Simićevo

Simićevo
Crkva Svetog Ilije u Simićevu
Administrativni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Braničevski
Opština	Žabari
Stanovništvo
— 2011.	1206
Geografske karakteristike
Koordinate	44° 23′ 24″ S; 21° 12′ 20″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	123 m
Simićevo Simićevo na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj	012
Registarska oznaka	PO

Simićevo je naselje u Srbiji u opštini Žabari u Braničevskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1206 stanovnika. Do 1947. godine selo se zvalo Rakinac, a današnji naziv dobilo je po narodnom heroju Simi Simiću koji je rođen ovde.

Geografski položaj Simićeva

Atar sela Simićeva nalazi se u donjem Pomoravlju, na desnoj obali Velike Morave. Selo se nalazi na asfaltnom putu Požarevac-Svilajnac. Od Požarevca je udaljeno 24km, od Svilajnca 21km a od Velike Plane 16km. Atar sela omeđen je atarima sela Žabari, Donja Livadica, Četereže Sibnica i Oreovica. Zapadna granica sela nalazi se na obali Velike Morave.

Naselje se nalazi 5 km severno od Žabara. Nadmorska visina sela iznosi 103 m. Nastalo je na kontaktu aluvijalne ravni Velike Morave i Braničevskog povijarca. Zbijenog je tipa. Severni deo sela je podužnog oblika, a južni pravougaonog sa zrakastim izraštajima. Sa istočne strane sela nalaze se visovi Parlog (248 m) i Starac (244 m), a na severoistoku Dubrava (256 m).

Atar sela zauzima površinu od 2884 hektara. Selo je zbijenog tipa sa oblikom drumskog naselja. Podeljeno je na „male“ koje nose imena nekadašnjih rodova: Kojića, Kršljana, Palijana, Miletića, Rajkovića, Boškovića, Đuričića, Šarčevića, Šaronjića, Grozdanovića, Čupića, Tošića, Ciganska, Vlajića, Krajinska, Lazarevića, Čorbića, Skokića, i Vlaška Mala. Mnogi od ovih naziva vremenom su nestali a pojavili su se drugi tako da danas imamo kao glavnu podelu Srpsku malu i Vlašku malu, a u okviru njih Dikišane, Rajkoviće, Jeftin sokak i tome slično.

Delovi atara pod šumama, livadama i njivama zovu se: Kusjak, Velika Mrtvica, Jasenova Bara, Ličina, Bučje, Konić, Rasje, Duganovica, Staro Blato, Staro Selo na Moravi, Staro Selo na brdu i drugo. Delovi pod voćnjacima i vinogradima zovu se Gostilovac, Lokva, osa, Suvi potok i Četerško. Posle komasacije i melioracije koja je urađena u ravničarskom delu atara mnogi od ovih naziva se ne koriste ili su jednostavno zaboravljeni.

U ataru sela ima nekoliko izvora. Na osnovu nađenih ostataka od kamena i keramike, zaključujemo da su neki bili uređeni u rimskom i turskom periodu. Izvori u Ćurčijevu i Gostilovcu bili su uređeni u Rimskom, a "Jankov Kladenac" bio je uređen u rimskom i u turskom periodu.

Ime sela Simićeva

Prvo naselje bilo je pet kilometara od današnjeg. Seljaci to mesto i danas nazivaju Staro Selo. Mesto je blizu Velike Morave. Međutim, u ataru sela postoji i drugo polje, koje se naziva Staro Selo, a nalazi se na padinama brda, više današnje Vlaške Male.

Harački defteri iz 1822. godine obaveštavaju nas da su u današnjem ataru sela postojala dva sela. Na Velikoj Moravi bilo je selo Rakinac sa 67 domova, a na padini brda selo Čurčijevo sa 25 domova. Mesto gde se sada nalazi selo zvalo se Ruskovo. U selu je sačuvana tradicija da je to nekada bio posed nekog turskog bega. Iz istorijskih izvora znamo da je Ruskovo bili pod šumom. Samo na mestu „Gornje kafane“ bilo je raskrčeno i tu su bile kuće koje su Turci napustili, još pre Prvog srpskog ustanka. Kada je „prosečen“ novi drum, knez Miloš je 1830. naredio, da se selo Rakinac preseli na drum sa Morave a selo Čurčijevo spusti na drum sa brda. Vlast je svim domaćinima podelila besplatno placeve u Ruskovu. U početku sa preseljenjem je išlo teško. Ljudi nisu bili zadovoljni placevima i novim imanjima. Seljaci iz Čurčijeva smatrali su da su dobili slabije parcele, pa je došlo do svađe sa rakinčanima. Knez Miloš je nekoliko puta dolazio u selo. Prvo je ubeđivao seljake „da su placevi na dobrom mestu“, a zatim je one seljake koji su se preselili na drum oslobodio poreza „za pet godina“. Jednom prilikom kada je došao na svoje imanje u ataru sela Oreovice, posetili su ga seljaci iz Rakinca. Žalili su se da je teško seći velike hrastove u Ruskovu, pa zato teško ide sa preseljenjem. Knez Miloš je seljacima pokazao „jevropsku sekiru i trnokop“. Demonstrirao je kako se sa njima radi. Predložio im da iz preka ne donose samo dukate nego i "sprave“.

Događaji iz 1864. godine nam kazuju da su stari rakinčani bili vredni, pa nisu iskrčili šumu samo na svojim placevima, nego i na padinama brda. Šumu su zamenili vinogradi. Do ove godine ispod sela nalazilo se jezero Duganovica, koje je rukavcem bilo povezano sa Velikom Moravom. Ljudi su se koristili čamcima za prevoz tereta. Te godine pala je velika kiša. Sa brda su potoci doneli veliku količinu mulja, tako je jezero postalo blatno. U narednoj deceniji blato su zatrpavale nove bujice pa posle 1880. godine Duganovica je opštinska utrina. Kada je kralj Milan ustanovio stajaću vojsku, u Duganovici je bilo podignuto strelište.

U selu mogu da se čuju nekoliko mišljenja o starosti sela. Raniji istraživači i istoričari su uzeli kao najrealniju narodnu tradiciju, da je selo osnovao neki Raka, koji je u XVIII veku došao sa Kosova. U mestu Staro Selo na Moravi osnovan je zbeg od nekoliko koliba. Prema istoričarima seljaci su nešto izmenili tradiciju. Raka nije postojao, nego je on izmišljena ličnost. Seljaci su po imenu sela izmislili ime osnivača. Međutim, svi su se istaživači slagali da je selo mlado, i da nije postojalo pre Požarevačkog mira 1718. godine.

U nekim porodicama Rakića, sačuvana je tradicija da je selo staro. Veliki broj porodica Rakića preselio se preko Dunava za vreme seobe 1690. godine.

Radivojevići su sačuvali tradiciju da je njihov rod u selu od starine. Nova istraživanja nam govore da sačuvana tradicija kod Rakića i Radivojevića nije plod mašte, nego je zasnovana na istinitim događajima.

Simićevo kroz istoriju

Selo u praistoriji i antičkom periodu

U ataru sela nisu vršena arheološka iskopavanja. Čak nije vršeno ni sistematsko istraživanje terena. Međutim, dosta nam je poznato o ataru sela u praistoriji i antičkom periodu na osnovu slučajnih nalaza. Samo jednom, u toku 1961. godine lokalitet Staro Selo na Velikoj Moravi posetila je ekipa Arheološkog instituta. Feliks Kanic posetio je selo i u njegovim zapisima možemo da nađemo podatke o arheološkim spomenicima koji su tada postojali.

Nedavno je u dvorištu Tomislava Obradovića, prilikom kopanja bazena, otkriveno pravougaono zapečeno ognjište sa konstrukcijom od oblutaka i ugljenisanim drvetom, fragmenti keramike i delovi životinjskih kostiju iz vremena mlađeg neolita. Ovo otkriće dokazuje da je na prostoru današnjeg Simićeva bio razvijen život još 5500. godine pre nove ere.

Na osnovu nalaza kamenih sekira kraj Velike Morave], kao i kamenog oruđa na padinama brda, na Kusjaku i Koniću, možemo da tvrdimo da je atara sela bio naseljen i u praistoriji.

U Starom Selu više Vlaške male, nalazi se staro groblje. Ispod zemlje mogu se naći stare kamene ploče i sarkofazi koji potiču iz turskog i rimskog perioda. Na površini se još uvek nalaze nadgrobni spomenici sa početka 19 veka, mada je zub vremen učinio svoje pa su nadpisi jedva čitljivi ili potpuno uništeni. Na obali Velike Morave, na mestu prelaska iz Starog Sela u Preovicu, otkriven je kulturni sloj sa dvema jamama. Kulturni sloj ima debljinu oko 1 metra. Za vreme obrade njiva u Starom Selu, seljaci su nalazili ostatke rimske keramike, opeke i rimskog novca. Evidentiran je i pronalazak jednog rimskog prstena. Za vreme vađenja šljiva i oraha u vinogradima više kuća Lazarevića i crkve, pronađeni su stari grobovi. Za vreme kopanja tu je nađen rimski novac.

Feliks Kanic je od Žabara do Oreovice video tri kastruma. Posetio je kastrum u Ćurčijevu koji se nalazio na imanju Đorđa Kerića. Kastrum je imao oblik kvadrata, sa stranama dugim po 160 metara. Vlasnik mu je pričao da su seljaci dolazili i odnosili ciglu i kamen za zidanje kuća. Tom prilikom nalazili su i novac, Kanic je utvrdio da je reč o rimskom novcu.

Ovi ostaci nam kauju da je atar sela bio naseljen u rimskom periodu. Nije poznato ime naselja, ali možemo da kažemo da su to bili mali kastrumi, koji su služili za boravak rismkih vojnika. Rimski put „via militaris“ išao je dolinom Mlave, a posade u kastrumima u Žabarima i Ćurčijevu imale su zadatak da drže pokornim domaće stanovništvo i da obezbeđuju put.

srednji vek

Za period srednjeg veka imamo znatno manje arheoloških i numizmatičkih spomenika. Na osnovu nalaza vizantijskog novca, možemo da tvrdimo da je atar sela bio naseljen i u vizantijskom periodu. Iz srednjovekovnih istorijiskih izvora znamo da u 7 veku dolinom Velike Morave počela da prodiru slovenska plemena. Međutim, Vizantijci su napustili dolinu Velike Morave, pod pritiskom Mađara, Bosanaca i Srba.

U rodu Rakića sačuvana je tradicija da su njihovi pradedovi došli u Staro Selo u vreme kralja Milutina, a u rodu Radivojevića, da su oni starosedeoci i da su njihovi pradedovi živeli u Starom Selu iznad Vlaške Male. Na platou prema selu Sibnica bili su pašnjaci za stoku. I oni smatraju da su njihovi preci u selo došli još u vreme srpske srednjovekovne države.

Iz dosadašnjih istorijsko-geografskih istraživanja, i na osnovu publikovanih srednjovekovnih izvora možemo da kažemo da ova kazivanja nisu bez osnova. U povelji despota Đurđa Brankovića velkim čelniku Radiću iz 1428. — 1429. godine pominje se i selo Vlasi Radivojevići. Do sada nauka nije ubicirala selo. Ali skrenućemo pažnju i na činjenicu da se u selu sačuvala kritika na vladanje despota Stevfana Lazarevića, Đurđa Brankovića, a posebno na despoticu Jerinu. To je bez sumnje posledica velikih napora Srbije za odbranu od najezde osmanlijskih zavojevača. Zemlja je morala da gradi velika utvrđenja. Vojna utvrđenja podignuta su u Resavi, Viteževu, Žabarima i Smederevu. Smederevski grad bio je najveća tvrđava u Evropi. Za ove velike napore bila su potrebna velika sredstva i radna snaga. Ljudi su radili „kulučili“ i po „šest nedelja“.

Turski period

1459. godine Turci su zauzeli Smederevo. To je bio kraj srpske srednjovekovne države. Turski okupacioni sistem možemo da pratimo kroz brojna istorijska dokumenta. 1459. godine Turci su sačinili Defter za Braničevski subašluk. U Žabarima je bilo sedište Nahije. To je tursko utvrđenje sa posadom od 90 vojnika. Nešto kasnije u Žabarima se drži pijac i panađur. Tu je podignuta i menzulana. Atar sela Simićeva je naseljen. Ima više naselja. Glavno selo nalazi se na Moravi. Svoj glavni vojni put Turci su prebacili iz doline Mlave, na desnu obalu Velike Morave. Posle pada Beograda 1521. godine trasa glavnog puta prebaciće se na levu stranu Morave.

Put preko Žabara i Braničevskog Povijarca, takozvani „Carski drum“, biće važan ekonomski put. U kasnijim decenijama putem će da se kreću trgovački karavani. Iz Erdelja i Poljske nosiće se kamena so, a sa obala Egejskog mora razna roba, zanatski proizvodi, svila i druge tkanine.

U početku turski nameti nisu bili veliki pa nije bilo ni sukoba, međutim kako su nameti rasli tako su počele da se javljaju i hajdučke čete. O napadima na turske vojnike i karavane govore nam i nazivi pojednih mesta: Kurtin grob, Agin grob, Janičarev grob i drugo. Prema narodnoj tradiciji na mestu „Kurtin grob“ bili su napadnuti turci dok su iz Niša putovali za Lučicu. Na mestu gde se sada nalazi Jankov Kladenac, nalazio se turski „aman“. Turci su tu zaustavili karavan. Za vreme odmora karavan je bio napadnut. Turski starešina je zaključio da je to napad nekoliko „kaurskih hajduka“, pa je odlučio da ih kazni. Turski vojnici pojahali su konje i krenuli za hajducima. Sa vojnicima je pošao i sam Turčin zapovednik Kurta. Kad su turski vojnici mislili da su stigli ono nekoliko hajduka, neočekivano su naišli na hajdučku zasedu. Došlo je do žestokog boja. Među prvima poginuo je Kurta. Tek posle nekoliko dana stigla je turska vojska iz Žabara. Sahranili su turske poginule vojnike. Uz pomoć vlasti, Kurtina porodica je tu podigla mermerni nadgrobni spomenik. Zbog toga se to mesto i danas zove „Kurtin grob“...

Prvi i Drugi srpski ustanak

Sela Rakinac i Ćurčijevo aktivno su učestvovali u značajnim istorijskim zbivanjima. Rakinčani su se prvo borili kod Požarevca zajedno sa četama vojvode Momira iz Lučice. Zatim će da se bore sa četama vojvoda vojvode Milenka Stojkovića i Petra Dobrnjca. Izvanrednu hrabrost pokazali su u boju na Ivankovcu u borbi protiv vojske Hafiz-paše. 1805. godine pod komandom Petra Dobrnjca borili su se na Deligradu. Kada su Turci 1813. godine ponovo okupirali Srbiju, u selima Rakincu i Čurčijevu, smatrali su da je to okupacija kratkog veka. Turski činovnici, age i begovi, nisu smeli da se vrate u selo. Kada su [1814. godine turski činovnici pošli za Rakinac, bili su sačekani u oreovačkoj šumi i likvidirani. Posle toga turci se nisu kretali putem između Požarevca i Svilajnca.

Kada je 1815. godine stigao poziv Miloša Obrenovića, svi seljaci sposobni da nose oružje, krenuli su iz Rakinca i Ćurčijeva. Borili su se ponovo za oslobođenje Požarevca. Kako je turska posada u požarevcu bila brojna, Miloš Obrenović morao je lično da dođe sa četama koje su bile pod njegovom neposrednom komandom. Knez Miloš prešao je Moravu kod sela Donja Livadica. Seljanke i starci pozdravili su vojnike dok su prolazili kraj sela.

Zajedničkim snagama Požarevac je oslobođen. Posle toga čete iz Požarevačke nahije nisu se borile u drugim krajevima Srbije. Imale su za zadatak da čuvaju puteve koji su išli prema Vidinu.

Ovde se nalazi Crkva Svetog Ilije u Simićevu.

Odjek majskog prevrata 1903.

Ubistvo Aleksandra Obrenovića u selu je osuđeno. U početku ljudi nisu verovali da je vest istinita. Ljudi su javno kritikovali oficire i tvrdili da su se „nad Srbijom nadvili crni oblaci“. Kada je „Sudnica“ (Opštinska uprava) dobila naređenje da delo oficira objasni narodu kao „patriotsko“, nazboru seljaci nisu bili disciplinovani. Morao je da dođe Okružni načelnik i da agituje za novi režim. Kad je Opštinska uprava dobila zadatak da proda slike litografije novog kralja, u Rakincu nisu hteli da ih kupuju. Naređeno je da se poklone slike, međutim seljaci nisu hteli da ih prime „jer nemaju gde da ih drže“. Međutim, kada je u selu došao neki trgovac sa litografijama na kojima je bilo predstavljeno ubistvo Aleksandra Obrenovića, prodao je gotovo stotinu primeraka. Te stare litografije mogle su da se nađu u kućama nekih seljaka i posle 40 godina.

Selo u periodu 1903. — 1914.

Petar Karađorđević bio je kandidat Austro-ugarske, međutim, u Rakincu su smatrali da su „trgovini stokom izbrojani zadnji dani“. Iz Rakinca je 1903. godine izvezena samo polovina stoke i kože u odnosu na prethodnu godinu. Cena zemlje odjednom je skočila. Marveni trgovci počeli su da ulažu kapital kupujući zemlju, otvarajući dućane ili kupujući zlato. Već u drugoj polovini 1903. godine više se ne razmišlja o pijacama Banata i Pešte, nego kako se povezati sa klanicama u Velikoj Plani (Klefiš i Šumaher), sa vlasnicima mlinova u Malo Crniće (Ignjat Bajloni) i Velikom Selu (Brkićem). Međutim kriza je iz godine u godinu sve veća i dolazi do raslojavanja stanovnika na siromašne i bogate.

Demografija

U naselju Simićevo živi 1174 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 44,8 godina (43,3 kod muškaraca i 46,1 kod žena). U naselju ima 527 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,78.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija Godina Stanovnika 1948. 3.089 1953. 3.065 1961. 2.769 1971. 2.514 1981. 2.263 1991. 2.006 1.648 2002. 1.465 1.817 2011. 1.206

Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍
Srbi			1.437	98,08%
Rumuni			6	0,40%
Makedonci			4	0,27%
Hrvati			2	0,13%
Jugosloveni			2	0,13%
Romi			1	0,06%
nepoznato			12	0,81%

Stanovništvo prema polu i starosti

	m			ž
?	4			4
80+	18			33
75—79	39			61
70—74	68			81
65—69	57			70
60—64	34			49
55—59	30			39
50—54	47			44
45—49	52			37
40—44	42			33
35—39	39			33
30—34	49			35
25—29	31			46
20—24	39			36
15—19	36			41
10—14	42			36
5—9	41			48
0—4	34			37
Prosek :	43,3			46,1

Domaćinstva

Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002. Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002. Broj domaćinstava 747 781 764 744 680 603 527

Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002. Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosek Broj domaćinstava 160 132 76 63 44 35 8 8 1 0 2,78

Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu

Pol	Ukupno	Neoženjen/Neudata	Oženjen/Udata	Udovac/Udovica	Razveden/Razvedena	Nepoznato
Muški	585	138	364	45	36	2
Ženski	642	89	363	163	22	5
UKUPNO	1.227	227	727	208	58	7

Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Pol	Ukupno	Poljoprivreda, lov i šumarstvo	Ribarstvo	Vađenje rude i kamena	Prerađivačka industrija
Muški	358	222	0	0	50
Ženski	266	194	0	0	14
UKUPNO	624	416	0	0	64
Pol	Proizvodnja i snabdevanje	Građevinarstvo	Trgovina	Hoteli i restorani	Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški	2	16	29	5	7
Ženski	0	0	24	4	0
UKUPNO	2	16	53	9	7
Pol	Finansijsko posredovanje	Nekretnine	Državna uprava i odbrana	Obrazovanje	Zdravstveni i socijalni rad
Muški	1	6	6	1	2
Ženski	2	1	2	9	7
UKUPNO	3	7	8	10	9
Pol	Ostale uslužne aktivnosti	Privatna domaćinstva	Eksteritorijalne organizacije i tela	Nepoznato
Muški	1	0	0	10
Ženski	2	0	0	7
UKUPNO	3	0	0	17

Spoljašnje veze

• Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain)
• Gugl satelitska mapa (Maplandia)
• Plan naselja na mapi (Mapquest)