Petar Radivojević

Petar Radivojević
Petar Radivojević
	Brigadni general Dragoslav Miljković
Lični podaci
Datum rođenja	4. oktobar 1877.
Mesto rođenja	Kušiljevo, Kneževina Srbija
Datum smrti	21. oktobar 1961. (84 god.)
Mesto smrti	Beograd, FNRJ
Vojna karijera
Služba	Kraljevina Srbija; Kraljevina Jugoslavija
Vojska	Vojska Kraljevine Srbije; Jugoslovenska vojska
Rod	pešadija
Čin	Pešadijski brigadni general
Učešće u ratovima	Balkanski ratovi; Prvi svetski rat; Drugi svetski rat
Odlikovanja	Karađorđeva zvezda

Petar Radivojević (Kušiljevo kod Svilajnca, 4. oktobar 1877 — Beograd, 21. oktobar 1961) bio je srpski i jugoslovenski pešadijski oficir, brigadni general Jugoslovenske vojske, učesnik Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, trostruki nosilac Karađorđeve zvezde i brojnih odlikovanja.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Obrazovanje i rana karijera[uredi | uredi izvor]

Rođen je 4. oktobra 1877. godine u Kušiljevu kod Svilajnca, kao sin sveštenika Antonija Radivojevića i Mitre. Nakon završene pirotske gimnazije, polazi na školovanje u XXX klasi Vojne akademije u Beogradu.

Službovao je kao vodnik VI i XVII pešadijskog puka, potom kao vršilac dužnosti komandira čete u IV pešadijskom puku. Između 1906. i 1912. godine je bio komandir čete i Mitraljeskog odeljenja XVII pešadijskog puka u Valjevu.^[1]

Oženio se 27. aprila 1908. godine sa Zorkom Andrić, kćerkom valjevskog trgovca Luke Andrića i sa njom imao sinove Radmila i Slavka.

Balkanski ratovi[uredi | uredi izvor]

U Prvi balkanski rat je stupio kao komandir Mitraljeskog odeljenja XVII pešadijskog puka. Učestvovao je u Kumanovskoj, Prilepskoj i Bitoljskoj bici, kao i opsadi Skadra. U Drugom balkanskom ratu je učestvovao u Bregalničkoj bici.

Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]

Učestvovao je u Cerskoj, Drinskoj i Kolubarskoj bici, a potom i povlačenju preko Albanije. Upućen je sa Solunskog fronta u Odesu, maja 1916. godine, radi formiranja Srpske dobrovoljačke divizije od zarobljenih austrougarskih vojnika srpske nacionalnosti na Istočnom frontu. Preuzeo je komandu nad drugim dobrovoljačkim pukom i vodio ga u bici na Dobrudži.

U januaru 1918. godine, vraća se na Solunski front kao komandant Drugog jugoslovenskog puka. Ranjavan je u tri navrata.

Međuratna karijera[uredi | uredi izvor]

Bio je zastupnik načelnika intendature Drinske divizijske oblasti u Valjevu, komandant pešadijskog puka Kraljeve garde, komandant Moravske pešadijske divizije, Drinske pešadijske divizije, pomoćnik komandanta grada Beograda i vršilac dužnosti načelnika Ekonomskog odeljenja Ministarstva vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije.

Penzionisan je 15. septembra 1938. godine.

Preminuo je 21. oktobra 1961. godine u Beogradu.