ (engl. Bryan Littlely, „Fur seals threat to Granite Island penguins“), časopis „Advertajzer“, 10. oktobar 2007 (pp. 23)
- ^ VisitVictoria.com: „Ostrvo Filip“ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. septembar 2007) (jezik: engleski)
- ^ Kolonija patuljastih pingvina u Oamaruu, Pristupljeno 17. 4. 2013.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Penguin.net.nz, „Patuljasti pingvini“ (jezik: engleski)
- Penguins.cl, „Patuljasti pingvini“ (jezik: engleski)
- Veb sajt „pingvinske parade“ na ostrvu Filip
