Pređi na sadržaj

Poreski raj

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Poreski raj je nadležnost koja ima nisku stopu poreza ili je u potpunosti bez oporezivanja.[1][2] Poreski rajevi su države ili delovi država (teritorije) u kojima poreska pravila omogućavaju minimalno efektivno poresko opterećenje.[3] Poreski raj je izraz koji označava određenu državu ili deo države sa samostalnim poreskim nadležnostima (dalje: poreska jurisdikcija) u kojoj su poreska pravila utvrđena tako da nerezidentni obveznici snose minimalan ili nikakav poreski teret.[3] Organizacija za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD) identifikuje poreske rajeve kao poreske jurisdikcije u kojima se određeni dohodak nerezidenata (pojedinaca i korporacija) ne oporezuje ili samo nominalno oporezuje prvenstveno sa ciljem izbegavanja oporezivanja u domaćoj jurisdikciji.[4] Ne postoji jasno utvrđena definicija poreskih rajeva. Sam termin je problematičan jer omogućava ljudima da izbegnu (i često narušavaju) zakone, pravila i propise u određenim jurisdikcijama, koristeći tajnost kao glavnu alatku.[5]

U nekim tradicionalnim definicijama, poreski raj nudi određeni stepen tajnosti.[6] Međutim, dok zemlje sa visokim nivoom tajnosti, ali i visokim nivoom oporezivanja (na primer, SAD i Nemačka u rangiranju indeksa finansijske tajnosti), mogu da se prikazuju u listama nekog poreskoj raja, one se ne smatraju univerzalno za raj. Nasuprot tome, zemlje sa niskim stepenom tajnosti, ali takođe sa lošom stopom "efikasanosti" oporezivanja (na primer, u Irskoj i velikoj Britaniji u FGU rangu), pojavljuju se u mnogim listama poreskog raja.

Definicije[uredi | uredi izvor]

Globalna karta tradicionalnih poreskih luka, koristeći listu u predloženom 2007 "zaustavi Poreski raj zlostavljanja zakonom", Kongresa SAD. Ovo se ne odnosi na savremene korporativne poreskim rajevima

Postoji nekoliko definicija poreskog raja. U 2002. godini Ekonomista je odobrio opis Džefri Kolin Pauela (bivšeg ekonomskog savetnika Džerzija): "Ono što...identifikuje područje kao poreski raj jeste postojanje složene poreske strukture ustanovljene namerno da iskoristi i eksploatiše svetsku potražnju za prilikamaza izbegavanje poreza." Ekonomista ističe da će ova definicija i dalje isključiti niz nadležnosti, tradicionalno smatranih poreskim rajem.[7] Slično tome, australijski novinar je predložio da se svaka zemlja koja modifikuje svoje poreske zakone da bi privukla strani kapital može smatrati poreskim rajem.[8]

Prema drugim definicija,[9] glavna karakteristika poreskog raja je da se njegovi zakoni i ostale mere mogu koristiti za izbegavanje poreskih zakona ili propisa drugih jurisdikcija. Kancelarija za odgovornost vlade SAD u izveštaju iz decembra 2008. godine o korišćenju poreskih rajeva od strane američkih korporacija, nije uspela da pronađe zadovoljavajuću definiciju poreskog raja, ali je dala sledeće karakteristike koje ukazuju na nju: nema, ili postoji nominalni porez; nedostatak efikasne razmene poreskih informacija sa stranim poreskim organima; nedostatak transparentnosti u radu zakonodovnih, pravnih ili administrativnih mera; nema potrebe za sadržajnim lokalnim prisustvom; i samopromocije kao ofšor finansijski centar.[10]

Od februara 2008. godine Organizacija za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD) je identifikovali tri ključna faktora u razmatranju da li je jurisdikcija poreski raj:[11]

  • Nijedan ili samo nominalni porez – Poreski raj ne nameće nikakve ili samo nominalne poreze (generalno ili u posebnim okolnostima) i ponudi se, ili se smatra da se ponudi, kao mesto koje nestanovnici koriste da bi izbegli visoke poreze u svojoj zemlju prebivališta.
  • Zaštita ličnih finansijskih informacija – poreski rajevi obično imaju zakone ili administrativne procedure u okviru kojih preduzeća i privatna lica mogu imati koristi od strogih pravila i drugih mera zaštite od kontrole stranih poreskih vlasti. Ovo sprečava prenošenje informacija o poreskim obveznicima koji imaju koristi od niske poreske nadležnosti.
  • Nedostatak transparentnosti – nedostatak transparentnosti u radu zakonodavnih, pravnih ili administrativnih odredbi je još jedan faktor koji se koristi za identifikaciju "poreskog raja". OECD se bavi time da zakone treba otvoreno i dosledno primenjivati i da su dostupne informacije koje inostrane poreske vlasti treba da odrede za situaciju poreskog obveznika.. Nedostatak transparentnosti u jednoj zemlji može otežati, ako ne i učiniti nemogućim, da druge poreske vlasti efikasno primenjuju svoje zakone."Tajne odluke", ugovorene poreske stope ili druge prakse koje ne uspevaju da primene zakon otvoreno i dosledno su primer nedostatka transparentnosti. Ograničeni regulatorni nadzor ili nepostojanje vladinog pravnog pristupa finansijskoj evidenciji su doprinoseci faktori.

Međutim, OECD je utvrdio da je njihova defincija obuhvatila određene aspekte poreskih sistema svojih članova (neke zemlje imaju niske ili nemaju poreze i ring-fencing za određene favorizovane grupe). Njihov kasniji rad se fokusirao na jedinstveni aspekt razmene informacija. Ovo se uglavnom smatra neadekvatnom definicijom poreskog raja, ali je politički pogodna jer uključuje i male poreske rajeve (sa malo moći na međunarodnoj političkoj areni) ali oslobađa moćne zemlje sa aspektima poreskog raja kao sto su SAD i UK.[12]

Pri odlučivanju da li je jurisdikcija poreski raj ili ne, prvi faktor koji treba razmotriti je da li postoje nominalni porezi ili ne. Ako ovo jeste slučaj, ostala dva faktora - da li postoji razmena informacija i transparentnost ili ne - moraju biti analizirana. Postojanje ili nepostojanje nominalnog poreza samo po sebi nije dovoljno za karakterizaciju poreskog raja. OECD prepoznaje da svaka jurisdikcija ima pravo da odluči da li će nametati direktne poreze i, ukoliko je to slučaj, da odredi odgovarajuću poresku stopu.

Finansijski efekat[uredi | uredi izvor]

Kapital u ofšor zoni[uredi | uredi izvor]

Globalno širenje
neto finansijskih sredstava[13]
Lica sa
finansijskim sredstvima 		Ukupna vrednost zapremine tečnosti
($Tr.) 		Iznos koji
u blizini obale ($Tr.)
> $30mm $16.7 $9.8
5 $ – $30mm $10.7 $5.1
1 $ – $5mm $17.4 $4.7
Sve > $1mm $44.8 $19.6
Ostali < $1mm $10.3 $1.0
Ukupna $55.1 20.6 $

Iako nepotpuna, i sa ograničenjima o kojima se govori u nastavku, dostupna statistika uprkos svemu pokazuje da je ofšor bankarstvo veoma značajna aktivnost. OESR procenjuje da je 2007. godine kapital koji je čuvan "ofšore" iznosio između 5 triliona i 7 triliona dolara, čineći oko 6 - 8% ukupnih globalnih investicija pod upravom.

Novija studija Gabrijela Zukmana Londonske škole ekonomije procenila je iznos globalnog prekograničnog bogatstva držanog u "poreskim rajevima" (uključujući i Holandiju i Luksemburg kao poreske rajeve za tu svrhu) na 7,6 triliona dolara, od čega je 2,46 triliona američkih dolara samo u Švajcarskoj.[14] Mreža poreske pravde (grupa protiv pritiska poreskih rajeva) procenila je 2012. godine da je kapital koji se držao offšore iznosio između 21 i 32 triliona dolara (između 24 - 32% ukupnih globalnih investicija), iako su te procene dovedene u pitanje.

Godine 2000., Međunarodni monetarni fond izračunava na osnovu podataka Banke za međunarodne ugovore, da je za izabrane ofšor finansijske centre, u bilansu stanja prekograničnih sredstava dostiglo nivo od $4,6 triliona dolara na kraju juna 1999. godine (oko 50 odsto od ukupne prekograničnih imovine). Od tih 4,6 triliona, 0,9 triliona je držano na Karibima, 1 trilion u Aziji, a većina preostalih 2,7 triliona u glavnim međunarodnim finansijskim centarima (MFC), odnosno Londonu, SAD IBFs, i japanskom ofšor tržištu.[15] U SAD Ministarstvo finansija procenjuje da su u 2011. godini Karipski bankarski centri, koji uključuju Bahame, Bermude, Kajmanska ostrva, Holandske Antile i Panamu, držali skoro 2 tiliona dolara američkog duga.[16] Od ovoga, otprilike1,4 triliona se po proceni drži samo na Kajmanskim ostrvima

The Wall Street Journal je u istrazi 60 velikih američkih kompanija utvrdio da su u 2012. godini ostavili depozit od 166 milijardi dolara na ofšor račune, štiteći preko 40 posto svojih profita od poreza SAD. Slično tome, Desai, Foley i Hines iz "Journal of Public Economics" utvrdili su da "1999. godine, 59% američkih firmi sa značajnim inostranim poslovanjem, imalo je saradnike u zemljama poreskih rajeva.", iako nisu definisali "značajno" za ovu svrhu.[17] 2009. godine, Kancelarija za odgovornost vlade SAD (GAO) izvestila je da 83 od 100 najvećih SAD javnih korporacija i 63 od 100 najvećih izvođača radova za SAD federalnu vladu, održava odeljenja u zemljama generalno smatranim rajevima za izbegavanje poreza. GAO nije pregledala transakcije kompanija kako bi samostalno proverila da li su zavisna preduzeća pomogla tim kompanijama da smanje svoje poresko opterećenje, ali je samo rekla da je kroz istoriju, cilj takvih zavisnih preduzeća bio da smanje poreske troškove.[18]

Džejms Henri, bivši glavni ekonomista kod konsultanata McKinsey & Company, u svom izveštaju za Mrežu poreske pravde indicira količinu novca koja je sklonjena od strane bogatih pojedinaca u poreske rajeve. Izveštaj je konzervativno ocenio da je bogatstvo od 21 triliona dolara sklonjeno na offshore račune, wa 9,8 triliona samo od najvišeg nivoa - manje od 100.000 ljudi - od kojih svaki poseduje finansijska sredstva od 30 miliona dolara ili više. Autor ovog izveštaja ukazao je da ovaj sakriveni novac rezultira u "ogromnom" gubitku poreskog prihoda - "crnoj rupi" u ekonomiji - i mnoge zemlje bi postale poverioci umesto dužnici ako bi oporezovale novac ljudima koji porez izbegavaju.

Kritika[uredi | uredi izvor]

Poreski rajevi su načješće kritikovani zbog nagomilavanja prazne gotovine[19] koja je neefikasna i skupa za preduzeća da je vrate u zemlju porekla[20] Postojanje poreskih utočišta rezultira većim poreskim opterećenjem siromašnih izvan poreskih rajeva .[21] Za mnoge poreske rajeve se smatra da su u vezi sa prevarama, pranjem novca i terorizmom.[22] Iako su istrage u vezi sa zloupotrebom poreskih rajeva stalne, svega je nekoliko osuđujućih presuda.[23][24] Lobiranje u vezi sa poreskim rajevima i transfer cena su kritikovani.[25]

Neki političari, poput sudije Eve Džoli, počeli su da se suprotstavljaju korišćenjem poreskih rajeva od strane velikih kompanija . Ona opisuje izbegavanje plaćanja poreza kao pretnju demokratiji.[26] Mišljenja računovođa o ispravnosti upotrebe poreskih rajeva evoluiraju,[27] kao i mišljenja njihovih korporativnih korisnika,[128] vlada,[28][29] i političara,[30][31] iako je njihova upotreba sa godišnje liste Fortune 500 kompanija,[32] i druge i dalje široko rasprostranjena.[33] Napredovali su predlozi reformi koji su usredsređeni na "veliku četvorku".[34] Izgleda da pojedine vlade koriste računarske špijunske programe kako bi kontrolisale finansije pojedinih kompanija..[35]

Uticaj zemalja u razvoju[uredi | uredi izvor]

Nezakonit odliv novca iz zemalja u razvoju je desetostruko veći od pomoći koju primaju i dvostruko veći od duga koji plaćaju.[36] Oko 60% nezakonitog odliva novca iz Afrike potiče od transfera dobara, preko ofšor kompanija gde firma zemlji u razvoju prodaje drugoj firmi u vlasništvu kompanije ili kompanije Shell po veštački niskoj ceni kako bi platila manji porez u svojoj zemlji.[37] u Afričkoj Uniji jedan od izveštaja procenjuje da se oko 30% BDP-a (bruto domaćeg proizvoda) premešteno u poreske rajeve.[38] Jedan od poreskih analitičara smatra kako bi, da je novac od poreza uplaćivan, veliki deo kontinenta do sad već bio razvijen.[39]

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Pokušaj u više zemalja da se ublaže poreske obaveze je verovatno star koliko i samo oporezivanje. U Antičkoj Grčkoj, neka od grčkih ostrva koristila su u svrhu depozitara za skladištenje svojih dobara i kako bi tim putem izbegli porez od 2% za uvozne proizvode koji je bio nametnut od strane grada-države u Atini na uvezenu robu. Ova paksa je možda postigla vrhunac izbegavanjem pet glavnih trgovačkih luka, a kasnije glavne luke u dvanaestom i četrnaestom veku. Dok su tokom 1721. godine, američke kolonije trgovale iz Latinske Amerike , kako bi izbegle britanske poreze.

Različite zemlje tvrde kako su najstariji poreski rajevi na svetu. Primera radi, Kanalska ostrva tvrde kako njihova poreksa nezavisnost datira iz perioda pre Normandskog osvajanja, dok ostrvo Men tvrdi kako njihova finansijska nezavisnost još starija. Bez obzira na sve, opšte je prihvaćeno da je savremeni koncept poreskog raja nastao u nekom trenutku nakon Prvog svetskog rata.[40] Bermudi ponekad optimistički tvrde kako su prvi poreski raj bazirajući tu činjenicu na kreiranju prvog zakona ofšor kompanije 1935. godine, od strane novoformirane advokatske kancelarije Koniers dill & Pirman. Međutim, bermudka tvrdnja da se dovodi u pitanje ukoliko se uporedi sa usvajanjem Zakona o poverenju u Lihtenštajnu 1926. godine kako bi se privukao ofšor kapital.[41]

Većina ekonomskih komentatora smatra kako je prvi pravi poreski raj bila Švajcarska, u stopu praćena od strane Lihenštajna. Švajcarske banke su dugo bile kapitalni raj za ljude koji beže od društvenog previranja u Rusiji, Nemačkoj, Južnoj Americi i drugde. Međutim, u ranom periodu 20. veka, neposredno posle Prvog svetskog rata, vlade mnogih evropskih država su drastčino uvećale poreze kako bi pomogle plaćanje obnove nakon razaranja tokom Prvog svetskog rata, vlade mnogih evropskih država su drastčino uvećale poreze kako bi pomogle plaćanje obnove nakon razaranja tokom Prvog svetskog rata. Nasuprot njima, Švajcarska je ostavši neutralna tokom Velikog rata, izbegla infrastrukturne i radove na obnovi, te je uspela da održi nizak nivo poreza. Kao rezultat, došlo je do značajnog priliva kapitala u zemlju zbog poreskih razloga. Međutim, teško je odrediti jednu pojavu ili tačan datum koji precizno određuje pojavu savremenog poreskog raja. Upotreba savremenih poreskih rajeva je prošla kroz nekoliko razvojnih faza tokom perioda između dva svetska rata. Od ‘20-ih do ‘50-ih godina prošlog veka poreski raj se najčešće odnosio na izbegavanje oporezivanja lične imovine. Ta terminologija je često korišćena kao preporuka za države gde bi se osoba mogla povući i ublažiti svoju poresku obavezu tokom penzionisanja, ta upotreba se još uvek odražava u izveštaju iz 1990. godine, koji uključuje naznake o kvalitetu života u različitim poreskim rajevima koje budući poreski izgnanici možda žele da razmotre.[42]

Od ‘50-ih godina prošlog veka došlo je do značajnog porasta korišćenja poreskih rajeva od strane korporativnih grupa u cilju ublažavanja njihove globalne poreske opterećenosti. Strategija se uglavnom oslanjala na postojanje ugovora o ygovora o dvostrukom oporezivanju između velike nadležnosti sa visokim poreskim opterećenjem (kako bi kompanija uopšte i bila predmet toga) i manje nadležnosti sa niskim poreskim opterećenjem. Strukturisanjem vlasništva kompanije kroz manje nadlženosti, korporacije bi mogle iskoristiti ugovor o dvostrukom oporezivanju, plaćajući poreze po mnogo nižoj stopi. Iako neki od ovih ugovora o dostrukom oporezivanju i dalje opstaju, na primer između Barbadosa i Japana, Kipra i Rusije i Mauricijusa sa Indijom, o kome je Indija zahtevala da pregovara ponovo 2007,[43] većina vodećih ekonomskih sila je počela da ukida ugovore o dvostrukom oporezivanju sa mikrodržavama ’70-ih godina prošlog veka, kako bi se sprečilo curenje novca od poreza na ovaj način.

Od početka do sredine ’80-ih godina prošlog veka, većina država poreskih rajeva je promenila fokus svog zakonodavstva kako bi stvorile korporativna vozila koja su "ranije bila ograđena" ioslobođena lokalnog oporezivanja (iako obično nisu mogla ni da trguju na lokalnom nivou). Ova pravna lica su se obično nazivala “oslobođene kompanije” ili "međunarodne poslovne korporacije". Međutim, krajem ’90-ih i početkom 2000-ih, OECD je započela niz inicijativa usmerene ka poreskim rajevima kako bi se sprečila zloupotreba onoga što OECD naziva "nepoštenom poreskom konkurencijom". Pod pritiskom OECD-a većina glavnih poreskih rajeva je ukinula zakone kojima omogućava inkorporiranje ovih privrednih društava za ograničenom odgovornošću, ali su istovremeno izmenili svoje poreske zakone, pri čemu kompanije koje nisu poslovale unutar lokalne nadležnosti ne ostvaruju nikakvu poresku obavezu.[44]

Globalizacija i poreski rajevi[uredi | uredi izvor]

Postojanje poreskih rajeva nesumnjivo podstiče poresku konkurenciju i otežava oporezivanje prinosa na kapital koji je globalizacijom postao izuzetno mobilan. Otuda, razvijene zemlje troše sve više vremena i novca za prikupljanje poreza.[45]

Razlozi za poslovanje u poreskim rajevima[uredi | uredi izvor]

U realnom poslovnom svetu, vlasnici kompanija teže da idu tamo gde su tretirani najbolje. Ne postoji univerzalan odgovor, to mogu biti razlozi finansijske, ali isto tako npr. politička stabilnost ili pravna sigurnost.[46]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Tax haven definition and meaning | Collins English Dictionary”. Collinsdictionary.com (na jeziku: engleski). Collins Dictionary. Pristupljeno 27. 12. 2017. 
  2. ^ Dharmapala, Dhammika und Hines Jr., James R. (2006) Which Countries Become Tax Havens?
  3. ^ a b Ivkovic 2016, str. 2.
  4. ^ Organization for Economic Development and Cooperation (OECD), (1998) Harmful Tax Competition: An Emerging Global Issue, s. 7
  5. ^ Tax Justice Network
  6. ^ Shaxson, Nicholas (9. 1. 2011). „Explainer: what is a tax haven?”. The Guardian. The Guardian. Pristupljeno 27. 12. 2017. 
  7. ^ Doggart, Caroline. Tax Havens and Their Uses (originally published 1970), Economist Intelligence Unit. 2002. ISBN 978-0-86218-163-5.
  8. ^ Davidson, Sinclair (15. 10. 2007). „The Truth About Tax Havens”. Melbourne: Theage.com.au. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  9. ^ network, tax justice (28. 12. 2007). „The Truth About Tax Havens” (PDF). Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  10. ^ „International Taxation: Large U.S. Corporations and Federal Contractors with Subsidiaries in Jurisdictions Listed as Tax Havens or Financial Privacy Jurisdictions GAO:GAO-09-157”. Government Accountability Office. 18. 12. 2008. Pristupljeno 21. 1. 2009. 
  11. ^ „Tax Haven Criteria”. Oecd.org. 26. 2. 2008. Arhivirano iz originala 12. 5. 2012. g. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  12. ^ Hay. „Towards a level playing field - regulating corporate vehicles in cross-border transactions” (PDF). www.itio.org. Arhivirano iz originala (PDF) 17. 4. 2016. g. Pristupljeno 9. 6. 2018. 
  13. ^ James S. Henry (2012): http://www.taxjustice.net/cms/upload/pdf/The_Price_of_Offshore_Revisited_Presser_120722.pdf
  14. ^ „The desperate inequality behind global tax dodging”. The Guardian. 8. 11. 2017. 
  15. ^ "Offshore Financial Centers", International Monetary Fund background paper, 23 June 2000
  16. ^ „U.S. Banking Liabilities to Foreigners.”. Treasury.gov. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  17. ^ Desai, Foley and Hines, "The demand for tax haven operations", Journal of Public Economics 90 (2006). pp. 514.
  18. ^ Leonnig, Carol D. (16. 1. 2009). „Report Finds Major U.S. Companies Have Offshore Tax Havens”. Washington Post. 
  19. ^ "Idle cash piles up: David Cay Johnston" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. oktobar 2015) Reuters, 16 July 2013
  20. ^ "Repatriating Offshore Funds" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. decembar 2014) U.S. Senate Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, Permanent Subcommittee on Investigations, 11 October 2011
  21. ^ "Picking Up the Tab" U.S. Public Interest Research Group, April 2012
  22. ^ "These Islands Aren’t Just a Shelter From Taxes" New York Times, 5 May 2012
  23. ^ "Super Rich Tax Cheats" American News Project, 8 January 2009
  24. ^ "'A green light to tax evasion': Super-rich tax dodgers given immunity from prosecution" Daily Mirror, 3 November 2012
  25. ^ "If you want to know who’s really keeping billions in poverty, then the answer is the partners in the Big 4 firms of accountants" Tax Justice Network, 5 April 2012
  26. ^ „Tax Free documentary by Marije Meerman”. Topdocumentaryfilms.com. 25. 10. 2009. Pristupljeno 3. 7. 2013. 
  27. ^ "Tax avoidance: fair or foul?" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. maj 2013) Accountancy Age Debates, 14 January 2013
  28. ^ "Tax avoidance isn't a left or right issue, it's a cancer eating our democracy" New Statesman, 21 June 2012
  29. ^ "Helsinki Boycotts Tax Havens", Inter Press Service, 6 October 2012
  30. ^ "David Cameron: Tax avoiding foreign firms like Starbucks and Amazon lack 'moral scruples'" The Telegraph, 4 January 2013
  31. ^ "Germany's Merkel calls for G8 fight against tax havens" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. septembar 2015) Reuters, 13 February 2013
  32. ^ "Which Fortune 500 Companies Are Sheltering Income in Overseas Tax Havens?" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. april 2013) Citizens for Tax Justice, 17 October 2012
  33. ^ "Speaker Biographies" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. maj 2013) Networking Seminars, February 2013
  34. ^ "Britain could end these tax scams by hitting the big four" The Guardian, 10 December 2012
  35. ^ "Did the Bounds of Cyber War Just Expand to Banks and Neutral States?" The Atlantic, 17 August 2012
  36. ^ Kristina Froberg and Attiya Waris (2011). „Introduction”. Bringing the billions back: How Africa and Europe can end illicit capital flight. Stockholm: Forum Syd Forlag. ISBN 9789189542594. 
  37. ^ Sharife, Khadija (2011). „'Transparency' hides Zambia's lost billions”. Al-Jazeera. Pristupljeno 26. 7. 2011. 
  38. ^ Mathiason, Nick (2007). „Western bankers and lawyers 'rob Africa of $150bn every year'”. The Guardian. London. Pristupljeno 5. 7. 2011. 
  39. ^ „Africa losing billions in tax evasion”. aljazeera.com. 2012. Pristupljeno 18. 5. 2013. 
  40. ^ "[T]he tax haven is a creature of the twentieth century, and began to be used extensively because of the high levels of tax which prevailed after the First World War" at para 26.1, Tolley's International Tax Planning . 2002. ISBN 978-0-7545-1339-1.
  41. ^ The Personen- und Gesellschaftsrecht of 20 January 1926
  42. ^ Tax Havens and Their Uses, The Economist,1990, Special Report No. 1191. ISBN 978-0-85058-292-5.
  43. ^ Sidhartha India to push for change in tax treaty with Mauritius times of india, 6 January 2007,
  44. ^ For example, the British Virgin Islands repealed the International Business Companies Act (Cap 291) (which had prohibited such companies from trading locally) and enacted the BVI Business Companies Act 2004 (which permitted this) in its place. Contemporaneously it varied its tax laws by amending the Income Tax Act (Cap 206), which amended the rate of income tax for individuals and corporations to zero, along with the Payroll Taxes Act 2004 which imposed a (new) payroll tax on person employed by businesses within the British Virgin Islands.
  45. ^ Ivkovic 2016, str. 26.
  46. ^ Ivkovic 2016, str. 84.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Razni članci

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Порески_рај&oldid=27823501”