Ravadidi

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ravadidi
Vladarska titulaKnez
Vladavina955—1071.
VjeraSunitski islam

Ravadidi (engl. Rawadid dynasty) bila je muslimanska vladajuća porodica centrirana u istorijskom Azerbejdžanu (takođe poznat kao iranski Azerbejdžan) između kraja 8. i početka 13. veka.[1]

Prvobitno Azdi arapskog porekla,[2] su Ravadidi vladali Tabrizom i severoistočnim Azerbejdžanom krajem 8. i početkom 9. veka.[1] Porodica je postala kurdicizirana početkom 10. veka i usredsređena na Tabriz i Marageh.[3][4] U drugoj polovini 10. i većeg dela 11. veka ovi kurdizovani potomci kontrolisali su veći deo Azerbejdžana, kao i delove Velike Jermenije.[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Ravadidi su arapskog porekla i stigli su u regiju sredinom 8. veka,[5] ali su postali kurdicizirani početkom 10. veka i počeli su koristiti kurdistinske oblike poput Mamlana za Muhameda i Ahmadila za Ahmada kao svoja imena[6][7][8] Pleme Ravadidi preselilo se u Kurdistan sredinom 8. veka, a bilo je poznato kao kurdsko pleme do 10. veka.[9] U drugoj polovini 10. i većeg dela 11. veka, ovi kurdizovani potomci kontrolisali su veći deo Azerbejdžana, kao i delove Velike Jermenije.[1]

Najraniji oblik imena koji je napisan je Revend u Šarafnamehu. Prema Kasraviju, Ravadidi su osvojili zemlje musafiridskog vladara Ibrahima I Marzuban I, u Azerbejdžanu 979. godine. Vahsudan bin Mamlan je najpoznatiji vladar Ravadida, a spominje ga Ibn Athir. Regioni Tabriza, Marageh i uporišta planine Sahand bili su u njihovom vlasništvu. Godine 1029. pomogao je hadždanskim Kurdima u Maragehu da poraze invazijska turska plemena Oghuz.

Vahsudan je takođe poslao ekspediciju u Ardabil pod komandom svog sina Mamlana II. Moganski vladar morao je da se pokori osvajaču. Mamlan je, takođe, izgradio tvrđavu u Ardabilu.[10]

Un-kan je osvojio kneževinu 1054. godine pre nove ere i pobedio je princa Tabriza, Vahsudana ibn Mamlana.[11] Godine 1071, kada se Alp Arslan vratio iz ratnog pohoda protiv vizantijskog carstva, svrgnuo je Mamlana. Vahsudanov naslednik, Ahmed bin Vahsudan, gospodar Marageha, učestvovao je ratnom ishodu protiv Sirije.[12] Ahmadil se ponovo borio protiv krstaša tokom prvog krstaškog rata.[13] Žoslenov mirovni ugovor s njim, tokom opsade Turbesela (u današnjoj južnoj Turskoj, jugoistočno od Gazijantepa). On je izboden na smrt od strane Ismailisa 1117. godine u Bagdadu. Njegovi potomci su nastavili da vladaju Maragehom i Tabrizom, kao i Atabakanom Maragehom do mongolske invazije 1227.[14][15]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g Peacock 2017.
  2. ^ Gibb, Hamilton Alexander Rosskeen (1991). The Encyclopaedia of Islam: MAHK-MID (na jeziku: engleski). Brill. ISBN 978-90-04-08112-3. 
  3. ^ V. Minorsky, A Mongol Decree of 720/1320 to the Family of Shaykh Zahid, Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, 1954, p.524
  4. ^ Jamie Stokes, Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East, Volume 1, Infobase Publishing, 2009, ISBN 978-0-8160-7158-6, p. 382.
  5. ^ Vladimir Minorsky, Prehistory of Saladin http://rbedrosian.com/Ref/Minorsky/vmpsal1.htm#124.
  6. ^ C.E. Bosworth, The new Islamic dynasties, 389 pages, Columbia University Press, 1996, ISBN 9780231107143 (p.150)
  7. ^ W.B. Fisher et al., The Cambridge History of Iran, 778 pp., Cambridge University Press, 1968, ISBN 9780521069366 (p.32)
  8. ^ Bosworth, C.E. „Rawwādids”. Encyclopaedia of Islam (2nd izd.). str. 469. „The Rawwadids (the form "Rawad" later becomes common in the sources) were originally of Azdi Arab stock, but gradually became assimilated to their environment in Adharbaydjan (and especially, the area around Tabriz) and became Kurdicised...” 
  9. ^ Massoume Price, Iran's Diverse Peoples: A Reference Sourcebook, ABC-CLIO, 2005, ISBN 9781576079935, p. 43.
  10. ^ V. Minorsky, A Mongol Decree of 720/1320 to the Family of Shaykh Zahid, Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, 1954, p.524
  11. ^ P. Blaum, Diplomacy gone to seed: a history of Byzantine foreign relations, 1047-57 A.D. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. septembar 2015), International Journal of Kurdish Studies, Jan. 2005, p.15
  12. ^ Houtsma, Martijn Theodoor, ur. (1913—1936). „Kurds and Kurdistan”. Encyclopaedia of Islam (na jeziku: engleski). 4 (1st izd.). Brill. ISBN 9004097902. OCLC 258059134.  (see under Turkish Conquest)
  13. ^ Kupferschmidt, Uri M. (1987). The Supreme Muslim Council: Islam Under the British Mandate for Palestine (na jeziku: engleski). BRILL. ISBN 978-90-04-07929-8. 
  14. ^ P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs (editors), Encyclopaedia of Islam (Second Edition), "Marāg̲h̲a", Brill Online.
  15. ^ Minorsky, La Domination des Dailamites, presented in a Conference of the Societé des Etudes Iraniennes, Paris, 28 May 1931. Also see Minorsky, Daylam in the Encyclopaedia of Islam, 1962, pp. 189–94

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Равадиди&oldid=26985204”