Pređi na sadržaj

Simone Perota

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Simone Perota
Perota 2007. godine
Lični podaci
Puno ime Simone Perota
Datum rođenja (1977-09-17)17. septembar 1977. (46 god.)
Mesto rođenja Ešton ander Lin, Engleska Engleska
Visina 1,78 m
Pozicija centralni vezni
Seniorska karijera
Godine Klub Nast. (Gol)
1995—1998
1998—1999
1999—2001
2001—2004
2004—2013		 Ređina
Juventus
Bari
Kjevo
Roma		 77
5
56
95
246		 (1)
(0)
(1)
(6)
(36)
Reprezentativna karijera
1998—2000
2002—2009		 Italija do 21
 Italija		 6
48		 (1)
(2)
Nagrade
Fudbal
Svetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto 2006. Nemačka Italija
Evropsko prvenstvo do 21. godine
Zlatna medalja — prvo mesto 2000. Slovačka Italija

Simone Perota (ital. Simone Perotta; 17. septembar 1977, Ešton ander Lin, Engleska) je bivši profesionalni italijanski fudbaler sredine terena. Najpoznatiji je po tome što je veliki deo svoje karijere proveo u Romi i što je bio italijanski reprezentativac.

Perota je počeo profesionalnu karijeru u Ređini, da bi potom nastupao i za Juventus, Bari i Kjevo, dok 2004. godine nije postao član Rome, u kojoj je proveo najveći deo karijere i sa kojom je osvojio je dva kupa (2007. i 2008. godine), kao i Superkup Italije 2007. godine.

Perota, rođen u Engleskoj, bio je italijanski reprezentativac. Sa reprezentacijom do 21 godine osvojio je Evropsko prvenstvo u fudbalu 2000. godine. Od debija za nacionalnu selekciju 2002. godine do povlačenja 2009. godine odigrao je 48 utakmica i postigao je 2 gola za reprezentaciju.[1] Bio je član reprezentacije na 1 svetskom prvenstvu (2006) i 2 evropska prvenstva (2004 i 2008). Kao član nacionalne selekcije postao je šampion sveta 2006. godine.[1]

Klupska karijera[uredi | uredi izvor]

Ređina[uredi | uredi izvor]

Prve fudbalske korake napravio je u lokalnim klubovima Čerizanu i Kastroliberu, da bi sa 1990. godine, kada je imao 13 godina, prešao je u Ređinu, gde je igrao za sve kategorije.[2]

10. septembra 1995. godine debitovao je za prvi tim Ređine, na utakmici protiv Kjeva u Seriji B.[2]

U sezoni 1996/97 odigrao je 26 utakmica za Ređinu, a postigao je i prvi gol za klub, na utakmici protiv Ankone.[2]

Juventus[uredi | uredi izvor]

Na kraju sezone 1997/98 Perota je prešao Juventus, koji je tada trenirao Lipi.[3] Perota nije dobijao mnogo prilika da igra u Juventusu, s obzirom da je za konkurenciju na svojoj poziciji imao neka svetska imena poput Zidana, Dešana, Di Livia, Kontea, Davidsa i Takinardija.[2]

U novembru Perota je debitovao u Ligi šampiona, kada je ušao kao zamena za Di Livia, na utakmici protiv Atletika.[2][4] U januaru 1999. godine u prvoj utakmici četvrtfinala kupa protiv Bolonje Perota je postigao jedini gol za Juventus, u porazu od 2:1,[2][5] a igrao je i u Intertoto kupu 1999. godine.[2][6]

Bari[uredi | uredi izvor]

U julu 1999. godine Perota je prešao u Bari, koji je od Juventusa otkupio udeo u njegovom ugovoru.[7]

U Bariju Perota je više igrao po krilu, što je, kako se kasnije ispostavilo, imalo uticaja na njegov učinak na terenu. U pojedinim utakmicama igrao je na svojoj prirodnoj poziciji, u sredini terena, kao na utakmici protiv Venecije 9. januara 2000. godine, kada je postigao i svoj jedini gol u sezoni.[8][9]

2001. godine, nakon promene trenera i dolaska Skjanmanika, Perota je igrao sve manje, a pred kraj sezone nije čak bio ni na klupi.[9][10][11] U julu 2001. godine, Bari koji više nije računao na Perotu, otkupio je Juventusov udeo u njegovom ugovoru i prodao ga Kjevu, koji se izborio za debitantski nastup u Seriji A sledeće sezone.[11]

Kjevo[uredi | uredi izvor]

U Kjevu Perota je igrao centralnog ili zadnjeg veznog, umesto krila, što je i uticalo na njegove partije u novom klubu.[9][12] Već 26. avgusta 2001. godine, Kjevo je igrao svoju prvu utakmicu u ligi, u gostima protiv Fjorentine, a već u 6. minutu utakmice Perota je postao prvi strelac kluba iz Verone u Seriji A.[13] Perota je zajedno sa Koradijem, Maracinom, Eribertom, Manfredinijem, Lupatelijem i Korinijem činio okosnicu sastava Kjeva, koji je u prvoj sezoni u seriji A, predvođen Delnerijem sa klupe, igrajući uglavnom u napadački orijentisanoj 4-4-2 formaciji, osvojio 5. mesto i obezbedio plasman u Kup UEFA, sa bodom manje od četrtoplasiranog Milana.[14]

Sledeće sezone Perota je sa Kjevom debitovao u Kupu UEFA, gde su u prvom kolu ispali od Crvene zvezde.[2][15] Sezonu 2002/03 Perota je sa Kjevom završio na 7. mestu u ligi, na koje su pali sa 5. koje su držali pre zadnjeg kola sezone.[2]

Sezonu 2003/04, koja je bila Perotina treća u klubu, obeležili su odlasci nekih od najvažnijih igrača, što je i bio jedan od razloga osvajanja 9. mesta na kraju sezone.[2]

Roma[uredi | uredi izvor]

U avgustu 2004. Perota je za 7.2 miliona evra prešao iz Kjeva u Romu, sa kojom je potpisao četvorogodišnji ugovor.[16] Roma je dovela Perotu sa namerom da zameni Emersona, koji je prešao u Juventus.[16] Perotina prva sezona u Romi bila je turbulentna, Prandeli koji ga je doveo, napustio je klub dve nedelje pre početka sezone, zbog privatnih razloga, a njegova zamena Feler, je dao otkaz sledećeg meseca.[2] Treći trener Rome u sezoni bio je Delneri, koji je Perotu trenirao u Kjevu.[2] Kao podršku ofanzivnom triju Toti-Kasano-Montela, Delneri je žrtvovao Perotu stavljajući ga u ulogu zadnjeg veznog.[2] Sa još jednom promenom trenera do kraja sezone, Roma je završila na 8. mestu.[2] Perota je ponovo zaigrao u Ligi šampiona, ali ispadanje u prvom krugu i poraz od Intera u finalu kupa, su još više doprineli lošem utisku očajne sezone.[2]

Na Perotijevu karijeru važan uticaj je imao Lučano Spaleti, koji je postavljen za trenera Rome pred početak sezone 2005/06. U decembru 2005. godine, pred utakmicu sa Sampdorijom, kada su mu svi napadači su bili povređeni (Kasano, Montela i Nonda), Spaleti, koji je forsirao formaciju 4-2-3-1, odlučio je da Totija stavi u vrh napada, a odmah iza njega Perotija kao ofanzivnog veznog.[2][17][18] Iako u početku Perota nije bio ubeđen da će to funkcionisati, kasnije se ispostavilo da je taj Spaletijev potez obeležio njegovu karijeru.[18] Perota je na novoj poziciji bio jedan od najzaslužnijih za Romin niz od 11 vezanih pobeda,[2] u sezoni koju je Roma završila na drugom mestu.[19]

Perota na ceremoniji dodele trofeja osvajaču kupa Italije 2008. godine

U septembru 2006. Perota je produžio ugovor sa Romom do 2010. godine.[20] 18. oktobra 2006. Perota je svojim golom doneo pobedu Romi u gostima nad Olimpijakosom, u grupnoj fazi Lige šampiona.[21] 18. aprila 2007. Perota je postigao prvi gol za Romu na gostovanju Interu, koja je na kraju i trijumfovala sa 3:1.[22] 9. maja 2007. Perota je postigao treći gol za Romu protiv Intera u prvoj utakmici finala Kupa u sezoni 2006/07, koju je Roma pobedila sa 6:2, a postigao je i počasni gol u revanšu, 8 dana kasnije.[23][24] Kao i prethodne sezone Roma je završila kao drugoplasirana u prvenstvu.[19]

19. avgusta osvojio je i Superkup sa Romom, koja je pobedila Inter.[2][25] Na toj utakmici Perota je, pre nego što je ušao u igru u 72. minutu utakmice, dobio crveni karton, zbog protesta, na intervenciju četvrtog sudije.[2][25] 31. oktobra 2007. Perota je postigao treći gol za Romu u pobedi u derbiju na Laciom od 3:2.[26] U finalu kupa 24. maja 2008. Roma se ponovo sastala sa Interom, a Perota je postigao drugi gol za Romu, koja je na kraju i trijumfovala sa rezultatom 2:1,[23][27] dok je u prvenstvu Roma ponovo bila druga.[19]

14. decembra 2008. godine, Perota je postigao drugi gol za Romu, na utakmici protiv Kaljarija, koju je Roma, nakon preokreta, dobila sa 3:2.[28]

U oktobru 2009. godine Perota je produžio ugovor sa Romom do kraja sezone 2010/11.[29]

U januaru 2011. godine Perota je bio strelac drugog gola za Romu, u pobedi nad Katanijom od 3:0.[30] U martu 2011. godine produžio je ugovor sa Romom na godinu dana, sa opcijom produženja, pod istim uslovima, do kraja sezone 2012/13.[31] 23. aprila 2011. postigao je jedini gol na utakmici protiv bivšeg kluba, kada je Roma pobedila Kjevo.[32] Zbog šamaranja Andrea Mazijela, 1. maja 2011. godine, na utakmici protiv Barija, dobio je 3 utakmice suspenzije, koja je nakon žalbe smanjena na 2 utakmice.[33]

U martu 2013. bio je strelac drugog gola u pobedi nad Đenovom.[34] Kada mu je istekao ugovor sa Romom, na kraju sezone 2012/13. Perota je objavio kraj profesionalne karijere.[35]

Reprezentativna karijera[uredi | uredi izvor]

Za reprezentaciju Italije debitovao je 2002. godine. Do povlačenja iz reprezentacije sakupio je 48 nastupa, postigao je 2 gola, učestvovao je na 3 turnira (1 svetsko prvenstvo i 2 evropska prvenstva) i bio je šampion sveta 2006. godine.

Početak karijere[uredi | uredi izvor]

Perota je 6 puta nastupao za Italijansku reprezentaciju do 21 godine, a kao standardni član reprezentacije osvojio je Evropsko prvenstvo u fudbalu do 21 godine 2000. godine.[2][18]

Perota na Svetskom prvenstvu u Nemačkoj 2006. godine

U novembru 2002. Perota je debitovao za seniorsku reprezentaciju na utakmici protiv Turske.[16][36]

Evropsko prvenstvo 2004[uredi | uredi izvor]

Perota je igrao na sve tri utakmice prvenstva za Italiju.[16] Takođe, bio strelac na utakmici protiv Bugarske, koju je Italija dobila sa 2:1 i kada je, iako neporažena, ispala sa prvenstva.[16][37][38]

Svetsko prvenstvo 2006[uredi | uredi izvor]

Selektor Lipi uvrstio je Perotu u sastav reprezentacije za svetsko prvenstvo 2006. godine.[39] Igrao je na svih sedam utakmica na prvenstvu.[18] Na utakmici protiv SAD, Perota se povredio, ali je ostao u igri, jer je Italija već izvršila sve tri izmene.[40] Ipak, oporavio se za nastup na finalnoj utakmici grupne faze protiv Češke.[40]

Evropsko prvenstvo 2008[uredi | uredi izvor]

Perotin nastup na evropskom prvenstvu je bio doveden u pitanje zbog povrede koju je pretrpeo u maju na utakmici finala kupa protiv Intera.[41] Ipak. povreda nije bila teže prirode i Perota je ostao na spisku reprezentativaca koje je selektor Donadoni poveo na evropsko prvenstvo 2008.[42][43]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Simone Perota je rođen u Ešton ander Linu, gde se njegova porodica preselila sedamdesetih. Rođen je 17. septembra 1977. godine od oca Frančeska i majke Ana Marije. Nakon 5 godina porodica se vratila nazad u Italiju, u Čerizano, u okrugu Kozenca regije Kalabrija, gde je i odrastao.[2][44] Ima dva brata Đanluku i Maksa, koji su stariji od njega.[45]

Ima dva sina.[46]

Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]

Perota je, kao osvajač svetskog prvenstva, dobio statuu u svom rodnom gradu, Ešton ander Linu, zajedno sa Džefom Herstom i Džimijem Armfildom, koji su takođe rođeni u istom gradu i koji su osvojili svetsko zlato, ali sa Engleskom.[47]

U Romi je nosio broj 20.[48]

Statistika karijere[uredi | uredi izvor]

Klub[uredi | uredi izvor]

Podaci od 15. marta 2021. godine

Klub Sezona Liga Kup Evropa Ukupno
Takmičenje Nastupa Golova Nastupa Golova Nastupa Golova Nastupa Golova
Ređina 1995–96 Serija B 22 0 — — 22 0
1996–97 29 0 — — 29 0
1997–98 26 1 — — 26 1
Juventus 1998–99 Serija A 7 0 6 1 1 0 14 1
1999–2000 0 0 0 0 1 0 1 0
Bari 1999–2000 Serija A 31 1 — — 31 1
2000–01 25 0 0 0 — 25 0
Kjevo 2001–02 Serija A 32 4 3 1 — 35 5
2002–03 32 1 0 0 2 0 34 1
2003–04 31 1 0 0 — 31 1
Roma 2004–05 Serija A 30 3 5 0 4 0 39 3
2005–06 35 5 5 2 7 1 47 8
2006–07 34 8 7 4 9 1 50 13
2007–08 29 5 6 1 6 1 41 7
2008–09 25 5 2 0 6 0 33 5
2009–10 32 5 3 0 5 1 40 5
2010–11 26 3 3 0 6 1 34 4
2011–12 19 0 2 0 2 1 23 1
2012–13 16 2 1 0 0 0 17 2
Ukupno 246 36 33 7 44 6 326 49
Ukupno u karijeri 479 44 43 9 48 6 573 59

Reprezentacija[uredi | uredi izvor]

Podaci od 15. marta 2021. godine

Italija
Godina Nastupa Ukupno
2002 1 0
2003 11 0
2004 9 1
2005 0 0
2006 12 1
2007 5 0
2008 8 0
2009 2 0
Ukupno 48 2

Trofeji[uredi | uredi izvor]

Roma[uredi | uredi izvor]

Reprezentacija[uredi | uredi izvor]

Mlada reprezentacija[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Top 10: Players to have represented Italy and Roma”. www.asroma.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s „Simone Perrotta”. Europei 2008. Pristupljeno 2021-03-20. 
  3. ^ „Che novità: è la vecchia Juventus - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  4. ^ UEFA.com. „Juventus-Athletic Club 1998 History | UEFA Champions League”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  5. ^ „Povera Juve, sempre più giù - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  6. ^ „Ritorno all' Europa, ma da ultimi - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  7. ^ „Anelka e Peruzzi, oggi si decide - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  8. ^ „Match Report | 1999-00 | 16ª Match Day | Lega Serie A”. www.legaseriea.it (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 25. 01. 2022. g. Pristupljeno 2021-03-16. 
  9. ^ a b v „La rivincita del Grande Centro - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  10. ^ „Perrotta, buste al veleno 'Io, licenziato dal Bari' - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-16. 
  11. ^ a b „Regalia vola all' Inter”. la Repubblica.it. Pristupljeno 2021-03-16. 
  12. ^ „Spalletti: 'My Roma touched by the light' | Football Italia”. www.football-italia.net. Pristupljeno 2021-03-15. 
  13. ^ „la Repubblica/calcio_partite: Chievo, debutto perfetto la Fiorentina va ko”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-03-16. 
  14. ^ „'I Mussi volano': il Chievo di Delneri | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-03-18. 
  15. ^ UEFA.com (2002-10-03). „Zvezda end Chievo's adventure”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  16. ^ a b v g d UEFA.com (2004-08-03). „Azzurri pair join Roma”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  17. ^ Andrew Murray 03 May 2017. „Francesco Totti – Rome's greatest son who never got the love he deserved”. fourfourtwo.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  18. ^ a b v g Sport, Sky. „Perrotta e i dubbi sulla scelta di Spalletti: 'E Francesco?'”. sport.sky.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  19. ^ a b v „5 Reasons why Luciano Spalletti is the right man for Roma”. www.asroma.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  20. ^ „Perrotta signs until 2010”. Eurosport (na jeziku: engleski). 2006-09-11. Pristupljeno 2021-03-18. 
  21. ^ UEFA.com (2006-10-18). „Perrotta earns Roma prize”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  22. ^ „Roma spoil Inter's party”. Eurosport (na jeziku: engleski). 2007-04-18. Pristupljeno 2021-03-18. 
  23. ^ a b „Spalletti's three trophies with Roma”. www.asroma.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  24. ^ „Matchday Revisited: Thumping Coppa Italia final win over Inter”. www.asroma.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  25. ^ a b „Roma, un colpo di qualità L'Inter le passa la Supercoppa - Calcio - Sport - Repubblica.it”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-03-20. 
  26. ^ UEFA.com (2007-10-31). „Milan strike five as Roma edge derby | Inside UEFA”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  27. ^ „Matchday Revisted: The 2008 Coppa victory over Inter!”. www.asroma.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  28. ^ Meadows, Mark (2008-12-14). „Ibrahimovic gives Inter 4-2 win over Chievo”. Reuters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  29. ^ „Roma duo sign new deals”. Eurosport (na jeziku: engleski). 2009-10-29. Pristupljeno 2021-03-18. 
  30. ^ Meadows, Mark (2011-01-22). „UPDATE 1-Soccer-Roma overwhelm Cagliari, Simeone's Catania lose”. Reuters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  31. ^ „Official: Simone Perrotta & Marco Cassetti Sign New Deals With Roma | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-03-15. 
  32. ^ Allen, Richard (2011-04-23). „Sparkling Roma stay in Champions League hunt”. Reuters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  33. ^ Sport, Sky. „Roma, ridotta squalifica Perrotta. De Rossi, stop confermato”. sport.sky.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  34. ^ Staff, Reuters (2013-03-03). „Inter come from two down to beat Catania”. Reuters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  35. ^ „Roma veteran Perrotta announces retirement | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-03-15. 
  36. ^ UEFA.com (2002-11-17). „Trapattoni looks to newcomers”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  37. ^ UEFA.com. „Italy-Bulgaria | UEFA EURO”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  38. ^ UEFA.com (2004-06-22). „Unbeaten Italy out despite Bulgaria win in EURO 2004 Group C”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  39. ^ FIFA.com. „2006 FIFA World Cup™ - News - Totti to wear ten for Azzurri - FIFA.com”. www.fifa.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. [mrtva veza]
  40. ^ a b „Perrotta fit to play”. Sky Sports (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  41. ^ „Injured Perrotta A Doubt For Euro 2008 | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-03-20. 
  42. ^ UEFA.com (2008-06-06). „Perrotta ready to play his part”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. 
  43. ^ Staff, Reuters (2008-05-28). „Montolivo cut from Italy's Euro 2008 squad”. Reuters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-20. 
  44. ^ FIFA.com. „2006 FIFA World Cup™ - News - Perrotta follows in England hero's footsteps - FIFA.com”. www.fifa.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-15. [mrtva veza]
  45. ^ „BBC - Manchester - Sport - Forza Perrotta!”. www.bbc.co.uk. Pristupljeno 2021-03-20. 
  46. ^ Dio, Marcello Di (2017-09-17). „Perrotta, 40 anni e un monumento. "Ora che ho smesso capisco i tifosi"”. ilGiornale.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-18. 
  47. ^ „World Cup hero's home town statue in Greater Manchester”. BBC News (na jeziku: engleski). 2011-02-07. Pristupljeno 2021-03-15. 
  48. ^ „Federico Fazio indosserà la maglia numero 20”. www.asroma.com (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-03-20. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Simone Perota na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Симоне_Перота&oldid=27824138”