Raskrsnica
Raskrsnica je mesto ukrštanja dva ili više puteva u drumskom saobraćaju. Raskrsnice mogu biti u nivou (raskrsnica sa semaforom ili bez njega i kružni tok) i van nivoa (nadvožnjak, podvožnjak i petlja). U kom je raskrsnica nivou zavisi od razlike nadmorske visine puteva koji se ukrštaju na mestu gde se ukrštaju. Postoji šest vrsta raskrsnica a to su: raskrsnica bez semafora, raskrsnica sa semaforom, kružni tok, nadvožnjak, podvožnjak i petlja. Sve ove raskrsnice se razlikuju po nivou, bezbednosti, praktičnosti i mogućnosti i troškovima za izgradnju. Pored raskrsnica u nivou se uglavnom nalaze pešački prelazi.
Raskrsnica bez semafora je najosnovnija, najnebezbednija, najprostija i najsporija vrsta raskrsnice. Prvenstvo prolaza se određeuje saobraćajnim znakova, oznakama na kolovozu i pravilima saobraćaja (pravilima "desne strane" i "skretanja ulevo") ili u vandrednoj situaciji na osnovu signala saobraćajnog policajca.
Na raskrsnici sa semaforima saobraćaj regulišu semafori. U slučaju kvara semafora sve je isto kao i na raskrsnici bez njih. Prvi semafor u Beogradu je proradio 6. novembra 1939. na raskrsnici Aleksandrove sa Takovskom i današnjom kneza Miloša. Regulaciju može sprovoditi i saobraćajac, što je u Beogradu prvi put isprobano u martu 1939.[1] Saobraćajci u Beogradu su postojali i ranije, do 1936. su bili uzimani iz žandarmerije, zatim su namenski obučavani.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Vreme", 21. mart 1939, str. 5. digitalna.nb.rs
- ^ "Politika", 20. maj 1936
