Period zaraćenih država

Period zaraćenih država

Istorija Kine ANTIKA Neolit c. 8500 – c. 2070 p. n. e. Dinastija Sja c. 2070 – c. 1600 p. n. e. Dinastija Šang c. 1600 – c. 1046 p. n. e. Dinastija Džou c. 1046 – 256 p. n. e.  Zapadni Džou  Istočni Džou    Proleće i Jesen    Zaraćene države CARSTVO Dinastija Ćin 221–206 p. n. e. Dinastija Han 206 p. n. e. – 220 n. e.   Zapadni Han   Dinastija Sin   Istočni Han Tri kraljevstva 220–280   Vej, Šu i Vu Dinastija Đin 265–420   Zapadni Đin   Istočni Đin Šesnaest kraljevstava Južne i Sjeverne dinastije 420–589 Dinastija Suej 581–618 Dinastija Tang 618–907   (Druga Džou dinastija 690–705) Pet dinastija i deset kraljevstava 907–960 Dinastija Ljao 907–1125 Dinastija Sung 960–1279   Severni Sung Zapadni Sja   Južni Sung Đin Dinastija Juan 1271–1368 Dinastija Ming 1368–1644 Dinastija Ćing 1644–1911 SAVREMENO DOBA Republika Kina 1912–1949 Narodna Republika Kina 1949–sadašnjost Republika Kina (Tajvan) 1949–sadašnjost Srodni članci Kineska istoriografija Hronologija kineske istorije Dinastija u kineskoj istoriji Jezička istorija Istorija umetnosti Privredna istorija Istorija obrazovanja Istorija nauke i tehnologije Pravna istorija Medijska istorija Vojna istorija Pomorska istorija

Period zaraćenih država (uproš: 战国时代; trad: 戰國時代; pin: Zhànguó Shídài) je period istorije Kine od 5 vijeka p. n. e. pa do ujedinjenja Kine pod dinastijom Ćin 221. p. n. e. Nominalno se smatra drugim dijelom perioda Istočnog Džoua, koji je slijedio period proleća i jeseni, iako je dinastija Džou prestala postojati 256. p. n. e., 35 godina prije završetka perioda zaraćenih država. Kao i u ranijem periodu, kralj Džoua je bio tek simbolična figura. Naziv Period zaraćenih država potiče od Zapisa zaraćenih država, istorijske kompilacije koja datira iz rane dinastije Han. Datum početka perioda zaraćenih država je predmet rasprave. Dok neki autori navode 475. p. n. e. (iza formalnog završetka perioda proljeća i jeseni), takođe se spominje godina 403. p. n. e. kada je došlo do trojne podjele Đina.

Period zaraćenih država je bilo vrijeme kada su, za razliku od perioda proljeća i jeseni, regionalni gospodari rata i velmože anektirali manje susjedne države. Iako je proces u stvari i počeo u periodu proljeća i jeseni, on se intenzivirao, te se do 3. vijeka p. n. e. nametnulo sedam velikih država. Tih Sedam zaraćenih država (戰國七雄/战国七雄 Zhànguó Qīdžióng, doslovno "Sedam hegemonija među zaraćenim državama"), su bili Ći (齊/齐), Chu (楚), Jan (燕), Han (韓/韩), Džao (趙/赵), Vej (魏) i Ćin (秦). Još jedan znak promjena ravnoteže vlasti su bile titule: gospodari rata su ranije za sebe koristili titulu vojvode (公 gōng) priznajući tako sizerenstvo kralja dinastije Džou; u ovom periodu su se, pak, počeli zvati kraljevima (王 njáng), što znači da su sebe smatrali jednakim kralju Džoua.

Istorija

Pozadina i formiranje

Istočna dinastija Džou počela je da se oronjava oko 5. veka pre nove ere. Kako je njihov uticaj opadao, morali su da se oslanjaju na druge vojske u drugim savezničkim državama, a ne na sopstvenu vojnu silu. Preko 100 manjih država je pretvoreno u sedam velikih država koje su uključivale: Ču, Han, Đin, Vej, Jan, Ći i Džao. Međutim, na kraju je došlo do promene u savezima jer je vladar svake države želeo da bude nezavisan na vlasti. To je izazvalo stotine ratova između 535–286 pne. Pobednička država bi imala opštu vlast i kontrolu u Kini.

Sistem feudalnih država koje je stvorila dinastija Zapadni Džou pretrpeo je ogromne promene nakon 771. p. n. e. bekstvom Džou dvora u savremeni Luojang i smanjenjem njegove važnosti i moći. Period proleća i jeseni doveo je do toga da je nekoliko država steklo vlast na račun mnogih drugih, a ove druge više nisu mogle da zavise od centralne vlasti u pogledu legitimiteta ili zaštite. Tokom perioda Zaraćenih država, mnogi vladari su polagali pravo na Nebeski mandat da bi opravdali svoje osvajanje drugih država i proširili svoj uticaj.

Borba za hegemoniju je na kraju stvorila državni sistem kojim je dominiralo nekoliko velikih država, kao što su Đin, Ču, Ćin, Jen i Ći, dok su manje države Centralne ravnice obično bile njihovi sateliti i vazali. Postojale su i druge velike države, kao što su Vu i Jue na jugoistoku. Poslednje decenije prolećne i jesenje ere obeležila je povećana stabilnost, kao rezultat mirovnih pregovora između Đina i Čua koji su uspostavili njihove sfere uticaja. Ova situacija je okončana podelom Đina, pri čemu je država podeljena između kuća Hana, Džaoa i Veja i tako je omogućeno stvaranje sedam velikih zaraćenih država.

Podela Đina (453–403. p. n. e.)

Glavni članak: Podela Đina

Vladari Đina su postojano gubili političku moć od sredine 6. veka pre nove ere zbog svojih nominalno podređenih plemića i vojnih zapovednika, što je situacija proistekla iz tradicije Đina koja je zabranjivala ometanje poseda rođaka iz vojvodske kuće. Ovo je omogućilo drugim klanovima da steknu feude i vojnu vlast, a decenije međusobne borbe dovele su do osnivanja četiri velike porodice, Han, Džao, Vej i Dži.

U bici kod Đinjanga su saveznici Han, Džao i Vej uništili porodicu Dži (453. p. n. e.) i njihova zemlja je bila podeljena među njima. Time su postali „de fakto” vladari većine Đinove teritorije, iako je ova situacija bila zvanično priznata tek pola veka kasnije. Podela Đina je stvorila politički vakuum koji je omogućio tokom prvih 50 godina širenje Čua i Jua na sever i Đija na jug. Đin je povećao kontrolu nad lokalnim plemenima i započeo svoju ekspanziju na jugozapad do Sečuana.

Rane zaraćene države

Tri priznata Đina (403–364. p. n. e.)

Čuvar grobnice kraljevstva Ču (300. p. n. e.) koji se čuva u Muzeju umetnosti u Birmingemu

Godine 403. p. n. e., Džou dvor pod kraljem Vejli je zvanično priznao Džaoa, Veja i Hana kao neposredne vazale, čime ih je podigao u isti rang kao i druge zaraćene države.

Od pre 405. do 383. godine p. n. e., tri Đina su bila ujedinjena pod vođstvom Veja i proširila se u svim pravcima. Najvažnija ličnost je bio markiz Ven od Veja (445–396 pne). Tokom 408–406 pne je osvojio državu Džongšan na severoistoku na drugoj strani Džaoa. Istovremeno je potisnuo granicu na zapad preko Žute reke do reke Luo zauzevši oblast Sihe (doslovno 'zapadno od [Žute] reke').

Rastuća moć Veja navela je Džaoa da odstupi od saveza. Godine 383. p. n. e. premestili su svoju prestonicu u Handan i napali malu državu Vej. Napadnuta država je apelovala na markiza Veja koji je napao Džao na zapadnoj strani. Pošto je su bili u opasnosti, Džao su pozvali Ču. Kao i obično, Ču je ovo iskoristio kao izgovor da pripoji teritoriju na severu, ali je diverzija omogućila Džaou da zauzme deo Veja. Ovaj sukob je označio kraj moći ujedinjenih Đina i početak perioda pomeranja saveza i ratova na nekoliko frontova.

Godine 376. p. n. e., države Han, Vej i Džao svrgnule su vojvodu Đinga od Đina i podelile poslednju preostalu teritoriju Đina između sebe, što je označilo konačan kraj države Đin.

Godine 370. p. n. e., markiz Vu od Veja je umro bez imenovanja naslednika, što je dovelo do rata za nasledstvo. Posle tri godine građanskog rata, Džao sa severa i Han sa juga napali su Vej. Na ivici osvajanja Veja, vođe Džaoa i Hana su se razilazile oko toga šta da rade sa Vejem, i obe vojske su se naglo povukle. Kao rezultat toga, kralj Huej od Veja (u to vreme još uvek markiz) uspeo je da se popne na presto Veja.

Do kraja perioda Džao se proširio od visoravni Šanki preko ravnice do granica Ćia. Vej je stigao na istok do Ćija, Lua i Songa. Na jugu, slabija država Han držala je istočni i zapadni deo doline Žute reke, okruživala je kraljevski domen Džou u Luojangu i držala oblast severno od Luojanga zvanu Šangdang.

Literatura

• Ebrey, Walthall, Palais (2006). East Asia: A Cultural, Social, and Political History. Boston: Houghton-Mifflin Company.
• Cotterell, Arthur (2010), Asia, a Concise History, Singapore: John Wiley & Sons, ISBN 978-0-470-82959-2. 
• Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne; Palais, James B. (2006), Pre-Modern East Asia: A Cultural, Social, and Political History, Boston, MA: Houghton-Mifflin Company, ISBN 0-618-13386-0. 
• Lewis, Mark Edward (1999), „Warring States Political History”, Ur.: Loewe, Michael; Shaughnessy, Edward L., The Cambridge history of ancient China: from the origins of civilization to 221 B.C., Cambridge University Press, str. 587—649, ISBN 978-0-521-47030-8. 
• Lu, Liqing; Ke, Jinhua (2012), „A Concise History of Chinese Psychology of Religion”, Pastoral Psychology, 61 (5–6): 623—639, S2CID 144556354, doi:10.1007/s11089-011-0395-y. 
• Tzu, Sun; Griffith, Samuel B. (1963), The Art of War, New York, NY: Oxford University Press 
• Li Xueqin (1985). Eastern Zhou and Qin Civilizations. Prevod: Chang, K.C. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-03286-2. 
• Yap, Joseph P. (2009). Wars with the Xiongnu: A Translation from Zizhi Tongjian. Bloomington, Indiana, U.S.A.: AuthorHouse. ISBN 978-1-4490-0604-4. 
• Sima Guang (2016). Zizhi Tongjian: Warring States and Qin. 1 to 8 - 403-207 BCE. Prevod: Yap, Joseph P. CreateSpace. ISBN 978-1533086938. LCCN 2016908788. 
• Ebrey, Patricia (2005), China: A Cultural, Social, and Political History, Wadsworth Publishing 
• Loades, Mike (2018), The Crossbow, Osprey 
• Peers, C.J. (2006), Soldiers of the Dragon: Chinese Armies 1500 BC - AD 1840, Osprey Publishing Ltd 
• Peers, Chris (2013), Battles of Ancient China, Pen & Sword Military 
• Twitchett, Denis (2008), The Cambridge History of China 1, Cambridge University Press 
• Whiting, Marvin C. (2002), Imperial Chinese Military History, Writers Club Press 
• Blakeley, Barry B. (1979), „Functional disparities in the socio-political traditions of Spring and Autumn China: Part III: Ch'u and Chin”, Journal of the Economic and Social History of the Orient, 22 (1): 81—118, JSTOR 3632147, doi:10.2307/3632147 
• Hui, Victoria Tin-bor (2004), „Toward a dynamic theory of international politics: Insights from comparing ancient China and early modern Europe”, International Organization, 58 (1): 175—205, S2CID 154664114, doi:10.1017/s0020818304581067 
• Kiser, Edgar; Cai, Yong (2003), „War and bureaucratization in Qin China: Exploring an anomalous case”, American Sociological Review, 68 (4): 511—539, JSTOR 1519737, doi:10.2307/1519737 
• Zhao, Dingxin (2004), „Comment: Spurious Causation in a Historical Process: War and Bureaucratization in Early China”, American Sociological Review, 69 (4): 603—607, S2CID 143734027, doi:10.1177/000312240406900407 
• Baxter, William H.; Sagart, Laurent (2014). Old Chinese: A New Reconstruction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-994537-5. 
• Sima, Qian. Records of the Grand Historian (史記).
• Zuo Qiuming, Zuo Zhuan (左传)
• Defining Chu: Image And Reality In Ancient China, Edited by Constance A. Cook and John S. Major, ISBN 0-8248-2905-0
• So, Jenny F., Music in the Age of Confucius, ISBN 0-295-97953-4
• Behr, Wolfgang (2017). „The language of the bronze inscriptions”. Ur.: Shaughnessy, Edward L. Kinship: Studies of Recently Discovered Bronze Inscritpions from Ancient China. The Chinese University Press of Hong Kong. str. 9—32. ISBN 978-9-629-96639-3. 
• Behr, Wolfgang (2009). „Dialects, diachrony, diglossia or all three? Tomb text glimpses into the language(s) of Chǔ”. TTW-3, Zürich, 26.-29.VI.2009, "Genius Loci": 1—48. 
• Chamberlain, James R. (2016). „Kra-Dai and the Proto-History of South China and Vietnam”. Journal of the Siam Society. 104: 27—77. 
• Anhui Provincial Institute of Cultural Relics and Archaeology and Bengbu Museum (jun 2015). „The Excavation of the tomb of Bai, Lord of the Zhongli State”. Chinese Archaeology. Berlin, Boston: Walter de Gruyter. 14 (1): 62—85. doi:10.1515/char-2014-0008. CS1 održavanje: Format datuma (veza)
• Andrade, Tonio (2016), The Gunpowder Age: China, Military Innovation, and the Rise of the West in World History, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-13597-7 .
• Cosmo, Nicola Di (2002), Ancient China and Its Enemies, Cambridge University Press 
• Coyet, Frederic (1975), Neglected Formosa: a translation from the Dutch of Frederic Coyett's Verwaerloosde Formosa 
• Crespigny, Rafe de (2017), Fire Over Luoyang: A History of the Later Han Dynasty, 23-220 AD, Brill 
• Graff, David A. (2002), Medieval Chinese Warfare, 300-900, Routledge 
• Graff, David A. (2016), The Eurasian Way of War: Military practice in seventh-century China and Byzantium, Routledge 
• Han, Fei (2003), Han Feizi: Basic Writings, Columbia University Press 
• Jackson, Peter (2005), The Mongols and the West, Pearson Education Limited 
• Kurz, Johannes L. (2011), China's Southern Tang Dynasty, 937-976, Routledge 
• Lewis, Mark Edward (2007), The Early Chinese Empires: Qin and Han, The Belknap Press of Harvard University Press 
• Liang, Jieming (2006), Chinese Siege Warfare: Mechanical Artillery & Siege Weapons of Antiquity, Singapore, Republic of Singapore: Leong Kit Meng, ISBN 981-05-5380-3 
• Loades, Mike (2018), The Crossbow, Osprey 
• Lorge, Peter (2015), The Reunification of China: Peace through War under the Song Dynasty, Cambridge University Press 
• Loewe, Michael (1999), The Cambridge History of Ancient China, Cambridge University Press 
• Major, John S. (2017), Ancient China: A History, Routledge 
• Mesny, William (1896), Mesny's Chinese Miscellany 
• Needham, Joseph (1994), Science and Civilization in China Volume 5 Part 6, Cambridge University Press 
• Peers, C.J. (2006), Soldiers of the Dragon: Chinese Armies 1500 BC - AD 1840, Osprey Publishing Ltd 
• Peers, Chris (2013), Battles of Ancient China, Pen & Sword Military 
• Perdue, Peter C. (2005), China Marches West, The Belknap Press of Harvard University Press 
• Portal, Jane (2007), The First Emperor: China's Terracotta Army, Harvard University Press 
• Rand, Christopher C. (2017), Military Thought in Early China, SUNY Press 
• Robinson, K.G. (2004), Science and Civilization in China Volume 7 Part 2: General Conclusions and Reflections, Cambridge University Press 
• Shang, Yang (2014), The Book of Lord Shang, Lionshare Media 
• Sun, Tzu (2000), The Art of War: Complete Texts and Commentaries, Shambhala 
• Swope, Kenneth M. (2009), A Dragon's Head and a Serpent's Tail: Ming China and the First Great East Asian War, 1592–1598, University of Oklahoma Press 
• Turnbull, Stephen (2001), Siege Weapons of the Far East (1) AD 612-1300, Osprey Publishing 
• Turnbull, Stephen (2002), Siege Weapons of the Far East (2) AD 960-1644, Osprey Publishing 
• Twitchett, Denis (2008), The Cambridge History of China: Volume 1, Cambridge University Press 
• Wood, W. W. (1830), Sketches of China 
• Wagner, Donald B. (1996), Iron and Steel in Ancient China, E.J. Brill 
• Wagner, Donald B. (2008), Science and Civilization in China Volume 5-11: Ferrous Metallurgy, Cambridge University Press 
• Wright, David (2005), From War to Diplomatic Parity in Eleventh Century China, Brill 
• Ancient Chinese Armies: 1500-200BC C.J. Peers, Illustrated by Angus McBridge, Osprey Publishing «Men-at-arms», ISBN 0-85045-942-7
• Imperial Chinese Armies (1): 200BC-AD589 C.J. Peers, Illustrated by Michael Perry, Osprey Publishing «Men-at-arms», ISBN 1-85532-514-4
• Imperial Chinese Armies (2): 590-1260AD C.J. Peers, Illustrated by Michael Perry, Osprey Publishing «Men-at-arms», ISBN 1-85532-599-3
• Medieval Chinese Armies: 1260-1520 C.J. Peers, Illustrated by David Sque, Osprey Publishing «Men-at-arms», ISBN 1-85532-254-4
• Late Imperial Chinese Armies: 1520-1840 C.J. Peers, Illustrated by Christa Hook, Osprey Publishing «Men-at-arms», ISBN 1-85532-655-8

Spoljašnje veze

• Warring States Period - World History Encyclopedia
• Warring States Project, University of Massachusetts Amherst
• Rulers of the warring states – Chinese Text Project
• China's Warring States Period, BBC Radio 4 discussion with Chris Cullen, Vivienne Lo & Carol Michaelson (In Our Time, Apr. 1, 2004)