Pjer Gasli

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Pjer Gasli
Gasli na predsezonskom testiranju, Katalunja 2019.
Lični podaci
Puno imePjer Gasli
Datum rođenja(1996-02-07)7. februar 1996. (28 god.)
Mjesto rođenjaRuan, Francuska
DržavljanstvoFrancuska
Timske informacije
Trenutni tim
Alpin—reno
Broj bolida10
Aktivni period
2017—2018Toro Roso
2019Red Bul[1]
2019Toro Roso
2020—2022Alfa Tauri
2023—Alpin—reno
Statistika karijere
Broj trka103 (103 startovao)
Šampionati0
Pobjede1
Podijumi3
Pol pozicija0
Najbrži krugovi3
Poena u karijeri332
Prva trkaVelika nagrada Malezije 2017.
Prva pobjedaVelika nagrada Italije 2020.
Poslednja trkaVelika nagrada Abu Dabija 2023.

Pjer Gasli (fr. Pierre Gasly; 7. februar 1996) francuski je automobilista i vozač formule 1, koji trenutno vozi za Alpin—reno. Prije početka karijere u formuli 1, osvojio je GP2 seriju.

Karijeru je počeo u kartingu, nakon čega je prešao u formulu reno 3.5, gdje je završio na drugom mjestu 2014, iza Karlosa Sainza, nakon čega je prešao u GP2 seriju, gdje je vozio tri sezone i osvojio je titulu 2016, osam bodova ispred Antonija Đovinacija. Godine 2017, prešao je u šampionat super formule, gdje je završio na drugom mjestu, pola boda iza Hiroakija Išijure.

U formuli 1 debitovao je 2017. u Toro Toro, gdje je zamijenio Danila Kvjata, na 15 trci u sezoni — Velikoj nagradi Malezije.[2] Do kraja sezone vozio je još tri trke i nije uspio da osvoji nijedan bod. Nakon dvije sezone u Toro Rosu, prešao je u Red bul u sezoni 2019. U Red bulu vozio je na 12 trka, nakon čega je vraćen u Toro Roso, dok je iz Toro Rosa u Red bul prešao Aleksander Albon.

U sezoni 2020, Toro Roso je promijenio sponzora i naziv u Alfa Tauri. Na Velikoj nagradi Italije, Gasli je ostvario prvu pobjedu u karijeri u formuli 1, ispred Karlosa Sainza, postavši tako prvi francuski pobjednik neke trke od 1996. kada je Oliver Panis pobijedio na Velikoj nagradi Monaka. Na Velikoj nagradi Azerbejdžana 2021. završio je na trećem mjestu, što mu je bio treći podijum u karijeri. Na početku sezone 2023. prešao je u tim Alpin, gdje je zamijenio Fernanda Alonsa.

Karijera u nižim serijama[uredi | uredi izvor]

Karting[uredi | uredi izvor]

Kartingom je počeo da se bavi 2006, kada je završio na 15 mjestu na šampionatu Francuske za mlade,[3] nakon čega je završio na četvrtom mjestu 2007. godine.[4] Godine 2008, takmičio se u konkurenciji kadeta,[5] dok se 2009. godine takmičio na međunarodnom šampionatu. Prešao je u kategoriju KF3, gdje je ostao do kraja sezone 2010, koju je završio na drugom mjestu na šampionatu Evrope.[6]

Formula Reno[uredi | uredi izvor]

Gasli u Aragonu 2014.

Godine 2011, debitovao je u vozilima sa otvorenim krovom, takmičeći se u formula 4 šampionatu Francuske, u kategoriji 1.6.[7] Završio je na četvrtom mjestu, iza Metjua Vaksivjera i Andree Picitole, sa osvojenih sedam podijuma, uključujući tri pobjede.[8]

Godine 2012 prešao je u konkurenciju do 2 litra, gdje se takmičio šampionatu Formula Reno Juropkar.[9] Završio je na desetom mjestu, sa podijumima na Spa Frankošampu i Nirburgringu, dok je šest puta završio u zoni bodova.[10] Iste godine zabilježio je sedam nastupa u Formula Reno 2.0 Evropskom kupu, gdje je završio na podijumu trku u Nirburgringu.

U sezoni 2013, prešao je u tim Teh 1 rejsing.[11] Ostvario je pobjede u Moskvi, Hungaroringu i La Kesteletu, dok je ukupno pet trka završio na podijumu.[6][12] Imao je prednost od 11 bodova ispred Olivjea Roulanda, prije poslednjih trka na stazi Katalunja. Završio je na trećem i šestom mjestu k i osvojio titulu. Na poslednjoj trci, sudario se sa Roulandom, koji je zbog toga kažnjen.[13]

Godine 2014, prešao je u Formula Reno 3.5 seriju, gdje je vozio za Arden motosport, koji je dio juniorskog tima Red bula za razvoj. Sezonu je završio na drugom mjestu, iza još jednog juniora iz Red bula — Karlosa Sainza mlađeg; na 17 trka završio je osam puta na podijumu.

GP2[uredi | uredi izvor]

U GP2 seriji debitovao je 2014. godine, na stazi u Monci, gdje je zamijenio vozača Katerhama, Toma Dilmana, koji se takmičio u drugim serijama i nije mogao da vozi GP2 serije tog vikenda.[14] Učestvovao je na testiranjima za tim DAMS na kraju sezone, dok je 8. januara 2015. godine potpisao za DAMS, za koji je vozio Aleks Lin, razvojni vozač Vilijamsa.[15] Ostvario je tri pol pozicije i četiri podijuma, ali je izazvao sudare u Bahreinu, Spa Frankošampu i Jas Marini, i završio je sezonu na osmom mjestu, dok je Lin završio na šestom.

U januaru 2016 godine, objavljeno je da Gasli prelazi u tim Prema rejsing, gdje je vozio zajedno sa drugoplasiranim u šampionatu Evropske formule 3 2015. godine i debitantom u GP2 — Antoniom Đovinacijem. Preuzeo je vođstvo nakon pobjede u Abu Dabiju i trku prije kraja imao je 12 bodova prednosti.[16] Poslednju trku, na kojoj je pobijedio Aleks Lin, završio je iza Đovinacija, ali je osvojio titulu sa osam bodova ispred Đovinacija.[17]

Japanska super formula[uredi | uredi izvor]

U februaru 2017, pridružio se timu Mugen motosport, sa kojim se takmičio u šampionatu Super formule.[18] Završio je na drugom mjestu, pola boda iza Hirokija Išiure, nakon što je poslednja trka otkazana.[19]

Formula E[uredi | uredi izvor]

Gasli u timu Reno e dams u Njujorku.

U julu 2017, tim Reno e dams objavio je da će Gasli zamijeniti Sebastjena Buemija na trci u Njujorku, jer je Buemi učestvovao Svjetskom šampionatu u izdržljivosti.[20] Na prvoj trci, kvalifikacije je završio na 19 mjestu, ali je debitantsku trku završio na sedmom mjestu.[21] Na drugoj trci, skoro je završio na podijumu, ali je udario u zid prilikom izlaska iz poslednje krivine, dok se borio za treće mjesto; završio je na četvrtom mjestu, sa oštećenim vozilom.[22]

Formula 1[uredi | uredi izvor]

Na dan 30. septembra 2015. godine, Gasli je promovisan u rezervnog vozača Red bula.[23][24]

2017—2018.[uredi | uredi izvor]

Gasli na debiju, Velikoj nagradi Malezije 2017.

Na dan 26. septembra 2017. godine, Toro Roso je objavio da će Gasli zamijeniti Danila Kvjata za poslednjih šest trka u sezoni.[2] Debitovao je na Velikoj nagradi Malezije, koju je završio na 14 mjestu.[25] Karlos Sainz je prešao u Reno umjesto Džoliona Palmera,[26] zbog čega se Kvjat vratio u Toro Roso pred Veliku nagradu Sjedinjenih Američkih Država.[27] Gasli nije vozio trku u Ostinu, jer je vozio poslednju rundu Super formula šampionata u Japanu.[28] na Velikoj nagradi Sjedinjenih Američkih Država zamijenio ga je Brendon Hartli.[29] Vratio se na Velikoj nagradi Meksika, gdje mu je suvozač bio Hartli, nakon što je tim odlučio da ukloni Kvjata iz programa Red bula.

Na dan 16. novembra 2017, Toro Roso je objavio da će Gasli i Hartli voziti za tim u sezoni 2018. Na Velikoj nagradi Bahreina, kvalifikacije je završio na šestom mjestu, ali je startovao sa petog nakon što je Luis Hamilton kažnjen. Trku je završio na četvrtom mjestu, osvojivši prve bodove u formuli 1.[30] Nedelju kasnije, sudario se sa Hartlijem, nakon nesporazuma.[31]

Gasli na Velikoj nagradi Mađarske 2019.

2019.[uredi | uredi izvor]

Na dan 20. avgusta 2018, objavljeno je da će Gasli voziti za Red bul u sezoni 2019, gdje mu je suvozač Maks Verstapen,[32] nakon što je Danijel Rikardo prešao u Reno.[33] Prvu trku u sezoni, Veliku nagradu Australije, završio je van zone bodova, na 11 mjestu,[34] dok je Veliku nagradu Bahreina završio na osmom mjestu, osvojivši prve bodove u sezoni.[35] Veliku nagradu Kine završio je na šestom mjestu,[36] ostvarivši najbrži krug trke, prvi u karijeri.[37] Pjer je nakon razočaravajućeg početka sezone zamenjen Aleksom Albonom koji je u Red bulu ostao i sledeće godine.[38] Na Velikoj nagradi Brazila došao je do prvog podijuma u karijeri, ostavši ispred Luisa Hamiltona u poslednjem krugu, završivši trku na drugom mjestu, iza .[39]

2020.[uredi | uredi izvor]

U sezoni 2020, Toro Roso je promijenio sponzora i naziv u Alfa Tauri.[40] U prvih sedam trka, četiri puta je završio u top 10, dok su mu najbolji rezultai bili sedmo mjesto na Velikoj nagradi Austrije[41] i na Velikoj nagradi Velike Britanije.[42]

Gasli na predsezonskom testiranju 2020.

Na Velikoj nagradi Italije, otišao je u boks rano, što mu je omogućilo da obiđe više vozača, koji su morali da čekaju da vozilo bezbjednosti izađe sa staze, kako bi odlazak u boks bio dozvoljen, zahvaljujući čemu je došao do drugog mjesta. Lider trke — Luis Hamilton,dobio je kaznu od pet sekundi, koliko je morao da provede u boksu i Gasli je preuzeo vođstvo. Do kraja trke, uspio je da se odbrani od Karlosa Sainsa mlađeg i ostvario je prvu pobjedu u karijeri u formuli 1,[43] postavši tako 109 različiti pobjednik neke trke u formuli 1 i prvi francuski pobjednik neke trke od 1996. kada je Oliver Panis pobijedio na Velikoj nagradi Monaka.[44]

Nakon pobjede, počele su spekulacije da bi mogao da se vrati u Red bul, a Gasli je izjavio da je spreman za to.[45] Direktor Alfa Taurija, Franc Tost, pohvalio je Gaslija zbog pobjede, ali je odbacio mogućnost da se vrati u Red bul,[46] nakon čega je Gasli potpisao ugovor sa Alfa Taurijem za 2021.[47]

Na Velikoj nagradi Toskane, već na samom početku sudarili su se Maks Verstapen, Kimi Rejkenen, Romen Grožan i Gasli, zbog čega su Verstapen i Gasli morali da se povuku sa trke.[48] Naredne tri trke završio je u top 10, Veliku nagradu Rusije na devetom,[49] Ajfela na šestom[50] i Portugalije na petom mjestu,[51] nakon čega je Veliku nagradu Emilija Romanje napustio u osmom krugu, zbog curenja rashladne tečnosti.[52] Veliku nagradu Turske startovao je sa 15 mjesta, a završio je na 12,[53] dok je Veliku nagradu Bahreina završio na šestom mjestu.[54] Već u prvom krugu, bolid Romena Grožana se zapalio, zbog čega je trka prekinuta; Grožan je izašao iz vozila sa opekotinama zbog kojih je propustio poslednje dvije trke u sezoni. Trka je nastavljena nakon sat i po, a tri kruga prije kraja zapalio se vozilo Serhija Pereza, koji je bio na trećem mjestu i trka je završena iza vozila bezbjednosti.[55] Veliku nagradu Sakira startovao je sa devetog, a završio na 11 mjestu, dok je Perez ostvario prvu pobjedu u karijeri u formuli 1.[56] Trku u Abu Dabiju startovao je sa desetog, a završio je na osmom mjestu[57] i sezonu je završio na desetom mjestu u šampionatu, sa 75 bodova, uz jednu pobjedu.[58]

2021.[uredi | uredi izvor]

Gasli na Velikoj nagradi Austrije 2021.

Gaslija je ostao u Alfa Tauriju za 2021.[59] u saradnji sa japanskim početnikom Jukijem Cunodom. Na Velikoj nagradi Azerbejdžana, Gasli je zauzeo svoje treće postolje u karijeri nakon borbe sa Šarlom Leklerkom i Landom Norisom za treće mesto u poslednjem krugu. Prvobitno startujući kao četvrti, Gasli je pao na peto mesto početkom trke, ali je imao koristi nakon pucanja gume Maksa Verstapena i greške Luisa Hamiltona u završnim fazama.[60] Na Velikoj nagradi Italije 2021, Gasli je odustao u sprintu nakon što mu se prednje krilo zaglavilo ispod točkova. Povukao se sa trke u 4. krugu zbog oštećenja vešanja.[61]

2022.[uredi | uredi izvor]

Gasli će nastaviti da se takmiči za Alfa Tauri u 2022. zajedno sa Cunodom.[62]

Statistika karijere[uredi | uredi izvor]

Rezultati u formuli 1[uredi | uredi izvor]

(ključ) (trke koje su boldovane označavaju pol poziciju, trke koje su iskošene označavaju najbrži krug)

Godina Tim Šasija Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Pozicija Poeni
2017 Skuderija Toro Roso Toro Roso STR12 Reno
R.E.17 		AUS KIN BAH RUS ŠPA MON KAN AZE AUT VBR MAĐ BEL ITA SIN MAL
14. 		JAP
13. 		SAD MEK
13. 		BRA
12. 		ABU
16. 		21. 0
2018 Skuderija Toro Roso Toro Roso STR13 Honda
RA618H 		AUS
Odu 		BAH
4. 		KIN
18. 		AZE
12. 		ŠPA
Odu 		MON
7. 		KAN
11. 		FRA
Odu 		AUT
11. 		VBR
13. 		NEM
14. 		MAĐ
6. 		BEL
9. 		ITA
14. 		SIN
13. 		RUS
Odu 		JAP
11. 		SAD
12. 		MEK
10. 		BRA
13. 		ABU
Odu 		15. 29
2019 Red bul rejsing Red bul RB15 Honda
RA619H 		AUS
11. 		BAH
8. 		KIN
6. 		AZE
Odu 		ŠPA
6. 		MON
5. 		KAN
8. 		FRA
10. 		AUT
7. 		VBR
4. 		NEM
14.† 		MAĐ
6. 		7. 95
Skuderija Toro Roso Toro Roso STR14 BEL
9. 		ITA
11. 		SIN
8. 		RUS
14. 		JAP
7. 		MEK
9. 		SAD
16.† 		BRA
2. 		ABU
18.
2020 Alfa Tauri Alfa Tauri AT01 Honda
RA620H 		AUT
7. 		ŠTA
15. 		MAĐ
Odu 		VBR
7. 		70G
11. 		ŠPA
9. 		BEL
8. 		ITA
1. 		TOS
Odu 		RUS
9. 		AJF
6. 		POR
5. 		EMI
Odu 		TUR
13. 		BAH
6. 		SAK
11. 		ABU
8. 		10. 75
2021 Alfa Tauri Alfa Tauri AT02 Honda
RA621H 		BAH
17.† 		EMI
7. 		POR
10. 		ŠPA
10. 		MON
6. 		AZE
3. 		FRA
7. 		ŠTA
Odu 		AUT
9. 		VBR
11. 		MAĐ
5. 		BEL
6. 		HOL
4. 		ITA
Odu 		RUS
13. 		TUR
6. 		SAD
Odu 		MEK
4. 		BRA
7. 		KAT
11. 		SAU
6. 		ABU
5. 		9. 110
2022 Alfa Tauri Alfa Tauri AT03 Red bul RBPTH001 V6 t BAH
Odu 		SAU
8. 		AUS
9. 		EMI
12. 		MAJ
Odu 		ŠPA
13. 		MON
11. 		AZE
5. 		KAN
14. 		VBR
Odu 		AUT
15. 		FRA
12. 		MAĐ
12. 		BEL
9. 		HOL
11. 		ITA
8. 		SIN
10. 		JAP
 SAD
 MEK
 BRA
 ABU
 13.* 23*

* - Sezona u toku.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Going full Gas in 2019”. Red Bull Racing. Red Bull GmbH. 20. 8. 2018. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  2. ^ a b „Toro Rosso confirms Gasly for next races”. Motorsport.com. 26. 9. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  3. ^ „Championnat de France – Minime 2006”. driverdb.com. Driver Database. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  4. ^ „Championnat de France – Minime 2007”. driverdb.com. Driver Database. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  5. ^ „Championnat de France – Cadet 2008”. driverdb.com. Driver Database. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  6. ^ a b David, Gruz (20. 9. 2013). „Leading the new French generation: Pierre Gasly”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  7. ^ „Drivers 2011”. Autosport Academy. French F4 Championship. Arhivirano iz originala 3. 10. 2011. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  8. ^ Allen, Peter (20. 10. 2013). „Weekend Review: Bortolotti closes F2 season in dominant fashion”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  9. ^ „New boys and old hands raring to go”. Eurocup Formula Renault 2.0. Renault Sport. 27. 4. 2012. Arhivirano iz originala 23. 10. 2013. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  10. ^ Allen, Peter (11. 1. 2013). „13 drivers to watch in 2013”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  11. ^ Khorounzhiy, Valentin (29. 1. 2013). „Gasly switches to Tech 1 for second year in the Eurocup”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  12. ^ Musker, Ant (20. 10. 2013). „Gasly takes championship lead with controlled race one victory”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  13. ^ Musker, Ant (20. 10. 2013). „Gasly crowned champion as Ocon wins final race”. Paddock Scout. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  14. ^ Costa, Massimo (31. 8. 2014). „Gasly debutta a Monza con Caterham”. ItaliaRacing.net (na jeziku: italijanski). Inpagina. Arhivirano iz originala 7. 9. 2014. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  15. ^ „Archived copy”. Arhivirano iz originala 8. 1. 2015. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  16. ^ „Gasly braced for 'tough' GP2 title showdown”. GPUpdate.net. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  17. ^ „Gasly crowned GP2 champion, Lynn wins race”. GPUpdate.net. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  18. ^ Chokhani, Darshan (13. 2. 2017). „Gasly confirmed at Mugen for 2017 Super Formula season”. Motorsport.com. Arhivirano iz originala 31. 08. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  19. ^ Thukrai, Rachit (21. 10. 2017). „Gasly denied Super Formula title shot as finale cancelled”. Motorsport.com. Arhivirano iz originala 21. 10. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  20. ^ „Renault e.dams confirms Gasly as Buemi replacement for New York FE”. 10. 7. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  21. ^ „Sam Bird wins first Formula E New York City ePrix”. Autoweek. 16. 7. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  22. ^ Mitchell, Scott (16. 7. 2017). „New York ePrix: Bird completes Brooklyn sweep in Sunday race”. Motorsport.com. Motorsport Network. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  23. ^ „Pierre Gasly named official Red Bull reserve driver”. espn.co.uk. ESPN. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  24. ^ „ABOUT PIERRE”. Red Bull Racing. Arhivirano iz originala 21. 2. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  25. ^ „2017 Formula 1 Petronas Malaysia Grand Prix – Race Result”. Formula1.com. Formula One World Championship Ltd. 1. 10. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  26. ^ „Renault Sport Formula One Team confirms driver change”. Renault F1. Renault Sport. Arhivirano iz originala 08. 10. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  27. ^ „Motor racing – Sainz to replace Palmer, Kvyat returns for Austin”. sbs.com.au. SBS. 7. 10. 2017. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  28. ^ Barretto, Lawrence (12. 10. 2017). „Gasly to miss Austin F1 race for Super Formula”. Motorsport.com. Arhivirano iz originala 12. 10. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  29. ^ „Brendon Hartley to race with us in Austin”. scuderiatororosso.com. Scuderia Toro Rosso. 13. 10. 2017. Arhivirano iz originala 13. 10. 2017. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  30. ^ Sharaf, Pablo Elizalde, Dominik. „Marko: Toro Rosso Bahrain GP result made a man out of Pierre Gasly”. Autosport.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  31. ^ „Pierre Gasly and Brendon Hartley say 'miscommunication' caused Chinese GP collision”. Sky Sports. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  32. ^ „Gasly to partner Verstappen at Red Bull in 2019”. www.formula1.com. 20. 8. 2018. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  33. ^ „Daniel Ricciardo joins Renault Sport Formula One Team from 2019”. renaultsport.com. Arhivirano iz originala 11. 07. 2020. g. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  34. ^ „Australia 2019 - Lap by lap”. StatsF1.com. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  35. ^ „Formula 1 Gulf Air Bahrain Grand Prix 2019 – Race Result”. Formula One. 31. 3. 2019. Pristupljeno 13. 4. 2019. 
  36. ^ „VN Kine - Hamilton pobedio u 1.000 trci Formule 1!”. sportske.net. 14. 4. 2019. Pristupljeno 14. 4. 2019. 
  37. ^ „Formula 1 Heineken Chinese Grand Prix 2019 – Fastest Laps”. Formula One. 14. 4. 2019. Pristupljeno 14. 4. 2019. 
  38. ^ „Alex Albon to replace Pierre Gasly in Red Bull”. www.theguardian.com. 20. 8. 2019. Arhivirano iz originala 25. 06. 2020. g. Pristupljeno 9. 6. 2020. 
  39. ^ „Maks pobedio, Luis ipak bez podijuma, sukob u Ferariju”. www.sportklub.rs. 17. 11. 2019. Pristupljeno 9. 6. 2020. 
  40. ^ „Toro Rosso's name change to AlphaTauri confirmed in provisional 2020 entry list”. formula1.com. 30. 11. 2019. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  41. ^ „Formula 1 Rolex Grosser Preis von Österreich 2020 – Race Result”. Formula1.com. 5. 7. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  42. ^ „Formula 1 Pirelli British Grand Prix 2020 – Race Result”. Formula1.com. 2. 8. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  43. ^ „Pierre Gasly holds off Carlos Sainz to take astonishing win in chaotic and thrilling Italian Grand Prix”. The Telegraph. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  44. ^ „Italian GP: Pierre Gasly wins for AlphaTauri after Lewis Hamilton penalty”. Sky Sports. 6. 9. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  45. ^ „Gasly ‘ready’ for second Red Bull chance”. planetf1.com. 7. 9. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  46. ^ „Tost praises ‘fantastic’ race from Gasly - but scotches talk of imminent Red Bull return”. formula1.com. 7. 9. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  47. ^ „AlphaTauri confirm Pierre Gasly is to remain with the team for 2021”. Formula1.com. 28. 10. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  48. ^ „What really happened in Tuscan GP’s huge restart crash”. The Race. 14. 9. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  49. ^ „formula 1 vtb russian grand prix 2020 – race result”. formula1.com. formula one administration. 27. 9. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  50. ^ „Formula 1 Aramco Grosser Preis der Eifel 2020 – Race Result”. Formula1.com. 11. 10. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  51. ^ „Formula 1 Heineken Grande Prémio de Portugal 2020 – Race Result”. Formula1.com. 25. 10. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  52. ^ „Formula 1 Emirates Gran Premio dell'Emilia Romagna 2020 – Race Result”. Formula1.com. 1. 11. 2020. Pristupljeno 15. 11. 2020. 
  53. ^ „Hamilton pobedio u Turskoj i izjednačio Šumaherov rekord!”. telegraf.rs. 15. 11. 2020. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  54. ^ „Hamilton pobedio u haotičnoj trci u Bahreinu”. zurnal.rs. 29. 11. 2020. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  55. ^ Trajković, Jelena (29. 11. 2020). „Hamiltonova pobeda u Bahreinu u senci Grožanovog udesa”. sportklub.rs. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  56. ^ Trajković, Jelena (6. 12. 2020). „Peres od očaja do prvenca, blamaža Mercedesa u Sakiru!”. sportklub.rs. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  57. ^ Trajković, Jelena (13. 12. 2020). „Ferstapen nedodirljiv na zatvaranju sezone u Abu Dabiju”. sportklub.rs. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  58. ^ „2020 Classifications”. Fédération Internationale de l'Automobile. Pristupljeno 14. 12. 2020. 
  59. ^ „AlphaTauri confirm Pierre Gasly is to remain with the team for 2021 | Formula 1®”. www.formula1.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-15. 
  60. ^ „2021 Azerbaijan Grand Prix race report and highlights: Perez beats Vettel to Baku victory after Verstappen crashes out from lead late on | Formula 1®”. www.formula1.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-15. 
  61. ^ „What happened at the F1 Italian Grand Prix?”. Red Bull (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-15. 
  62. ^ „Pierre Gasly and Yuki Tsunoda retained by AlphaTauri for 2022 | Formula 1®”. www.formula1.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-15. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Pjer Gasli na Vikimedijinoj ostavi.
Sportske pozicije
Šampion
GP2 serije
2016
Šarl Lekler
(Formula 2)
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Пјер_Гасли&oldid=26984858”