Sinajska arhiepiskopija
| Sinajska arhiepiskopija | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Osnivanje | 451. — pominje se na Halkidonskom saboru |
| Kirijarhalna crkva | Jerusalimska patrijaršija |
| Autonomija | 640. — faktički 1575. — od Carigradske patrijaršije 1782. — potvrđena |
| Kanonsko priznanje | kanonski priznata |
| Predstojatelj | arhiepiskop sinajski, faranski i raifski Damjan |
| Sjedište | manastir Svete Katarine |
| Kanonska jurisdikcija | manastir Svete Katarine |
| Kalendar | julijanski kalendar |
| [[1] Zvanični veb-sajt] | |
| Statistika | |
| Arhijereja | 1 |
| Eparhija | 1 |
| Manastira | 1 |
| Vjernika | oko 900 |
Sinajska arhiepiskopija je autonomna crkva pod jurisdikcijom Jerusalimske patrijaršije.
Istorija[uredi | uredi izvor]
O drevnosti Sinajske arhiepikopije govore materijali Halkidonskog sabora (451) gdje se u „činu mitropolija i arhiepiskopija apostolskog prestola Svetog grada“ na 24. mjestu spominje arhiepiskopija „Sinajske gore“.[1] Godine 681, kada je episkop faranski bio lišen katedre zbog jeresi monotelitizma, episkopska katedra je bila prenesena u manastir Svete Katarine i njen iguman je postao episkop Farana, a kasnije pod njegovu jurisdikciju je prešla i eparhija Rajto (Raifa). Početkom 8. vijeka, svi hrišćani Sinajskog poluostrva su se nalazili pod jurisdikcijom sinajskog arhiepiskopa.[2]
Manastir Svete Katarine je 640. potpao pod jurisdikciju jerusalimskog patrijarha nakon što su muslimani osvojili Egipat, što je dovelo do poteškoća u međusobnim odnosima sa Carigradskom patrijaršijom. Zvanično je autonomija od Carigradske patrijaršije bila dobijena tek 1575, a potvrđena 1782.
Organizacija[uredi | uredi izvor]
Od 1973. na čelu Sinajske arhiepiskopije se nalazi visokopreosvećeni Damjan (Samartzis) sa titulom „arhiepiskop sinajski, faranski i raifski“. On je istovremeno i iguman manastira Svete Katarine. Bira ga manastirsko bratstvo iz svojih redova, a hirotoniju obavlja jerusalimski patrijarh. Pomoćni organ pri arhiepiskopu sinajskom je šestočlani Sveti savjet otaca kojeg bira manastirsko bratstvo na predlog arhiepiskopa.[3]
Sinajska crkva se sastoji iz manastira Svete Katarine na Sinaju i mnogih podvorja. Tri podvorja se nalaze u Egiptu, a 14 je van njega: 9 u Grčkoj, 3 na Kipru, 1 u Libanu i 1 u Turskoj (Istanbulu).[4] Najveće podvorje je podvorje „Džuvani“ u Kairu iz kojeg su poticali mnogi sinajski arhiepiskopi.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Sinaй, Vizantiя, Rusь. Юriй Pяtnickiй (Monastыrь svяtoй Ekaterinы)
- ^ Kratkaя istoriя Sinaйskoй Arhiepiskopii s III po XIX vv. Юriй Maksimov. 29 oktяbrя 2009 goda
- ^ „The Present-day Organization of the Holy Monastery of Sinai”. Arhivirano iz originala 30. 06. 2015. g. Pristupljeno 18. 04. 2014.
- ^ „The Holy Monastery of Sinai’s Dependencies Out of Egypt”. Arhivirano iz originala 23. 09. 2012. g. Pristupljeno 18. 04. 2014.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Istorija |  | |
|---|---|---|
| Jerarhija | ||
| Bogoslovija | ||
| Tajne | ||
| Liturgija | ||
| Autokefalne crkve | ||
| ||
| Normativna kontrola: Geografske |
|---|
