Potos
Potos (grč. Πόθος) je u grčkoj mitologiji bio božanstvo, personifikacija ljubavne čežnje.
Mitologija[uredi | uredi izvor]
Potos je bio sin Zefira i Iride.[1] Pominje se i kao Afroditin ili Erosov sin.[2] Braća su mu Himeros i Anteros. On je pratilac svoje majke Afrodite ili boga Dionisa, zajedno sa vojom braćom, Haritama i erotima.[2] On izaziva čežnju ka nečemu što je nedostižno, odnosno dostižno samo u boljem, savršenijem svetu, pa je povezivan i sa smrću. U prilog tome govori i to da se njegovo ime upotrebljavalo za cvetove vrsta Delphinium koji su se polagali na grobovima.[3]
Potos u umetnosti i filozofiji[uredi | uredi izvor]
Potos je prikazivan na grčkim vazama i to kao mlad čovek bez brade. Skulptor Skopas je načinio jednu njegovu skulpturu koja se nalazila u Afroditinom hramu u Megari.[2] Izgleda da je ova skulptura bila inspiracija za uobičajene likovne predstave Aleksandra Velikog. Uostalom, Aristobul, njegov biograf, je izgleda ubacio motiv Potosa prilikom opisa Aleksandrovog osvajanja Ahemenidskog carstva, pripisujući njegove poteze želji da vidi svet. U delima filozofa poput Plotina (205-270) reč „potos“ se upotrebljavala da opiše ljudsku strast prema lepom, želju za znanjem i traganje za svim što je dobro i realno.[3]
Biologija[uredi | uredi izvor]
Latinsko ime ove ličnosti (Pothos) je naziv roda biljaka.[4]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Potos: bog ljubavne čežnje, nežnosti i želje. – (theoi.com: 8. decembar 2007)
- ^ a b v Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.
- ^ a b Jona Lendering. livius.org: pothos; Alexander the Great
- ^ Pothos page Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. oktobar 2010) on CATE Araceae
