Starac Grigorije
Starac Grigorije (umro pre 1355) je bio srpski vlastelin iz okoline Prizrena, koji se kasnije zamonašio i dobio manastirsku titulu starac.
Sarađivao je sa monahom Jakovom koji je rukovodio izgradnjom zadužbine Dušana Silnog (kralj 1331—1346, car 1346—1355), manastirom Svetih Arhangela, i kasnije postao njen prvi iguman. Uticao je na Teodosija da zajedno sa njim iz Svete gore dođe u Srbiju i napiše svoje „Žitije svetog Petra Koriškog”, kao i pesme i službe posvećene tom svecu (oko 1310. godine). Smatra se da je jedan od učenika Grigorija Sinajita[1], a ima indicija da bi on mogao da bude tzv. Danilov učenik[1] odnosno glavni pisac velikog zbornika „Žitija kraljeva i arhiepiskopa srpskih”, koji je započeo arhiepiskop Danilo II (1324—1337).
