Radovan Šakotić

radovan šakotić
Lični podaci
Datum rođenja	(1906-05-15)15. maj 1906.
Mesto rođenja	Orahovac, kod Trebinja, Austrougarska
Datum smrti	5. maj 1945.(1945-05-05) (38 god.)
Mesto smrti	Postojna, DF Jugoslavija
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Član KPJ od	1939.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOP odredi Jugoslavije 1941 — 1945.
Čin	kapetan
Heroj
Narodni heroj od	26. jul 1945.

Radovan Šakotić (1906 — 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 15. maja 1906. godine u selu Orahovcu, kod Trebinja. Poticao je iz seljačke porodice i do početka Drugog svetskog rata se bavio zemljoradnjom. Još pre rata je došao u dodir sa revolucionarnom radničkim pokretom i postao član ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kao član KPJ je politički delovao među seljacima u svome kraju, objašnjavajući im šta su ideje za koje se bore komunisti.

Odmah posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine Radovan je počeo da rada na prikupljanju oružja, koje je ostalo posle kapitulacije Jugoslovenske vojske. Kada su započeli prvi ustaški pokolji nad srpskim stanovništvom u Hercegovini, Radovan je radio na organizovanju seljaka u svom i okolnim selima, radi pružanja otpora ustašama i italijanskim okupatorima. Kada su 1. juna 1941. godine ustaše izvršile pokolj Srba u Trebinju, Radovan je u svom selu sazvao zbor na kome je pozvao seljake da se suprotstave ustašama. Bio je organizator straža oko sela, a kasnije i zbegova naroda. Na velikom narodnom zboru u Bijeloj Gori, gde se u zbegu nalazilo stanovništvo iz Zupca i Lastve, 12. juna je bio formiran Štab zbega, na čijem se čelu nalazio Radovan.

Avgusta 1941. godine Radovan je u svome selu formirao prvi partizanski vod, a zatim u septembru i prvu partizansku četu, koja je vodila uspešne borbe protiv ustaško-domobranskih i italijanskih snaga. Ova četa je kasnije bila uključena u sastav partizanskog bataljona „Luka Vukalović“. U leto 1942. godine, Radovan se zajedno sa svojim borcima, u sastavu Hercegovačkog partizanskog odreda povukao u zapadnu Bosnu. Tamo je od ovih boraca bila formirana Deseta hercegovačka udarna brigada, sa kojom je učestvovao u borbama u zapadnoj i centralnoj Bosni. Zbog iskazanih vojničkih sposobnosti, bio je postavljen za komandanta Trećeg mostarskog bataljona.

U toku Četvrte neprijateljske ofanzive, zajedno sa svojim bataljonom je učestvovao u najtežim borbama - na Prozoru, Rami i istočnoj Hercegovini, u toku februara i marta 1943. godine. Potom je u borbama protiv italijanskih i četničkih snaga na pravcu Mostara, u bici na Porimu, sa svojim bataljonom na juriš zauzeo italijanske položaje i zaplenio veoma bogat ratni plen - artiljrijska oružja, municiju, automatske puške i drugi ratni materijal.

U toku Pete neprijateljske ofanzive, najpre je krajem maja 1943. godine, učestvovao je u desetodnevnim borbama sa nadmoćnijim nemačkim snagama na Pivskom Javorku, a potom je njegov bataljon ukuljčen u sastav Treće udarne divizije, koja je bila pod komandom Save Kovačevića i imala zadatak da štiti ranjenike iz Centralne bolnice. U veoma krvavim borbama na Vučevu, Magliću, Dragoš-sedlu i na Košuru, izginulo je dosta boraca, a Radovan se sa oko 120 boraca iz njegovog bataljona probio iz obruča preko Volujka, Maglića i Trnovačkog jezera u istočnu Hercegovinu. U toku bitke na Sutjesci, Radovanovi borci su iskazali veliku hrabrot u borbama, a njih oko 80 je poginulo.

Marta 1944. godine, Radovan je bio postavljen za komandanta Severnohercegovačkog partizanskog odreda, a u maju je bio prebačen na dužnost komandanta Drugog bataljona u Dvanaestoj hercegovačkoj udarnoj brigadi. Septembra 1944. godine je bio postavljen za komandanta Četrnaeste hercegovačke omladinske brigade, sa kojom je vodio uspešne borbe sa četnicima oko Bileće, kao i Nemcima u gatačkom i nevesinjskom polju. Sredinom jula, 1944. godine u Rakovoj Nozi, je sa svojom brigadom je učestvovao u razbijanju jake nemačke jedinice. Potom je učestvovao u borbama za oslobođenje Hercegovine i oslobođenje Sarajeva, kao i u završnim borbama za oslobođenje Jugoslavije - u Slovenačkom primorju i Istri.

Poginuo je 5. maja 1945. godine u blizini Postojne, svega deset dana pre svog 29 rođendana i završetka ratnih operacija u Jugoslaviji. Svega par meseci posle poginije, 26. jula Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), a na predlog Vrhovnog komandanta Jugoslovenske armije maršala Josipa Broza Tita, progašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.  COBISS.SR 48703239