Slavka Đurđević-Đuričić
| slavka đurđević đuričić | |
|---|---|
 Slavka i Boško Đuričić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1. septembar 1914. |
| Mesto rođenja | Ribare, kod Jagodine,  Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 14. maj 1943. (28 god.) |
| Mesto smrti | Jajinci, kod Beograda,  Srbija |
| Profesija | advokatski pripravnik |
| Porodica | |
| Supružnik | Boško Đuričić |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1935. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
Slavka Đurđević Đuričić (Ribare, kod Jagodine, 1. septembar 1914 — Jajinci, kod Beograda, 14. maj 1943), advokatska pripravnica i učesnica Narodnooslobodilačke borbe.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je 1. septembra 1914. godine u selu Ribare, kod Jagodine. Poticala je iz trgovačke porodice. Otac joj se zvao Đurđe, a majka Mileva. Osnovnu školu je završila u rodnom selu, a potom je učila gimnaziju u Jagodini. Nakon ukidanja više jagodinske gimnazije, 1930. godine je prešla u Ćupriju, gde je maturirala u tamošnjoj gimnaziji. Septembra 1933. godine upisala je Pravni fakultet u Beogradu. Tokom studija se priključila revolucionarnom studentskom pokretu, a naročito je bila angažovana u radu Udruženja studenata prava i aktivna u Omladinskoj sekciji Ženskog pokreta.[1][2]
Nakon završenih studija radila je kao advokatski pripravnik u Jagodini. Godine 1935. je bila primljena u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a ubrzo je bila primljena i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Zbog svoje političke aktivnosti bila je hapšena i proganjana od policije. Zbog govora održanog na zboru Udružene opozicije u Jagodini, pred lokalne izbore 1936. godine, bila je uhapšena. Juna 1937. godine je bila uhapšena u raciji zajedno sa njenim bratom revolucionarom Živojinom Đurđevićem i sprovedena u Kragujevac, gde je predata Državnom sudu za zaštitu države. Tokom istrage u Kragujevcu, usled teških mučenja od strane policije, njen brat Živojin je izvršio ubistvo.[1][2]
Posle izlaska iz zatvora vratila se u Jagodinu, gde je nastavila sa još intenzivnijim radom, a naročito od 1938. godine. Radila je na organizovanju i povezivanju partijskih ćelija u Jagodini i okolnim mestima; donošenju i rasturanju partijskog materijala; pomagala je štrajkača „Klefišove” fabrike, pomagala je u radu sindikalnih podružnica i dr. U biblioteci „Mladih umnih radnika“ radila je kao knjižničar, a organizovala je i predavanja u okviru Narodnog univerziteta. Učestvovala je na Kongresu napredne omladine u Sofiji, a 1938. godine je posetila Francusku, gde je obišla logore u kojima su se nalazili jugoslovenski dobrovoljci u Španskom građanskom ratu.[1][2]
Godine 1938. postala je član Mesnog komiteta KPJ za Jagodinu, a krajem 1940. godine je postala i član Sreskog komiteta KPJ za Jagodinu. Godine 1941. je bila sekretar jedne od dve mesne partijske ćelije. Zajedno sa svojim suprugom Boškom Đuričićem bila je jedna od najaktivnijih članova Komunističke partije u Jagodini. U njihovoj kući krajem marta 1940. godine doneta je odluka o štrajku učenika Učiteljske škole, koja je bila jedno od uporišta KPJ u Jagodini. Ovde je takođe doneta i odluka o organizovanju demonstracija 27. marta. Pred izbijanje rata tu je održan sastanak sa oko 30 omladinaca radi dogovora o držanju u ratu.[1][3]
Nakon okupacije Jugoslavije, aktivno je radila na organizovanju Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP). Kad su juna 1941. godine, nakon napada Nemačke na Sovjetski Savez, otpočela masovna hapšenja komunista, Slavka je kao poznata komunistkinja među prvima bila uhapšena. Pošto je bila pred porođajem stavljena je u kućni pritvor. Mesec dana posle porođaja, oko 20. jula 1941. godine, ostavila je roditeljima svoju malu ćerku Tanju i pobegla u Ćupriju, gde se krila u kući Dinka Obradovića, a onda je prešla u selo Oreovicu, u Moravskom srezu. Tu se povezala sa mesnom partijskom organizacijom i radila je sve dok nije otkrivena i uhapšena. Odvedena je najpre u Požarevac, zatim u Jagodinu, a odatle u Specijalnu policiju u Beogradu.[1]
Bila je podvrgnuta svirepom mučenju, ali se hrabro držala. U logor na Banjici bila je upućena je 20. juna 1942. godine. Streljana je 14. maja 1943. godine na strelištima u Jajincima, kod Beograda. Bila je streljana u grupi istaknutih-žena komunista, među kojima su bile — Jelena Ćetković, Drinka Pavlović, Kristina Kovačević, Leposava Mihailović i dr.[1][4]
U toku Narodnooslobodilačkog rata, stradao je i njen suprug Boško Đuričić (1913—1942), koji je poginuo 19. jula 1942. godine u borbi sa ustašama u selu Urije, kod Bugojna. Nalazio se na dužnosti itendanta Druge proleterske udarne brigade. Njeno ime danas nosi jagodinska Ekonomsko-trgogovinska škola,[5] kao i jedna ulica u Jagodini.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ Žene Srbije 1975, str. 283.
- ^ a b v „Poznate ličnosti Jagodine” autentik.net
- ^ Studentkinje BU 1988, str. 155.
- ^ Žene Srbije 1975, str. 172.
- ^ etšjagodina.edu
- ^ planplus.rs
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Žene Srbije u NOB. Beograd: Prosveta. 1975.
- Studentkinje beogradskog univerziteta u revolucionarnom pokretu. Beograd: Istorijski arhiv Beograda. 1988.
Istaknute učesnice NOP stradale na Banjici | ||
|---|---|---|
Istaknute učesnice Narodnooslobodilačkog pokreta koje su stradale u logoru na Banjici | ||
| Narodni heroji |  | |
| Ostale | ||
