Treći lateranski sabor

Treći lateranski sabor je jedanaesti vaseljenski (ekumenski) sabor po Katoličkoj crkvi. Sabor je održan marta 1179. godine posle još jednog sukoba između papstva i cara Svetog rimskog carstva Fridriha Barbarose. Sazvao ga je papa Aleksandar III. Bio je to prvi koncil za koji postoji sačuvan spisak učesnika; svih saborskih otaca je bilo 1000, od njih 302 biskupa.^[1]^[2]

Dvadeset sedam koncilskih kapitula odnose se, pre svega, na sprečavanje budućih raskola oko izbora pape. Tada je većina kardinalskih glasova neophodna za izbor pape povećana na dvotrećinsku. Zabranjeno je umnožavanje službi i osporeno ustoličavanje biskupa mlađih od 30 godina. Treći lateranski koncil bavio se i pitanjem jeresi: izopštio je albižane i bez osude odbio ulenje pristalica Petra Valda koji će kasnije i sami postati jeretička sekta.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Third Lateran Council
^ Kalendar Dobri pastir za godinu 1963: Opći crkveni sabori. K. Karin, Udruženje katoličkih svećenika NR BiH, Sarajevo 1962, pp. 103

Literatura[uredi | uredi izvor]

Linč, Džozef H. (1999). Istorija srednjovekovne crkve. Beograd: Clio.

[1] CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Third Lateran Council

[2] Kalendar Dobri pastir za godinu 1963: Opći crkveni sabori. K. Karin, Udruženje katoličkih svećenika NR BiH, Sarajevo 1962, pp. 103

[note_n0-3] Uprkos tome što je 1438. godine Sabor prebačen u Feraru, a zatim u Firencu, neki episkopi su odbili da se presele i ostali su pri paralelnom Saboru u Bazelu.

[1]

[2]

[a]

p r u Vaseljenski sabori
Prvih sedam vaseljenskih	I Nikejski (325) II Carigradski (381) III Efeski (431) IV Halkidonski (451) V Drugi carigradski (553) VI Treći carigradski (680–681) VII Drugi nikejski (787)
Priznaje Katolička crkva	Prvih sedam vaseljenskih Četvrti carigradski (869–870) Prvi lateranski (1123) Drugi lateranski (1139) Treći lateranski (1179) Četvrti lateranski (1215) Prvi lionski (1245) Drugi lionski (1274) Vjenski (1311–1312) Konstanški (1414–1418) Ferarsko-firentinski (Bazel/Lozana: 1431–1449^[a]; Ferara/Firenca: 1438–1445) Peti lateranski (1512–1517) Tridentski (1545–1563) Prvi vatikanski (1869–1870) Drugi vatikanski (1962–1965)
Priznaje Pravoslavna crkva	Prvih sedam vaseljenskih Četvrti carigradski* (879–880) Peti carigradski (1341–1351)*
Priznaju Drevnoistočne crkve	I Nikejski (325) II Carigradski (381) Efeski (431) Drugi efeski (449)^{[traži se izvor]} Treći efeski (475)^{[traži se izvor]}
Priznaje Crkva Istoka	I Nikejski (325) II Carigradski (381) Seleukijskoktesofonski (410)^{[traži se izvor]} Betlapatski (484)^{[traži se izvor]}
Videti još	Drevni crkveni sabor (50/155–314) Velika crkva (180–451) Državna crkva Rimskog carstva (380–451) Trulski sabor (692) Jaški sabor (1642) Jerusalimski sabor (1672) Carigradski sabor (1872) Konferencija u Adis Abebi (1965) Svepravoslavni sabor (2016)
* Ekumenski status sporan unutar Istočne pravoslavne crkve. ^ Uprkos tome što je 1438. godine Sabor prebačen u Feraru, a zatim u Firencu, neki episkopi su odbili da se presele i ostali su pri paralelnom Saboru u Bazelu.

Normativna kontrola
Međunarodne	VIAF 2
Državne	Nemačka Izrael Sjedinjene Države Češka
Ostale	IdRef