Ticijano Sklavi

Ticijano Sklavi
Datum rođenja	(1953-04-03)3. april 1953.
Mesto rođenja	Broni, Italija

Ticijano Sklavi (ital. Tiziano Sclavi; rođen 3. aprila 1953. godine u Broniju, Italija) je crtač stripa, novinar i pisac nekoliko romana.

Sklavi je uglavnom poznat po svom stripu Dilan Dog koji je počeo da objavljuje 1986. za italijansku izdavačku kuću Boneli. Uz Sklavija, kao tekstopisci „Dilana Doga“ najčešće se pojavljuju Klaudio Kjaveroti (Claudio Chiaverotti), Paola Berbato (Paola Berbato), Luiđi Minjako (Luigi Mignacco), Paskvale Ruđu (Pasquale Ruju) a kao crtači Anđelo Stano (Angelo Stano), Đovani Fregijeri (Giovanni Freghieri), Bruno Brindizi (Bruno Brindisi), Korado Roi (Corrado Roi) itd.

Biografija

Sklavi je proveo svoje detinjstvo u različitim mestima italijanske provincije Pavije, najviše u Stradeli, često se seleći zbog posla kojim se bavio njegov otac.

U vreme dok je pohađao srednju školu. pobedio je na literarnom konkursu sa serijom priča pod zajedničkim nazivom Iskrivljene priče (Storie Storte). Nakon što je završio gimnaziju preselio se u Milano, gde je započeo saradnju sa časopisom Corriere dei ragazzi pišući tekstove za stripove.

Početkom sedamdesetih godina dvadesetog veka objavljuje više krimi priča pod pseudonimom Frančesko Arđento, kao omaž Frančesku Gućiniju i Dariju Arđentu. U to vreme objavljuje i svoj prvi roman, Film (Film).

Sa 32 godine počinje da radi za izdavačku kuću Cepim, čiji je vlasnik bio Serđo Boneli, kao autor scenarija za stripove. Radio je za različite serijale, između ostalih, pisao je epizode za Zagora, Mister Noa, Kena Parkera i Martija Misteriju. Prvi broj Dilana Doga izašao je 1986. godine i, vrlo brzo, postao je jedan od najprodavanijih i najpoznatijih italijanskih stripova.

Prvi romani Ticijana Sklavija, Film (1974) i Zemaljski ratovi (Guerre terrestri, 1978), prošli su nezapaženo, ali, posle uspeha koji je postigao Dilan Dog, Sklavi je dobio priliku da bude zapažen čak i po delima koja su godinama stajala neobjavljena. Svetlost dana su ugledali Tri (Tre, 1988), Delamorte Delamore (Dellamorte Dellamore, 1991, koji je napisan pre Dilana Doga i poslužio je kao inspiracija za njegovo stvaranje), Crno (Nero, 1992), Krvavi snovi (Sogni di sangue, 1992), Apokalipsa (Apocalisse, 1993, konačna verzija romana Zemaljski ratovi), U mraku (Nel buio, 1993), Čudovišta (Mostri, 1994), Cirkulacija krvi (La circolazione del sangue, 1995), Etikete sa košulja (Le etichette delle camicie, 1996), Ništa se nije desilo (Non è successo niente, 1998).

Po Sklavijevim romanima Crno i Delamorte Delamore snimljeni su istoimeni filmovi koje su režirali, Đankarlo Soldi (Giancarlo Soldi) 1992. i Mikele Soavi (Michele Soavi) 1994. godine.

Sa romanom Čudovišta osvojio je 1994. godine nagradu Premio Scerbanenco.

Sklavi je 2005. godine poklonio opštinskoj biblioteci „Bruno Munari“ u mestu Venegono Superiore (Venegono Superiore), provincija Vareze, deo svoje lične biblioteke od preko 8000 knjiga, stripova, crteža i različitih umetničkih dela koja je katalogizovana kao Sklavijev legat.

Spoljašnje veze

• Biografija Ticijana Sklavija na sajtu Lambiek Comiclopedia (jezik: engleski)
• Biografija Ticijana Sklavija na sajtu uBC Fumetti (jezik: italijanski)
• Ticijano Sklavi na sajtu Fondazione Franco Fossati (jezik: italijanski)