Radoslav Kovačević

radoslav kovačević
radoslav kovačević
	Radoslav Kovačević
Lični podaci
Datum rođenja	10. mart 1919.
Mesto rođenja	Srednja Dobrinja, kod Užičke Požege, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	jul 1942. (23 god.)
Mesto smrti	Tjentište, kod Foče, ND Hrvatska
Profesija	učenik
Delovanje
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1951.

Radoslav Kovačević Buđoni (Srednja Dobrinja, kod Užičke Požege, 10. mart 1919 — Tjentište, kod Foče, jul 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 10. marta 1919. u selu Srednja Dobrinja, kod Užičke Požege, u zemljoradničkoj porodici. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a gimnaziju u Užičkoj Požegi. Posle završene gimnazije, želeo je da studira prava na Beogradskom univerzitetu, ali je najpre otišao u vojsku, a onda ga je rat prekinuo u toj nameri.

Napad sila Osovine na Kraljevinu Jugoslaviju, 6. aprila 1941. godine, zatekao ga je na odsluženju vojnog roka. Posle kapitulacije Jugoslovenske kraljevske vojske i okupacije zemlje, izbegao je zarobljavanje i vratio se u rodno mesto. Posle oslobođenja Užičke Požege, 22. septembra 1941. godine, dobrovoljno je stupio u Drugu požešku partizansku četu Užičkog partizanskog odreda, koja je tada bila formirana. Sa svojom četom učestvovao je, tokom oktobra, u maršu na Ljuboviju, preko Pašine Ravni i Počete, a od 18. do 20. novembra 1941. godine učestvovao je u gonjenju četnika Draže Mihailovića prema Ravnoj Gori. Tada se istakao u borbi kod sela Pranjana, gde je vodio bombaški dvoboj s četnicima.

Krajem novembra, sa četom je učestvovao u borbama protiv nemačke 342. divizije, na Bukovima, kod Valjeva; u bici na Trešnjici i na Karanu; kao i u odbrani oslobođenog Užica. Posebno se istakao prilikom zaštite Vrhovnog štaba, prilikom povlačenja iz Užica. Učestvovao je u svim borbama Užičkog partizanskog bataljona u Sandžaku do formiranja Druge proleterske brigade. Prilikom formiranja Druge proleterske udarne brigade, 1. marta 1942. godine u Čajniču, Radoslav je kao istaknuti borac postavljen za komandanta njenog Prvog užičkog bataljona. Na ovoj dužnosti ostao je svoje do svoje pogibije, jula 1942. godine. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1942. godine.

Juna 1942. godine njegov bataljon je vodio teške borbe na Živnju, kod Gackog, u Hercegovini — njegov bataljon, u kojem je bilo 200 boraca, napadali su Italijani i četnici sa oko 6.000 vojnika. Bataljon je tada branio prilaze Živnju s tri strane. Radosav je tada, kao komandant bataljona, čitavo vreme borbe išao od čete do čete i objašnjavao plan borbe i odbrane. U toku ove borbe poginuo je i narodni heroj Petar Leković, koji je bio zamenik komandanta bataljona.

Prilikom povlačenja, bataljona sa ovog položaja, Radosav je bio teško ranjen u jednoj kolibi. Mesec dana kasnije, jula 1942. godine, umro je od zadobijenih rana u selu Tjentištu, na planini Zelengori.

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 20. decembra 1951. proglašen je za narodnog heroja.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.