Pređi na sadržaj

Radoš Bajić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Radoš Bajić
Braca po babine linije.jpg
Radoš Bajić kao Radašin Raković u filmu Braća po babine linije
Lični podaci
Datum rođenja(1953-09-24)24. septembar 1953. (70 god.)
Mesto rođenjaTrstenik, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Religijapravoslavlje
Zanimanjeglumac, scenarista i reditelj
Porodica
SupružnikMilena
DecaNedeljko i Jelena
Rad
Aktivni period1975—danas
Bitna ulogaRadašin (Selo gori... i tako)
Radašin (Braća po babine linije
Radašin (Selo gori, a baba se češlja )
Veza do IMDb-a

Radoš Bajić (Medveđa, kod Trstenika, 24. septembar 1953) srpski je glumac, scenarista i reditelj.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Radoš je rođen 24. septembra 1953. godine u selu Medveđa kod Trstenika od oca Miloša i majke Vere.[1][2] Osnovnu školu je završio u svom rodnom selu, a srednju muzičku školu u Nišu. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti 1976. godine u klasi profesorke Ognjenke Milićević.

Svoju profesionalnu karijeru je započeo još kao student ulogom Nedeljka Čabrinovića u režiji Veljka Bulajića 1975. godine. Kao izrazito talentovan mladi glumac, odmah po završetku školovanja biva pozvan u angažman gotovo svih beogradskih pozorišta: u Jugoslovenskom dramskom pozorištu na poziv profesora Miroslava Belovića sa velikim uspehom igrao je Lauru u predstavi „Dundo Maroje”, u Narodnom pozorištu Zrikavicu u „Crvenom šalu” Antonija Isakovića, u Pozorištu „Atelje 212” ulogu Nenada u drami „Duel”, čiji je i autor, sa velikim Jovanom Milićevićem.

Na samom početku karijere, nagoveštavajući svoju svestranost i komplementarnost svog talenta piše svoje prvo autorsko delo — monodramu Led, koju igra preko 1000 puta po selima i gradovima Srbije i Jugoslavije i sa kojom postiže ogroman uspeh. Zahvaljujući svojim teatarskim, leksičko-dijalekatskim vrednostima, kao i književnim kvalitetima — LED je uvršten u antologiju srpske monodrame. Međutim, nakon odličnih kritika koje je dobio za svoje prve uloge na filmu, a posebno nakon izvanrednih reakcija publike — opredeljuje se da svoju karijeru primarno nastavi na filmu i televiziji. Od početka svoje bogate karijere filmsko-televizijskog glumca ostvario je preko 100 uloga na filmu i na televiziji. Sarađivao je sa najznačajnijim filmskim i televizijskim rediteljima kao što su: Veljko Bulajić, Živojin Pavlović, Živko Nikolić, Hajrudin Krvavac, Aleksandar Đorđević, Zdravko Šotra, Dragoslav Lazić, Slavoljub Stefanović Ravasi i drugi. Ostvario je izvanredne uloge u filmovima, TV dramama i serijama.

Bajiću je veliku popularnost doneo daleke 1976 godine lik Nedeljka Čabrinovića u filmu "Atentat u Sarajevu", zatim likovi Anđelka u kultnom filmu "Beštije" Živka Nikolića, zatim uloga mladog pilota Dalibora u filmu u tv seriji "Partizanska eskadrila" Hajuridina Krvavca. Proslavio se ulogom Sekule kojeg je glumio u filmovima „Sekula i njegove žene” (1986) „Sekula se opet ženi” (1991) i „Treća sreća” (1995). godine sa tematikom šumadijskog sela, u režiji Dragoslava Lazića. Poseban deo u karijeri Bajića predstavlja saradnja sa čuvenim rediteljem Živojinom Pavlovićem sa kojim je snimio filmove "Na putu za Katangu" i "Dezerter", u kojima je pored sjajnih dramskih uloga(rudar Jova i major Veljačić)bio i producent i scenarista. Krajem 2007. je na lokacijama u svom rodnom mestu i okolini snimio TV seriju, čiji je scenarista i reditelj „Selo gori, a baba se češlja” koja ima sličnu tematiku. Serija "Selo gori" je postigla najveću moguću gledanost na medijskom prostoru Srbije i eks Jugoslavije sa pojedinačnim sherom jedne epizode od 72,6% i rejtingom od 40,5 poena. Njegova serija "Ravna Gora" sa rejtingom 26 poena - takođe je bila najgledaniji televizijski program u 2013/14 godini kada je prikazivana na RTSu. Tv serija "Psi laju vetar nosi" u prvoj epizodi ostvarila je rejting 21 poen i sher od 48% što je ubedljivo najgledaniji sadržaj na medijskoj sceni Srbije u 2017 godini.

Pored glumačkog opusa uspešnu i bogatu profesionalnu karijeru Radoša Bajića obeležavaju i osvedočeni autorski, scenaristički i producentski rezultati. Počev od monodrame LED pa do TV serije SELO GORI A BABA SE ČEŠLjA, on je autor, to jest scenarista sledećih umetničkih dela:

Značajan doprinos afirmaciji naših kulturnih vrednosti Bajić je dao i kao izdavač, za šta je tri godine nagrađivan na Sajmu knjiga za IZDAVAČKI PODUHVAT GODINE i to za objavljivanje:

  • Izabranih dela DIVLjI VETAR Živojina Pavlovića u 10 tomova
  • Izabranih dela SRCE ME JE OTKUCALO Milovana Vitezovića u 10 tomova
  • Dnevnika ŽIVOJINA PAVLOVIĆA u 6 tomova

Veliku kreativnu energiju, entuzijazam i napor Bajić permanentno ulaže u očuvanje tradicionalnih, kulturnih i istorijskih vrednosti srpskog naroda iz centralne Srbije i tamošnjeg srpskog sela. Vezan rođenjem za selo, u svom umetničkom radu on se predano i sa zanosom bavi tradicijom, baštinom i savremenošću srpskog sela. Mimo svake dnevno-političke okolnosti Bajić ne učestvuje u političkom životu. Svojim rezultatima u gorenavedenim umetničkim aktivnostima, Bajić podržava koncept autonomnosti umetnosti u odnosu na politiku. Uz snažnu patriotsku potporu on afirmiše tradicionalne, a često osporavane vrednosti srpskog naroda, lepotu, tradiciju, čovekoljublje i porodicu.

Veoma predano se dugi niz godina sa svojom porodicom bavi humanitarnim radom.

Od 2010. godine Bajić je redovni član Odbora za selo Srpske Akademije nauka i umetnosti.

Radoš Bajić redovno piše za ugledne dnevne novine Politika i Blic

Kolumnista je dnevnih novina Politika gde uglavnom piše o društvenim temama.[3] Od 2012. godine Bajić je redovni član Odbora za selo Srpske Akademije nauka i umetnosti.

Oženjen je suprugom Milenom. Ima dvoje dece, ćerku Jelenu i sina Nedeljka, dve unuke, Sofiju i Lenku i dva unuka, Aleksandra i Filipa. Bajić živi u Beogradu i rodnom selu Medveđi kod Trstenika.

Godine 2018. dodeljena mu je Nagrada Pavle Vuisić za životno delo.[4]

Biće član žirija na 46. Međunarodnom filmskom festivalu u Moskvi, na poziv Nikite Mihalkova.[5]

Objavio je monografiju „Radoš - moj život, moja priča”.[6]

Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]

  • Zlatna pilotska značka RVO Vojske Jugoslavije za ulogu Dalibora u filmu Partizanska eskadrila — 1979 godina
  • Zlatna značka Kulturno-Prosvetne zajednice Srbije — 1981. godine
  • Velika Povelja za mušku ulogu u filmu Dezerter, na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu — 1992. godine
  • Nagrada za glumački par godine ON i ONA (Lj. Stjepanović i R. Bajić) na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu-avgusta 2008. godine.
  • Nagrada Privredne Komore Srbije — Menadžer godine za filmsku i televizijsku produkciju (autoru R. Bajiću), Beograd-januar 2009. godine.
  • Nagrada Kompanije NOVOSTI Za Najbolju TV Seriju u 2008. godini, Beograd, februar 2009. godine.
  • Nagrada ZLATNI ĆURAN — Festival komedije u Jagodini, za vrhunske rezultate u stvaralaštvu na TV mediju (autoru R. Bajiću) mart 2009. godine.
  • Nagrada OSKAR POPULARNOSTI za najgledaniju TV seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2008. godini, Beograd, mart 2009. godine.
  • Nagrada ZA ŽIVOTNO DELO (autoru R. Bajiću) — Festival satire i karikature Kruševac — april 2009. godine.
  • Nagrada za najbolje i vrhunske rezultate iz oblasti KULTURE I STVARALAŠTVA — TV MEDIJI, — KARIĆ FONDACIJE — maj 2009. godine.
  • Nagrada TV NOVOSTI za najgledaniju seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2009. godini
  • Vukova nagrada, za značajan doprinos u kulturi i umetnosti — 2009 godina.
  • DRUŠTVO SRPSKIH DOMAĆINA dodelilo je Radošu Bajiću povelju za značajan doprinos u kulturi srpskog naroda — 2010. Godini
  • Nagrada OSKAR POPULARNOSTI za najgledaniju TV seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2010. godini, Beograd, mart 2009. godine.
  • Nagrada za glumački par godine ON i ONA (Lj. Stepanović i R. Bajić) na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu — avgust 2011. godine.
  • ORDEN SVETOG VLADIKE NIKOLAJA — mart 2012. godine.
  • VELIKA GRAMATA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE, Jun 2012. godine — Eparhije Kruševačka.
  • Nagrada za NAJBOLjU TV SERIJU SVIH VREMENA / Festival TV serija — oktobar 2012. godine.
  • LIČNOST GODINE 2012 — novembar 2012. Fond Princeze Katarine i časopis HELOU
  • POVELjA UDRUŽENjA DRAMSKIH PISACA SRBIJE za seriju RAVNA GORA — januar 2013. godine.
  • Orden JUGOSLOVENSKE KRUNE TREĆEG STEPENA - MART 2014. Odlikovanje od Princa Karađorđevića
  • Nagrada za najbolju TV seriju - Fedes 2015 godine
  • STATUETA SLOBODE, nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu "BRAĆA PO BABINE LINIJE" na Filmskom festivalu Sopot, jul 2016.g
  • Volja čini ćuda - Nagrada za ukupno stvaralaštvo - Vršac, april 2017 godine
  • Orden Svetog vladike Nikolaja srpskog za veliku ljubav pokazanu prema svojoj crkvi i doprinos u očuvanju moralnih vrijednosti i hrišćanske tradicije srpskog naroda, kroz TV seriju i knjigu o srpskom selu.[7] Odlikovao ga je episkop šabački Lavrentije 29. marta 2012. u Šapcu.[8]
  • Orden Svetog Save drugog stepena — odlikovala ga je Srpska pravoslavna crkva februara 2013. godine.[9]
  • Orden Krune, III stepena — odlikovao ga je Princ Aleksandar II Karađorđević marta 2015. godine.[10]
  • Nagrada za životno delo "PAVLE VUISIĆ" - Filmski susreti Niš 2018 godine
  • Nacionalno priznanje za vrhunski doprinos u kulturi Srbije - februar 2023. god.
  • Nagrada „Belovodska rozeta”, za vrhunske rezultate u oblasti kulture, jul 2023, Bela Voda kod Kruševca.[11]

Filmografija[uredi | uredi izvor]

God. Naziv Uloga
1970-e
1975. Sinovi Fudbaler
1975. Đavolje merdevine
1975. Sarajevski atentat Nedeljko Čabrinović
1976. Deca rastu noću Bogdan
1976. Vrhovi Zelengore Nenad
1977. Beštije Anđelko
1978. Gospodarev zet (TV)
1978. Stići pre svitanja Miloš Jovanović
1979. Partizanska eskadrila Dalibor
1979. Radio Vihor zove Anđeliju
1979. Osvajanje slobode Milan Dostanić „Svirac”
1980-e
1980. Dragi moj Milovane Danojliću
1981. Žeđ
1982. Nastojanje Stanko
1982. Venerijanska raja Simić
1982. Krojači džinsa Čeda
1982. Led
1982. Sabinjanke Ralf Nelzon, ubica služavke
1983. Mahovina na asfaltu učitelj
1983. Banović Strahinja Boško Jugović
1984. Oj, Moravo (TV) Narator
1984. Sedefna ruža
1984. Otkos Dobrivoje Krkić
1985. Dvostruki udar Stale
1985. Crvena baraka nemački narednik
1986. Sekula i njegove žene Sekula
1987. Lutalica Dule — šef orkestra
1987. Waitapu Spira
1987. Uvek spremne žene Brašarac
1987. Na putu za Katangu Jova
1988. Suncokreti nastavnik matematike
1988. Vanbračna putovanja Faruk
1987−1988. Vuk Karadžić Sima Milutinović Sarajlija
1988. Ortaci Spasoje Kiković „Kiki”
1989. Pet hiljada metara sa preprekama
1990-e
1990. Solunci govore
1990. Pokojnik Policijski agent
1990. Sveto mesto Spira
1991. Sekula se opet ženi Sekula
1991. Smrt gospođe Ministarke pukovnik
1992. Prvi put s ocem na jutrenje kum Ilija
1992. Dezerter Aleksa
1993. Napadač Urednik na televiziji
1995. Treća sreća Sekula/Dragoljub
1999. Belo odelo vlasnik striptiz-bara
2000-e
2002. Država mrtvih Policijski komandir
2009. Selo gori... i tako Radašin
2010-e
2007−2017. Selo gori, a baba se češlja Radašin
2011. Nova Godina u Petlovcu Radašin
2012. Led Stari Milivoje
2016. Braća po babine linije Radašin
2018. Zaspanka za vojnike Bogdan Jakovljević
2018. Ubice mog oca Mirkov tast
2018−2019. Šifra Despot Jovo Agbaba
2017−2019. Psi laju, vetar nosi Gladiola
2019. Zaspanka za vojnike (mini serija) Bogdan Jakovljević
2019-2020. Preživeti Beograd Ružicin deda
2021. Azbuka našeg života Stevan, Urošev otac
2017−2022. Srpski junaci srednjeg veka narator
2023. Heroji Halijarda Gojko Ludi
2023. Poseta (serija)
2024. Vazdušni most Gojko Ludi

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Poreklo Radoša Bajića (Poreklo, 6. april 2012)
  2. ^ „POSLE SMRTI OCA Emotivna objava Bajića: "Život se nastavlja"”. Nportal. 24. 2. 2023. Pristupljeno 25. 2. 2023. 
  3. ^ Bajić, Radoš (11. 5. 2011). „Pogledi sa strane — Veliki doktor u malom gradu”. Politika. Pristupljeno 25. 5. 2011. 
  4. ^ Radošu Bajiću nagrada "Pavle Vuisić" za životno delo („Radio-televizija Srbije”, 17. avgust 2018)
  5. ^ „RTS :: Film i TV :: Radoš Bajić u žiriju filmskog festivala u Moskvi na poziv Nikite Mihalkova”. rts.rs. Pristupljeno 2024-04-11. 
  6. ^ „Radoš Bajić razočaran: "Oni sa kojima sam diplomirao 1976. nisu došli, kao ni mnogi drugi"”. B92. 18. 10. 2022. Pristupljeno 19. 10. 2022. 
  7. ^ „Orden za Radoša Bajića”. Radio-televizija Republike Srpske. 29. 3. 2012. Pristupljeno 30. 3. 2012. 
  8. ^ „Orden Svetog vladike Nikolaja za Radoša Bajića”. Glas Srpske. 29. 3. 2012. Arhivirano iz originala 23. 10. 2013. g. Pristupljeno 30. 3. 2012. 
  9. ^ Orden Svetog Save velika čast i privilegija („Politika”, 19. februar 2013). Pristupljeno 24. 4. 2013.
  10. ^ „Premijera filma Za kralja i otadžbinu”. Arhivirano iz originala 30. 06. 2015. g. Pristupljeno 27. 06. 2015. 
  11. ^ „NAGRADA ZA RADOŠA BAJIĆA U KRUŠEVCU”. Novosti (na jeziku: srpski). Pristupljeno 11. 10. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Радош_Бајић&oldid=27660788”