Persijska mačka

Persijska mačka
Drugi nazivi
	Dugodlaki persijaner
Zemlja porekla
	Iran (Persija)
Standard(i) rase
FIFe	: standard
CFA	: standard
TICA	: standard
AACE	: standard
ACFA	: standard
ACF	: standard
CCA	: standard

Persijska mačka (persijski - گربه ایرانی) je jedna od nastarijih rasa domaćih mačaka. Početkom 20. veka postala je jedna od najpopularnijih čistokrvnih mačaka i najzastupljenijih rasa na izložbama.

Persijska mačka se smatra najmirnijom rasom, tolerantnom prema drugim mačkama i verna vlasniku. Dlaka je dugačka i gusta i zahteva svakodnevno održavanje, jer nedovoljna nega dovodi do zapetljavanja dlake i problema na koži.

Persijska, egzotička kratkodlaka, činčila i himalajska mačka su identične u pogledu standarda tela, a razlikuju se u dužini i boji dlake. Persijska mačka je dugodlaka i nema point gen, za razliku od himalajske kod koje je prisutan.

Nastanak rase[uredi | uredi izvor]

Poreklo persijske mačke nije poznato. Smatra se da potiču iz srednje Azije, a prvi put se javljaju u Evropi u 18. veku, iako ima podataka da se u Italiji postojala u 16. veku. Prvi put je prikazana na izložbi 1871. godine u Engleskoj. Kraljica Viktorija je imala plave persijanere, što je doprinelo popularnosti ove rase. U Americi prvi put su prikazane 1895. godine.^[1] Iako je rasa poznata preko 200 godina, službena zemlja porekla danas je Ujedinjeno Kraljevstvo, gde je dobila standard krajem 19. veka.

Karakteristike[uredi | uredi izvor]

Telo persijske mačke je krupno i mišićavo, ima jake kosti i izuzetne mišiće. Glava je okrugla i široka. Oči su velike i široko postavljene, a boja zavisi od boje dlake. Uši su male, oblog vrha i široko postavljene. Rep je proporcionalan telu i pun, bez lomova. Prednje noge su kratke i prave. Šape su velike, okugle, sa čupercima dlaka između jastučića. Vilica je široka i snažna, sa pravilnim zagrizom. Nos je širok koliko i dugačak, sa vrhom u visini donjeg očnog kapka.

Održavanje krzna[uredi | uredi izvor]

Persijska mačka ima gustu, vunastu poddlaku, zbog čega može doći do zapetljavanja. Ukoliko se dlaka zamrsi ne može se više četkati, već se mora iseći. Persijanere treba i kupati, jer se čista dlaka manje mrsi.