Stevan Dimitrijević
| Stevan M. Dimitrijević | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 22. januar 1866. |
| Mesto rođenja | Aleksinac, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 24. novembar 1953. (87 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, FNRJ |
Stevan M. Dimitrijević (Aleksinac, 10/22. januar 1866 — Beograd, 24. novembar 1953) bio je srpski sveštenik i istoričar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 10/22. januara 1866. godine u Aleksincu. Bogosloviju je završio u Beogradu 1887, a Duhovnu akademiju u Kijevu 1898..
Bio je profesor u Skoplju i Solunu, rektor Prizrenske bogoslovije, zatim redovni profesor istorije srpske crkve na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu od 1920. do 1936. godine. Bio je prvi dekan Bogoslovskog fakulteta. Takođe, bio je profesor četvorici patrijarha: Varnave, Gavrila Dožića, Germana i Pavla.
Ukazom kralja Grčke 1937. godine proglašen je počasnim doktorom atinskog Univerziteta. Na Kolarcu u Beogradu 1936. godine promovisan je u počasnog doktora teologije i člana Istorijskog instituta Srpske akademije nauka i umetnosti.
Za vreme službovanja u Skoplju, Solunu, i Prizrenu sakupio je preko 600 rukopisnih i štampanih knjiga Srbulja i poklonio ih Narodnoj biblioteci u Beogradu. Glavni radovi su mu iz istoriografije srpske crkve. Istorijsku građu koju je sakupio po ruskim arhivama i bibliotekama i na Svetoj gori objavio je u Spomeniku Srpske kraljevske akademije 1900, 1903, i 1922. godine. Za vreme prosvetnog i naučnog rada u Skoplju nije zanemario ni nacionalni rad. Godine 1904. pod maskom obnove manastira i crkava u Skopskoj Crnoj Gori formira prvu srpsku četu u ovoj oblasti da bi zaštitio narod od bandi albanskih kačaka i četa VMROa.[1]
Poklonio je imanje za tehničku školu u Aleksincu, koja se od 2004. po njemu zove Tehnička škola „Prota Stevan Dimitrijević“. Umro je u Beogradu 24. novembra 1953. godine.
Njegova ćerka Desanka bila je udata za lekara Dobrivoja M. Mitrovića (1887-1915), imali su sina Dobrivoja.[2][3][4]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Odnošaj pećkih patrijarha s Rusijom u XVII veku - Glas Srpske kraljevske akademije 1900 I.VIII i 1901 LX;
- Istorijat Pećke patrijašije, Beograd 1924;
- Sv. Sava u narodnom verovanju i predanju, Beograd 1927;
- Mihajlo arhiepiskop beogradski i mitropolit Srbije, Beograd 1933.
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Protojerej Stevan Dimitrijeć nosilac je mnogobrojnih priznanja i odlikovanja:
- Karađorđeve zvezde četvrtog stepena,
- Belog orla trećeg stepena,
- Orden Svetog Save drugog stepena za svoj rad na naučnom i patriotskom polju.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ J. M. Popović, Neimari Jugoslavije, Beograd 1934, 403.
- ^ Zorica Peleš: „Mitrović, Dobrivoje M.”, strana 797, Srpski biografski rečnik, tom 6, Novi Sad, 2014. godine
- ^ Pogledajte kako se i dalje falsifikuje istorija (19. februar 2018)
- ^ Subašić, Boris (21. 3. 2023). „DESANKU PREDSTAVLjAJU KAO ALBANKU: Besprizorna albanska manipulacija fotografijom Srpkinje”. Večernje novosti. Pristupljeno 22. 3. 2023.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- D. B. Gardašević, Bio-bibliografija St. Dimitrijevića, Bogoslovlje-Spomenica, Beograd 1982;
- tekst Dr. Ljubomira Durkovića-Jakšića, naučnog savetnika, Univerzitetske biblioteke „Svetozar Marković“ Beogradu u Enciklopediji Jugoslavije - Jugoslovenskog leksikografskog zavoda - Zagreb (3 tom Crn-Đ) 1984. god.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Učitelj petorice srpskih patrijarha (24. jul 2011)
- PROTA STEVAN M. DIMITRIJEVIĆ… čovek o kome se vrlo malo zna…a toliko mnogo je učinio za nas (5. septembar 2013)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
