Radomir Babić
| radomir babić | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Radomir Babić | ||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||
| Datum rođenja | 2. septembar 1909. | |||||||||
| Mesto rođenja | Sige, kod Danilovgrada, Knjaževina Crna Gora | |||||||||
| Datum smrti | 1. decembar 1996. (87 god.) | |||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | |||||||||
| Profesija | vojno lice | |||||||||
| Delovanje | ||||||||||
| Član KPJ od | 1933. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1962. | |||||||||
| Čin | general-potpukovnik | |||||||||
| Heroj | ||||||||||
| Narodni heroj od | 10. jula 1953. | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Radomir Babić (Sige, kod Danilovgrada, 2. septembar 1909 — Beograd, 1. decembar 1996) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 2. septembra 1909. godine u selu Sige, kod Danilovgrada. Potiče iz siromašne seljačke porodice Sima Babića, koji je, zbog lošeg materijalnog stanja, otišao na rad u Sjedinjene Američke Države, a potom se u vreme Prvog svetskog rata vratio u zemlju i kao dobrovoljac učestvovao na Solunskom frontu.[1]
Nakon osnovne škole, u Podgorici je završio nižu gimnaziju i Trgovačku akademiju, 1931. godine, i zaposlio se u Zetskoj finansijskoj direkciji. Vanredno je studirao u Zagrebu, na Ekonomsko-komercijalnoj visokoj školi. Tokom odsluženja vojnog roka, završio je Školu rezervnih oficira.[1] Posle toga bio je državni činovnik u Zagrebu. Vrlo rano je pristupio revolucionarnom omladinskom pokretu. Već 1931. godine postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Aktivno je učestvovao u akcijama koje je organizovala revolucionarna omladina. Godine 1933, postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Bio je posle toga član Sreskog komiteta KPJ i sekretar Pokrajinskog komiteta „Crvene pomoći“ za Crnu Goru, Boku i Sandžak, 1938. godine.[1]
Narodnooslobodilačka borba[uredi | uredi izvor]
U leto 1941. godine aktivno je učestvovao u pripremanju i organizovanju oružanog narodnog ustanka u Crnoj Gori. Već u prvim akcijama crnogorskih ustanika bio je komandir Podgoričke čete, s kojom dejstvuje u Piperima, zatim komandant bataljona na istom području i komandant odreda „Bijeli Pavle“, sa kojim je oslobodio teritoriju na potezu Spuž–Danilovgrad–Ostrog. U isto vreme, bio je član Sreskog komiteta KPJ za Danilovgrad i pomagao je organizovanje i osnivanje narodne vlasti.
Aprila 1942. godine postaje komandant Zetskog partizanskog odreda, i učestvuje u borbama oko Nikšića i Pive.[1] Kasnije, juna 1942. godine, postao je politički komesar Pete proleterske crnogorske brigade. Učestvovao je u svim njenim bitkama tokom pohoda na Bosansku krajinu. Nakon formiranja prvih divizija i korpusa u okviru NOVJ, biva postavljen na dužnost političkog komesara Treće udarne divizije NOVJ, a onda, nakon Pete neprijateljske ofanzive, zamenik komandanta Druge proleterske divizije. Bio je isto tako komandant Primorske operativne grupe i komandant Pete krajiške divizije, sa kojom učestvuje na Sremskom frontu i u završnim operacijama za oslobođenje zemlje.
Posleratni period[uredi | uredi izvor]
Posle oslobođenja Jugoslavije, bio je neko vreme načelnik Kabineta Vrhovnog komandanta Oružanih snaga FNRJ Josipa Broza Tita, potom načelnik Štaba Četvrte armije, komandant korpusa, a zatim i načelnik Ratne škole Više vojne akademije Jugoslovenske narodne armije (JNA). Završio je Višu vojnu akademiju JNA. Bio je biran za poslanika Savezne narodne skupštine. Penzionisan je u činu general-potpukovnika JNA, 1962. godine.
Umro je 1. decembra 1996. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i ostalih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih se ističe Grunvaldov krst drugog stepena NR Poljske. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1953. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Branko N. Filipović: MRTVI NE ZBORE;montenegrina.net
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ko je ko u Jugoslaviji — biografski podaci o jugoslovenskim savremenicima. Beograd: Sedma sila. 1957. COBISS.SR 4864263
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
Treća udarna divizija | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
Jedinice i rukovodioci Treće udarne divizije | |||||||
| Jedinice |
|  | |||||
| Rukovodioci |
| ||||||
Peta krajiška divizija | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
Jedinice i rukovodioci Pete krajiške udarne divizije | |||||||
| Jedinice |
|  | |||||
| Rukovodioci |
| ||||||
Narodni heroji iz Danilovgrada i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Danilovgradu, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
|  | |
- Rođeni 1909.
- Umrli 1996.
- Danilovgrađani
- Komunisti Crne Gore
- Jugoslovenski partizani
- Politički komesari NOVJ
- Generali NOVJ
- Borci Pete proleterske brigade
- General-potpukovnici JNA
- Diplomci Više vojne akademije JNA
- Poslanici Skupštine SFRJ
- Nosioci Partizanske spomenice 1941.
- Narodni heroji - B
- Sahranjeni u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu
- Nosioci Ordena ratne zastave