Siniša Sinobad
| Siniša Sinobad | |
|---|---|
.jpg) Kapetan Siniša Sinobad | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1. februar 1910. |
| Mesto rođenja | Knin,  Austrougarska monarhija |
| Datum smrti | 16. april 1941. (31 god.) |
| Mesto smrti | Elasona,  Kraljevina Grčka |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Vojska Kraljevine Jugoslavije (1931—1941) |
| Čin | Kapetan |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat |
Siniša Sinobad (1910–1941) je bio pilot-lovac Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva u činu – kapetana I klase.
Bio je pripadnik stare dalmatinske srpske plemićke porodice – Sinobad.
Mladost i školovanje[uredi | uredi izvor]
Siniša je rođen u Kninu 1. februara 1910. godine koji se tada nalazio u Austrougarskoj monarhiji (1867–1918).
Završio je Vojnu akademiju 1931. godine, a zatim je prešao u vazduhoplovstvo, gde je zvaršio Pilotsku školu i obuku za lovca 1939. godine u Mostaru u Kraljevini Jugoslaviji (1929–1945).
Aprilski rat ga je zatekao na dužnosti komandira u Vazduhoplovnoj akademiji, odakle je odmah prebačen u 603. vazduhoplovnu grupu Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva.
Pogibija[uredi | uredi izvor]
Poginuo je kao pripadnik Pozadinskog vazduhoplovstva u nejasnim okolnostima 16. aprila 1941. godine, posle uspešnog poletanja sa Kapina polja kod Nikšića, odnosno prilikom leta nad severom Kraljevine Grčke, kada je po jednom izvoru zbog loše vidljivosti (nevremena i magle) udario u planinu Olimp, dok je druga verzija da su avion oborili nemački lovci, a zatim se letelica srušila u more.
Pored kapetana Sinobada, nastradali su i svi članovi posade i putnici, među kojima su bili i vazduhoplovni kapetan II klase Dimitrije S. Brajović (1912–1941), gardijski pukovnik Stojan Zdravković (1??? –1941), vazduhoplovni major Đorđe Stanojlović (1904–1941), kao i vazduhoplovni narednici Stevan Vujaklija (1913–1941) i Danilo Dejić (1911–1941).[1] U ovom udesu poginuo je kao putnik i znameniti istoričar Vladimir Ćorović (1885–1941).
Sinobadov avion je poslednji od pet aviona koji su uzleteli toga dana, a po naređenju brigadnog generala Borivoja J. Mirkovića (1884–1969).
Tajna misija na aerodromu Kapina polje kod Nikšića[uredi | uredi izvor]
O malo poznatim događajima (od 16. aprila 1941. godine) na malom nikšićkom aerodromu, trag nam je ostavio srpski istoričar Mihailo Marić, koji ih ovako opisuje na 76 strani svoje knjige „Kralj i vlada u emigraciji” (1966):
„Prema Mirkovićevu planu trebalo je da avioni, koji odvezu prve putnike u Grčku, ponovo slete na nikšićki aerodrom. Očekivao je da će svaki avion uspeti po nekoliko puta da preveze ‘živi tovar’. Ispred barake stajala je udvostručena straža pokraj dvadesetak sanduka. U njima je bilo zlato, zvečeće i u polugama. Pre no što avion krene, pilot se javljao lično generalu Mirkoviću. On je, onda, naređivao svome ađutantu da dvojica stražara ponesu, zajedno s pilotom, bar po jedan sanduk u avion koji poleće. Svaki avion - jedan sanduk najmanje. Zlato je dovezeno u Nikšić prethodne noći. U prvoj transportnoj koloni stiglo je 166 sanduka sa oko 8.300 kilograma poluga, a u drugoj – 38 sanduka sa zlatom Narodne banke u težini od oko 1.900 kilograma. Međutim, iz grada na nikšićki aerodrom preneto je da se prebaci u inostranstvo samo 20 sanduka. Za više – nije bilo aviona.”[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Marić, Mihailo: „Kralj i vlada u emigraciji“ (Zagreb: Epoha, 1966)
- Srpska akademija nauka i umetnosti: „ Spomenik“, Knjiga 131-132 (Beograd: Naučno delo, 1991)
- Sinobad, Miloš N.: „Pleme Sinobad: 1600-2000“ (Knin/Beograd: Srpsko kulturno društvo „Zora“, 2000)