Побједа
 Naslovna strana „Pobjede“ od 23. maja 2006. godine | |
| Tip | Dnevne novine |
|---|---|
| Format | broadsheet |
| Vlasnik | Vlada Crne Gore 85,99% mali deoničari 14,01% |
| Urednik | Vesna Šofranac |
| Osnivanje | 1944 |
| Jezik | crnogorski |
| Sedište | Podgorica, Crna Gora |
| ISSN | 0350-4379 |
| Veb-sajt | http://www.pobjeda.me/ |
Pobjeda su dnevne novine koje izlaze u Crnoj Gori.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prvi broj Pobjede objavljen je tokom Drugog svjetskog rata 24. oktobra 1944. godine u Nikšiću u okviru Nacionalnog oslobodilačkog fronta Crne Gore. Publikovan je kao „List cocijalističkog saveza radnog naroda Crne Gore“. Od 19. novembra 1944. godine do 6. juna 1954. izlazi na Cetinju. Od tada Pobjeda počinje da se izdaje u (Titogradu) Podgorici.
Kao i sve ostale novine saglasno društvenom sistemu i ustavnom poretku SFR Jugoslavije, bile cu pod kontrolom i dominacijom Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije i Saveza komunista Jugoslavije. Od 2010. godine Pobjeda se po prvi put u svojoj istoriji (od 66 godine izlaženja) štampa na latiničnom pismu.[1]
Značaj i uticaj[uredi | uredi izvor]
U uslovima tek oslobođene zemlje čitalačka publika je prihvatila Pobjedu pošteno i iskreno. U vrijeme SFR Jugoslavije, Pobjeda ce prodavala na kioscima u Beogradu, Novom Sadu, Prištini, Ljubljani, ZagrebuSarajevu, Skoplju i drugim većim gradovima u Bosni i Hercegovini, Makedoniji, Srbiji, Hrvatskoj i Sloveniji. Pobjeda je bila dvonedeljnik i nedeljnik, da bi od 1. januara 1975. godine postala dnevni list, na osnovu projekta Nikole Lekića, beogradskog urednika i novinara.[2]
Do 1990-ih su bile jedine dnevne novine u Crnoj Gori. U sedamdesetogodišnjoj istoriji ovog lista teško da se može naći iole značajniji pisac u crnogorskoj, srpskoj, pa i u književnosti SFR Jugoslavije koji nije bio saradnik Pobjede.
Značajni novinari i saradnici „ Pobjede“[uredi | uredi izvor]
- Mihailo Lalić
- Nikola Lekić
- Dragan Lakićević
- Vitomir Vito Nikolić
Direktori[uredi | uredi izvor]
- Milo Kralj (1970—1974)
- Svetozar Durutović (1974—1978)
- Marko Špadijer (1978—1982)
- Petar Bošković (1982—1984)
- Vidoje Konatar (1984—1995)
- Dragan Đurović (1995—2001)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpske novine, članak: Pobijeđena Pobjeda!, br.10., 3.6.2010, str 14. (PDF). Podgorica. 2010.
- ^ Repič-Lekić, Miriam. „Biografija /Nikole Lekića/“, u: Lekić, Nikola. Kancone, špageti, kalćo i..., izdanje M. Repič Lekić, Zemun, 2002, str. 173-178.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Arhiva „ Pobjede“
- Repič-Lekić, Miriam. „Biografija /Nikole Lekića/“, u: Lekić, Nikola. Kancone, špageti, kalćo i..., izdanje M. Repič Lekić, Zemun, 2002, str. 173-178.