Пут у средиште Земље
| Put u središte Zemlje | |
|---|---|
 Engleski dizajn korica iz 1874. godine | |
| Nastanak | |
| Autor | Žil Vern |
| Zemlja | Francuska |
| Jezik | francuski jezik |
| Sadržaj | |
| Žanr / vrsta dela | fantazija, putopisna bajka |
| Mesto i vreme radnje | Hamburg, Island; 1863. |
| Izdavanje | |
| Datum | 25. novembar 1864. godine |
Put u središte Zemlje (fr. Voyage au centre de la Terre) je roman naučne fantastike koji je 1864. godine objavio francuski pisac Žil Vern i pripada serijalu Neobična putovanja (Voyages extraordinaires).[1]
Profesor Oto Lidenbrok je ekscentrični nemački naučnik koji se bavio mineralogijom i geologijom, a bavio se i proučavanjem starih knjiga. Profesor je na univerzitetu u Hamburgu, a živi sa svojim nećakom, dečakom Akselom. Jednog dana kući donosi staru knjigu u kojoj nalaze komad pergamenta sa tajanstvenim znakovima. Dešifrovana poruka sa pergamenta ih vodi u nesvakidašnju avanturu, pravo u središte zemlje.[2]
Radnja[uredi | uredi izvor]
Profesor Oto je i ranije skupljao i čitao stare knjige. Tog dana je došao ranije kući sa novom knjigom koju je kupio i pozvao svog nećaka da mu se pridruži u radnoj sobi. Radilo se o knjizi islandskog pisca staroj 700 godina koja je pisana runskim rukopisom i govorila je o životu norveških prinčeva u 12. veku. Dok su listali knjigu iz nje je ispao komad papira sa runama na njemu. Kada su ga dešifrovali pročitali su da je tu detaljno opisan put u središte zemlje preko neaktivnog vulkana Snajfelsjekidla. Pisalo je da je najbolje vreme za putovanje krajem juna mesec, a pošto je već bio kraj maja odlučili su odmah da krenu.
Preko Altone, Korsora i Kopenhagena stižu do Rejkjavika odakle kreće pustolovina. Tamo saznaju da je autor knjige bio jeretik i da su sve njegove knjige spaljene. Tamo su u jednom selu unajmili vodiča Hansa koji je krenuo sa njima.[3]
Na ulazu u krater Oto nalazi runski natpis sa imenom autora knjige što mu dodatno potvrđuje istinitost dešifrovanog pergamenta. Nakon toga se privezani konopcima spuštaju u krater vulkana. Nakon dosta poteškoća dolaze do ivice ogromne vodene mase koja izgleda kao more. Obala koja se nalazi u šumi gigantskih gljiva je pokrivena fosilnim ostacima. Tu Hans gradi improvizovani splav od fosilizovaog drveta i kreću preko mora. Tokom desetodnevnog putovanja preko mora u vodi su videli razne izumrle vrste riba, a uspeli su i da se odbrane od ihtiosaurusa koji ih je napao.
Na obali nalaze fosile životinja, ali i zarđali bodež iz 16. veka sa inicijalima Arne Saknusema, autora knjige što označava da su i dalje na pravom putu. Dalji put nastavljaju miniranjem stene koja je predstavljala prepreku nakon čega ih voda povlači u novu galeriju gde ih vrela voda ubrzo preko vulkanskog dimnjaka izbacuje na površinu. Nakon izlaska nisu imali predstavu gde se nalazer dok nisu ubrzo sreli jednog dečaka koji im je rekao da su u južnoj Italiji, na vulkanskom ostrvu Stromboli.
Nakon toga se ekspedicija se vraća u Hamburg gde ih dočekuju sa radošću i proslavljaju njihov povratak.
Ekranizacija[uredi | uredi izvor]
1967. godine američki ABC izbacuje animiranu seriju baziranu na istoimenoj knjizi, a 2008. godine se pojavljuje i istoimeni film u produkciji Varner brosa.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Tabanović - Žil Vern Pristupljeno 10.11.2021.
- Put u središte Zemlje lektira Pristupljeno 10.11.2021.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
