Strovce

Strovce
Strovce;
Administrativni podaci
Država	Srbija
Autonomna pokrajina	Kosovo i Metohija
Upravni okrug	Kosovskomitrovački
Opština	Vučitrn
Stanovništvo
— 2011.	865
Geografske karakteristike
Koordinate	42° 42′ 49″ S; 20° 58′ 49″ I / 42.7136° S; 20.9803° I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	603 m
	Strovce Strovce na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj	42000
Pozivni broj	+383 (0)28
Registarska oznaka	02

Strovce (Streoce, kod lokalnog stanovništva) (alb. Stroc) naselje je u opštini Vučitrn na Kosovu i Metohiji. Prema popisu stanovništva na Kosovu 2011. godine, selo je imalo 865 stanovnika, većina stanovništva čine Albanci.^[1]

Geografija[uredi | uredi izvor]

Strovce je poluplaninsko selo sa valovitim zemljištem, razbijenog tipa, sa listopadnom šumom i pogodno je za stočarstvo. Oranice su sa rastresitom zemljom, te na njima uspevaju sve žitarice. Selo je smešteno na padini planine Čičavice, 19 km južno od Vučitrna. Deli se na mahalu Šabanovića (na jugu) i mahalu Duraka (na severu), nazivi su im po jedinim rodovima u njima. Mahale su takođe razbijene na grupice od po dve do tri kuće. Udaljenje između mahala je oko 0,5 km. Mahale razdvaja Ljugu i Kišes (Crkveni do).

Istorija[uredi | uredi izvor]

Na području sela nalazi se mesto Gradina, čiji ostaci datiraju iz Antičkog dobaa i srednjeg veka; nalazi se na listi spomenika kulture na Kosovu^[2]. U povelji kralja Milutina, izdatoj 1314. godine manastiru Banjskoj, pominje se kao selo Strelec. Oko 1419. godine u doba despota Đurđa, kaluđerica Makrina prilaže manastiru sv. Pavla u Svetoj Gori "crkvu Sv. Nikole s kelijama i s lozijem i s ovčijem i s inimi pravinami u Čičavici u Strelcu, ježe mi behu roditelji obnovili". Selo je dobilo ime po zanimanju njegovih starih žitelja koji su pravili strele. U Crkvenom dolu (Ljuge i Kišes) (alb. Lugë i Kishes), koji razdvaja dve seoske mahale, postojali su do pre neku deceniju ostaci srednjovekovnoh hrama sv. Nikole sa velikim zidinama okolo, kojih sad nema više. Albanski živalj te ostatke je zvao Kaljaja-Tvrđava, Gradić. To su svakako bili ostaci hrama sa ćelijama koji je pomenuata kaluđerica Makrina poklonila manastiru sv. Pavla u Svetoj Gori.^[3] Danas u ovom selu žive dva albanska roda, koji su se ovde kao katolici doselili iz Skadarske Malesije u 18. veku.

Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi izvor]

Podaci iz 1936:^[4]^[a]

Šabanović (alb. Shabani) (23 kuća.), od fisa (plemena) Krasnića. Doselio se krajem 18. veka iz Skadarske Malesije i 1934, su navodili da su „doskoro“ bili katolici, odnosno kriptokatolici.
Durak (alb. Duraku) (32 kuća.), od fisa (plemena) Krasnića. Doseljeni iz Malesije za prvima, po pozivu.