Ptomaini
Ptomaini su supstance koje nastaju raspadanjem proteina i drugih jedinjenja azota, kao posledica truljenja leša. Otkrio ih je italijanski hemičar Selmi 1873. godine, tokom superveštačenja na suđenju za ubistvo za koje se pretpostavljalo da je izvršeno alkaloidom delfininom. Poznati ptomaini koji se sreću u leševima su neuridin, kadaverin i putrescin koji nisu toksični. Muskarin i neurin, koji nastaju raspadanjem holina spadju u toksične ptomaine.
Ptomaini daju iste opšte reakcije kao alkaloidi, čime ometaju njihovo dokazivanje. Alkalnog su karaktera, mogu biti u tečnom ili čvrstom stanju na sobnoj temperaturi, i (za razliku od alkaloida) bolje se rastvaraju u vodi nego u organskim rastvaračima.
U zavisnosti od polaznog jedinjenja i uslova truljenja nastaju različiti ptomaini. U nedostatku kiseonika nastaje manje ptomaina ali su oni toksičniji.
Za razlikovanje alkaloida i ptomaina se koriste biološki testovi, pre svega otrovni efekat alkaloida na sasvim male ribice, koji izostaje kod ptomaina.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mokranjac, dr Momčilo St., Toksikološka hemija, Beograd, 2001.