Pređi na sadržaj

Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2017 — Drumska trka za muškarce

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Svjetsko drumsko prvenstvo UCI — drumska trka za muškarce
Trka 12. od 12. na Svjetskom drumskom prvenstvu UCI 2017.
Informacije o trci
Datumi24. septembar 2017. (2017-09-24).
Etape1
Distancakm
Pobjedničko vrijeme6 č 28 m 11 s
Pobjednici
   Zlato  Peter Sagan (SVK)
   Srebro  Aleksander Kristof (NOR)
   Bronza  Majkl Metjuz (AUS)
← 2016
2018 →

Drumska trka za muškarce na Svjetskom drumskom prvenstvu 2017. održano je 24. septembra, u Bergenu, Norveška. To je bilo 84 izdanje drumske trke za muškarce u okviru Svjetskog drumskog prvenstva.

Staza je nakon ulaska u Bergen bila kružna (19,1 km), uz uspon dužine 1,5 km na sedmom kilometru staze. Zbog uspona, mnoge države su odlučile da izostave svoje sprintere, očekujući borbu male grupe na cilju.[1]

Peter Sagan je u sprintu pobijedio Kristofa i Metjuza i osvojio treću uzastopnu titulu svjetskog šampiona.[2] Sagan je tako postao prvi vozač koji ke Svjetsko prvenstvo osvojio tri godine zaredom, a sa tri pobjede ukupno, izjednačio se sa Alfredom Bindom, Rikom van Stenbergenom, Edijem Merksom i Oskarom Freireom koji su Svjetsko prvenstvo u drumskoj vožnji osvojili tri puta.

Kvalifikacije[uredi | uredi izvor]

Kvalifikacije za drumsku vožnju za muškarce na Svjetskom prvenstvu 2017 bile su podijeljene u tri nivoa:

  • 1. Kvalifikacije kroz UCI vorld ranking država, zaključno sa 15. avgustom 2017:[3]
    • a. Države koje zauzimaju pozicije od 1 do 10 mogu da povedu 9 vozača na Svjetsko prvenstvo;[3]
    • b. Države koje zauzimaju pozicije od 11 do 20 mogu da povedu 6 vozača na Svjetsko prvenstvo;[3]
    • v. Države koje zauzimaju pozicije od 21 do 30 mogu da povedu 3 vozača na Svjetsko prvenstvo;[3]
    • g. Države koje zauzimaju pozicije od 31 do 50 mogu da povedu 1 vozača na Svjetsko prvenstvo.[3]
  • 2. Kvalifikacije kroz UCI vorld ranking vozača, zaključno sa 15. avgustom 2017:[3]
    • Biciklisti koji se u UCI vorld rankingu nalaze na pozicijama od 1 do 200 i nisu se kvalifikovali kroz UCI vorld ranking država, imaju pravo na odlazak na Svjetsko prvenstvo; svaka država može da povede jednog vozača iz prvih 200.[3]
  • 3. Aktuelni šampioni:
    • Aktuelni svjetski, olimpijski i kontinentalni šampioni koji se nisu kvalifikovali kroz prva dva nivoa, mogu da učestvuju na Svjetskom prvenstvu i ne mogu se zamijeniti sa drugim vozačem.[3]

UCI vorld renking[uredi | uredi izvor]

Kriterijum Rang Broj vozača Države
Maksimalno učesnika Startuje
UCI vorld ranking po državama 1–10 14 9
11–20 9 6
21–30 6 3
31–50 2 1
UCI vorld ranking za vozače
(ako se već nisu kvalifikovali) 		1–200 N/D

Dodatna mjesta[uredi | uredi izvor]

Prvenstvo Vozač Napomena
Aktuelni svjetski šampion  Peter Sagan (SVK)[4] Učestvovali su
Afrički šampion  Vili Smit (RSA)[5]
Evropski šampion  Alekander Kristof (NOR)[6]
Šampion Pan-Amerike  Nelson Soto (COL)[7]
Aktuelni olimpijski šampion  Greg van Avermat (BEL)[8]
Šampion Okeanije  Lukas Hamilton (AUS)[9] Nisu učestvovali
Šampion Azije  Park Sang Hong (KOR)[10]

 Ukrajina,  Iran,  Venecuela,  Turska,  Ekvador,  Hrvatska,  Brazil,  Južna Koreja,  Alžir,  Tunis i  Kina izabrali su da ne iskoriste sva svoja mjesta.  Letonija,  Argentina,  Švedska,  Grčka,  Hongkong,  Finska i  Albanija su dobili dodatno mjesto.

Države učesnice[uredi | uredi izvor]

196 biciklista iz 44 države učestvovalo je u drumskoj trci.

Države učesnice:[11]

Ruta[uredi | uredi izvor]

Trka je startovala u Rongu gdje je voženo 35 km prije završne kružne staze u Bergenu. Nakon 17,9 km, vozači prelaze liniju cilja prvi put, nakon čega voze 11 krugova dužine 19,1 km.[12] Glavna karakteristika kružne rute je uspon Salmon Hil, koji se nalazi nakon 7 km kruga; uspon je dug 1,5 km sa prosječnim nagibom 6,4%. Sa ukupno 267,5 km, drumska trka za muškarce 2017 je najduža od prvenstva 2013, na kojem je voženo 272,26 km.[13]

Pregled trke[uredi | uredi izvor]

Veliki broj navijača i oblačno nebo dočekalo je glavno grupu na startu u Rangu. Malo nakon nultog kilometra, Irac Konor Dan je napao i devet vozača je otišlo sa njim: Šon Mekkena (Irska), Aleksej Vermelen (SAD), Andrej Amador (Kostarika), Kim Magnuson (Švedska), Mati Maninen (Finska), Vili Smit (Južna Afrika), Elšin Asadov (Azerbejdžan), Eugert Župa (Albanija) i Salah Mrauni (Maroko). Njih desetorica brzo su stekli veliko vođstvo, koje je iznosilo devet minuta nakon 24 kilomatra.[14]

Glavna grupa je bila zadvoljna razvojem situacije i išli su smirenim tempom prije prvog od 11 krugova. Na 200 km do cilja, prednost je počela da opada sa svog maksimuma koji je iznosio 10 minuta.[14] Grupa je pokazivala svoju namenu, ali je i dalje bila voljna da ostavi veliku prednost bijegu. Francuska i Belgija radili su najviše na čelu grupe.[14]

Na 150 km do cilja, prednost bijega je spala na 4 minuta i 41 sekundu, dok je Maninen bio prvi vozač koji je otpao iz bijega.[14] Prednost je pala na oko tri minuta na šest krugova do kraja, dok je iz bijega otpadalo još vozača. Rus Maksim Belkov bio je prvi vozač koji je napao iz glavne grupe, ali je uhvaćen na 90 km do cilja.[14]

U tom trenutku, Holandija je otišla na čelo grupe i svojim radom smanjili su zaostatak na samo 30 sekundi.[14] Smit je ostao sam, dok su svi ostali bjegunci dostignuti; međutim i njegov solo pokušaj završen je kada ga je Julin Vermot — koji je proveo više od 100 km na čelu za Belgiju — dostigao i vratio u grupu.[14] Vermotov rad na čelu završen je padom. Mogao je da nastavi trku, ali je nedugo zatim odustao.[14]

Tri i po kruga do cilja, Austrijanac Marko Haler napao je na usponu Salmon Hil, pratio ga je Tim Velens (Belgija), a zatim su im se pridružili Alesandro de Marki (Italija), Harlinson Pantano (Kolumbija), David de la Kruz (Španija), Džek Hejg (Australija), Lars Bum (Holandija) i Od Kristijan Eking (Norveška). Stekli su 40 sekundi prednosti i primorali su Francusku u Poljsku da rade na čelu glavne grupe.[14]

Nils Polit (Njemačka), pokušao je da se priključi bjeguncima na 43 km do cilja, ali nije mogao da ih dostigne i vraćen je u glavnu grupu.[14] Nekoliko padova u poslednjem krugu izbacilo je neke favorite iz borbe; Sebastijan Enao (Kolumbija) napustio je trku u medicinskom kombiju, dok je Tidžej van Garderenu trebalo mnogo vremena da ustane nakon pada u barijerama.[14]

Na pretposlednjem prelazu preko Salmon Hila, svjetski šampion u vožnji na hronometar — Tom Dimulen (Holandija) napao je, ali bezuspješno, nije uspio da se odvoji i promijeni tok trke.[14]

Preko uspona, samo su Hejg, Eking, De la Kruz i Velens opstali na čelu trke, ali su uhvaćeni na 25 km do cilja, nakon što je njihov bivši saradnik u bijegu — Lars Bum (Holandija) radio jaku na čelu glavne grupe, sa ciljem da ih dostigne.[14]

Pokušaj od strane Luis Masa (Španija) završen je praktično tek što je počeo i velika grupa, od skoro 80 vozača počela je poslednji krug Svjetskog prvenstva u Bergenu.[14]

Na 16 km do cilja Pol Martens (Njemačka) i Sebastijan Langeveld (Holandija) napali su iz glavne grupe, ali su vraćeni u velikoj borbi za pozicioniranje pred poslednji prelaz preko Salmon Hila. Toni Galopen (Francuska) bio je sledeći koji je pokušao, ali je i on brzo vraćen u grupu.[14]

Pad pred početak uspona Salmon Hil ostavio je dosta vozača na zemlji, uključujući i Jensa Kekelejra iz Belgije, ali trka je počela da se razvija na vrhu. Žilijen Alafilip (Francuska) je napao i odvojio se od grupe; jedino je Italijan Đani Moskon uspio da ga dostigne. Djelovalo je da je to duo koji će odlučivati o pobjedniku, nakon što su zajedno prešli uspon.[14]

Iza njih, petnaestak vozača uključujući Belgijance Filipa Žilbera i Grega van Avermata mučili su se u pokušaju da dostignu duo, ali sa razlikom koja se otvorala i zatvarala među njima, bilo je teško organizovati pravu potjeru.[14] Vasil Kirjenka (Bjelorusija) i Lukas Postlberger (Austrija) udružili su se u namjeri da dostignu Alafilipa i Moskona, ali nisu uspjeli da se ozbiljnije približe.[14]

Na kaldrmisanoj sekciji na 4,5 km do cilja, Alafilip je napao i otišao od Moskona. Francuz je vjerovatno osjetio da je to odlučujući korak, ali sa grupom koja se približavala, postajalo je sve teže za njega.[14]

Alafilip je uhvaćen prije nego se došlo do poslednjeg kilometra i grupa od 26 vozača spremala se za sprint.[14]

Kada se ušlo u poslednji kilometar, bilo je malo vremena za bilo koga da organizuje pravi lid aut. Aleksander Kristof odlučio je da krene rano, ali sa Saganom koji je vozio blizu njegovog točka, Norvežanin je krenuo previše rano.[14] Na 50 m do cilja, Sagan je ubrzao i prošli su praktično zajedno kroz cilj. Čekao se foto finiš, koji je pokazao da je Sagan pobijedio sa nekoliko centimetara razlike i osvojio treću uzastopnu titulu.[14]

Televizijski prenos uživo nestao je u završnici, vratio se tek na poslednjem kilometru, što stavlja dodatnu misteriju na ono što se dogodilo. Izgledalo je da Sagan nije u grupi, a nakon povratka prenosa uživo — bio je u borbi za majicu duginih boja.[14]

Italijan Đani Moskon, zauzeo je 15 mjesto, ali je diskvalifikovan nakon pregledanog video snimka, na kojem se vidi da se pridržavao za timski automobil.[15] Moskon je bio uhvaćen u padu, a zatim se brzo vratio u glavnu grupu, gdje je radio za Matea Trentina, koji je završio četvrti.[15]

Rezultati[uredi | uredi izvor]

Od 196 biciklista koliko je startovalo, njih 132 je završilo trku.[16]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Bouhanni angered to miss out on Worlds selection”. Cyclingnews.com. 16. 9. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  2. ^ „Peter Sagan: Slovak wins record third successive world title in Norway”. BBC Sport. BBC. 24. 9. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  3. ^ a b v g d đ e ž „Qualification for the world road championship 2017” (PDF). uci.ch. Pristupljeno 26. 9. 2017. 
  4. ^ „World Championships: Sagan beats Cavendish to defend elite men's world title in Doha”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 16. 10. 2016. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  5. ^ „African Cycling Championships”. cqranking.com. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  6. ^ „Kristoff takes elite men's European road race title”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 6. 8. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  7. ^ Cabeza Jabba, Edson (7. 5. 2017). „Nelson Soto hace historia y conquista la medalla de oro en el Panamericano de Ruta”. El Heraldo (na jeziku: španskom). Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  8. ^ Benson, Daniel (6. 8. 2016). „Van Avermaet wins gold in men's road race at Olympic Games”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  9. ^ „2017 » Oceania Continental Championships - Road Race (CC)”. procyclingstats.com. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  10. ^ „Asian Cycling Championships, Road, Elite 2017”. cyclingarchives.com. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  11. ^ „Qualified riders” (PDF). uci.ch. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  12. ^ „Countdown to the road races”. Bergen2017.no. Bergen 2017 AS. 23. 9. 2017. Arhivirano iz originala 24. 9. 2017. g. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  13. ^ „Technical Guide – 2017 UCI Road World Championships” (PDF). UCI.ch. Union Cycliste Internationale. 16. 9. 2017. str. 50. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  14. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć „Sagan takes historic third world championship in Bergen”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 24. 9. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  15. ^ a b „Moscon disqualified from Worlds road race - Video”. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 24. 9. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 
  16. ^ „Final Results / Résultat final: Men Elite Road Race / Course en ligne Hommes Elite” (PDF). Sport Result. Tissot Timing. 24. 9. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2017. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2017 — Drumska trka za muškarce na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Свјетско_друмско_првенство_UCI_2017_—_Друмска_трка_за_мушкарце&oldid=25675737”