Stevan Ćurčić
| Stevan Ćurčić | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. novembar 1850. |
| Mesto rođenja | Kać, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 4. februar 1932. (81 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
Stevan Ćurčić (Kać, 26. novembar 1850 — Beograd, 4. februar 1932) je bio srpski političar novinar, načelnik Ministarstva finansija.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 26. novembra 1850. godine u Kaću, selu u Bačkoj. Završio je prava u Beču.
Bio je 33 godine sekretar i potpredsjednik srpskog Crvenog Krsta. Izdavao je književni list Srbadiju (u Beču 1874—77, koji je obnovio u Beogradu 1881—82) i političke listove: Beogradski Dnevnik, Narodni Dnevnik i Beogradske Novine.[1] Ovaj poslednji, izlazio je 1895 — 1913. godine. Bio je 1877 — 1889. godine urednik službenih Srpskih novina.
Početkom osamdesetih godina osnovao je Srpsko novinarsko udruženje, i bio je najprije sekretar, a potom više godina predsjednik toga društva. Bio je i narodni i kraljev poslanik u Narodnoj Skupštini. U državnoj službi zauzimao je položaje: načelnika Ministarstva Finansija i upravnika državnih dugova. Otpušten je iz službe, jer je kao poslanik govorio protiv karlsbadskog aranžmana državnih dugova (1895). Po pozivu kneza Nikole I radio je zakone za Crnu Goru, a najvažnije mu je djelo Ustav Crne Gore od 8. decembra 1905.[2] Ćurčić u pismu koje je dostavio zajedno sa projektom Ustava naglašava: „Vaše Kraljevsko Visočanstvo! Nagao skok iz apsolutizma u najnapredniju ustavnost - kao što postoje u Engleskoj, Belgiji, Francuskoj, pa kod nas donekle u Srbiji - bio bi štetan i opasan u Crnoj Gori. Rđave posledice takvog koraka nedogledne su. Zato sam... (oštećeno) nastojavao da prelazak iz apsolutističke u ustavnu monarhiju bude lagan, postepen i prirodan, kako ne bi bio izvor političkih, državnih i socijalnih trzavica. Rukovođen tim intencijama ja sam izradio ustav kakav mislim da će najbolje odgovarati sadašnjim prilikama i potrebama Crne Gore".[3]
Napisao je brošuru: Podižimo antrpote u Beogradu (1884) i štampao u zasebnu knjižicu svoje govore povodom generalne debate o konverziji državnih dugova (1895).
Prevodio je s njemačkog pripovijetke za djecu.
Stevan Ćurčić je bio oženjen Stanom, najstarijom ćerkom Jevrema i Jelene Grujić. Imali su dve ćerke, Milicu i Jelenu, i dva sina, Jevrema i Milana.[4] Njegova kolekcija oružja iz Prvog i Drugog srpskog ustanka, sa puškama haduk - Veljka Petrovića i Tanaska Rajića, dobila je veliku zlatnu medalju i povelju na velikoj izložbi balkanskih zemalja u Londonu 1907. godine. Ova kolekcija danas se nalazi u muzeju Jevrema Grujića u Beogradu.[5]
Umro je u Beogradu 4. februara 1932. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Todor Stefanović Vilovski: "Svetli i tamni dani", Beograd 1985.
- ^ „Crna Gora 1878-1914.”. istorijskikabinet.in.rs. Arhivirano iz originala 29. 01. 2020. g. Pristupljeno 19. 1. 2020.
- ^ Vojičić, Branko. „B.Vojičić: Lagano, postepeno i prirodno”. rtcg.me. Pristupljeno 19. 1. 2020.
- ^ „Stevan Ćurčić”. geni.com. Pristupljeno 19. 1. 2020.
- ^ „Plemenita loza Grujića”. intermagazin.rs. Pristupljeno 19. 1. 2020.
