UAE tur 2021.

Ovaj članak je dobar. Kliknite ovde za više informacija.
S Vikipedije, slobodne enciklopedije

UAE tur 2021.
Trka 1. od 33. u UCI vorld turu 2021.
Informacije o trci
Datumi21. — 27. februar 2021
Etape7
Distanca1.044 km
Pobjedničko vrijeme24 s 00' 28"
Rezultati
Majica koja se dodjeljuje sveukupnom pobjedniku Pobjednik  Tadej Pogačar (SLO) (UAE tim Emirejts)
  Drugi  Adam Jejts (UK) (Ineos Grenadirs)
  Treći  Žoao Almeida (POR) (Dekunink—Kvik—step)
Poeni  David Deker (HOL) (Jumbo—vizma)
Mladi  Tadej Pogačar (SLO) (UAE tim emirejts)
Sprint  Toni Galopen (FRA) (AG2R sitroen)
  Tim UAE tim Emirejts
← 2020
2022 →

UAE tur 2021. bilo je treće izdanje etapne biciklističke trke — UAE tura, koji je nastao 2019, spajanjem Abu Dabi tura i Dubai tura; takođe, bila je to prva trka u UCI vorld turu 2021, nakon otkazivanja trka u Australiji.[1][2]

Voženo je sedam etapa, ukupne dužine 1,044 km; četiri ravne etape, dvije brdske i individualni hronometar.[3] Start trke bio je u Abu Dabiju, nakon čega se išlo u El Ain, Fudžejru i Dubai, dok je poslednja etapa vožena u Abu Dabiju.[4]

Trku je osvojio Tadej Pogačar, 35 sekundi ispred Adama Jejtsa i minut ispred Žoaa Almeide. David Deker je osvojio klasifikaciju po poenima, Pogačar klasifikaciju za najboljeg mladog vozača, Toni Galopen sprint klasifikaciju, dok je timsku klasifikaciju osvojio UAE tim emirejts.[5] Metju van der Pul je, dok je bio lider trke, morao da je napusti, zajedno sa timom Alpesin—feniks, zbog toga što je nekoliko članova tima bilo pozitivno na korona virus.[6] Sem Benet je ostvario dvije etapne pobjede, dok su Van der Pul, Filipo Gana, Pogačar, Jonas Vingegard i Kejleb Juan ostvarili po jednu pobjedu.[7]

Pozadina[uredi | uredi izvor]

Logo kompanije RCS Sport, organizatora trke.

Godine 2014, Dubai Sports Council i RCS Sport formirali su etapnu biciklističku trku — Dubai tur, koja je sadržala četiri etape, uglavnom ravne, a pobjednici su većinom bili sprinteri.[8] Godine 2015, RCS Sport je pokrenuo drugu etapnu trku u Emiratima — Abu Dabi tur, koja se sastajala takođe od četiri etape, koje su uglavnom bile brdske.[9] Godine 2017, Abu Dabi tur je dobio vorld tur status,[10] a 2019, dvije trke su se ujedinile u UAE tur, koji je zadržao vorld tur status koji je imao Abu Dabi tur i sadrži ukupno sedam etapa.[11]

Godine 2020, nakon pete etape, dva člana timova su bila pozitivna na korona virus,[12] zbog čega su svi učesnici stavljeni u karantin, a trka je prekinuta.[12][13] Većina timova bila je u karantinu nedelju dana i napustili su državu do 3. marta, dok su pojedini timovi zadržani do 14. marta, bez objašnjenja zbog čega.[14][15]

Trka 2021. bila je prva trka u vorld tur kalendaru, nakon otkazivanja trka Tur daun ander i Kadel Evans grejt okean road rejs, koje su trebale da se voze u januaru u Australiji.[16] Prije početka trke, članovi tima UAE tim Emirejts, primili su vakcinu protiv kovida 19,[17] a vozači, timovi i svo osoblje bili su u specijalnim balonima, nakon što su u Ujedinjene Arapske Emirate stigli letovima iz Milana i Pariza. Smješteni su u posebnim hotelima, a tokom trke, vršeno je nekoliko testiranja.[18]

Favoriti[uredi | uredi izvor]

Kris Frum, četvorostruki pobjednik Tur de Fransa, debitovao je na trci za novi tim.

Najveći favorit za pobjedu bio je Tadej Pogačar, pobjednik Tur de Fransa 2020,[19] koji je bio pod pritiskom da pobijedi na domaćoj trci za tim UAE tim Emirejts,[20] za koji su takođe vozili Davide Formolo i Rafal Majka, koji je debitovao za tim na trci.[18] Pobjednik UAE tura 2020. — Adam Jejts, debitovao je na trci za Ineos grenadirs, nakon što je napustio Mičelton—skot, gdje je proveo sedam godina, od početka karijere 2014.[21] Za Ineos, kao pomoćnici Jejtsu i rezervne opcije za generalni plasman, vozili su Ivan Sosa i Danijel Martinez, pobjednik Kriterijuma di Dofine 2020.[22] Četvorostruki pobjednik Tur de Fransa — Kris Frum, debitovao je na trci za Izrael start ap nejšon, nakon što je napustio Ineos poslije 11 godina.[23] Žoao Almeida, koji je bio lider na većem dijelu Điro d’Italije 2020, bio je jedan od favorita, a vozio je zajedno sa Faustom Masnadom, koji je završio u top 10 na Điro d’Italiji 2020.[24] Sep Kus je bio lider Jumbo—vizme po prvi put, dok su Bahrejn–viktorijus predvodili Vaut Puls, Damijano Karuzo i Džek Hejg.[18] Movistar je predvodio Alehandro Valverde, dok su ostali favoriti bili: Vinčenco Nibali, Maksimilijan Šahman, Aleksej Lucenko i Domeniko Pocovivo.[18]

Od sprintera, glavni rivali bili su Sem Benet i Kejleb Juan, dok su od ostalih sprintera vozili: Fernando Gavirija, Paskal Akerman, Elija Vivijani, Đakomo Nicolo, Metju van der Pul, Luka Mezgec, Fil Bauhaus i Andre Grajpel.[25] Van der Pul je prije trke vozio trke u disciplini ciklokros, gdje je osvojio Svjetsko prvenstvo i izjavio je da nema nikakvih ambicija na trci.[26] Grajpel je poslednju pobjedu ostvario u januaru 2019,[27] a sa 156 pobjeda, u vrijeme održavanja trke, bio je vozač sa najviše pobjeda u biciklizmu od aktivnih vozača.[28]

Timovi[uredi | uredi izvor]

Na trci je učestvovalo ukupno 20 timova i 139 vozača.[29][30] Svi timovi su učestvovali sa po sedam vozača, dok je EF edukejšen—nipo učestvovao sa šest vozača. Svih 19 vorld tur timova imalo je automatsku pozivnicu i bili su obavezni da učestvuju,[31] dok je pobjednik pro tura za prethodnu godinu takođe imao automatsku pozivnicu za sve vorld tur trke.[32] Najbolji pro tur tim u sezoni 2020. bio je Alpesin—feniks, koji je, takođe, završio na 12 mjestu u svjetskom poretku timova.[33][34] Zbog pandemije kovida 19, organizatori nisu dodjeljivali specijalne pozivnice za ostale pro tur timove.[35]

UCI vorld tur timovi:[36]

UCI pro tur timovi:[36]

Ruta i etape[uredi | uredi izvor]

Uspon Džebel Hefet, na kojem je bio cilj treće etape.

Prva etapa bila je ravna, duga 176 km, a vožena je od zamka El Dafra u gradu El Rives do grada El Mirfa u Emiratu Abu Dabi.[37] Nakon starta u El Dafri, voženo je kroz pustinju do grada Zajed Siti, odakle je voženo obalom do El Mirfe.[38] Na drugoj etapi, vožen je hronometar dug 13 km, po potpuno ravnom terenu, u El Hidajriatu.[39] Treća etapa bila je prva brdska etapa, ukupne dužine od 166 km. Startovala je u sjedištu vazduhoplovne kompanije Strata Manufacturing, na međunarodnom aerodromu u El Ainu, dok je cilj bio na brdskom usponu Džebel Hefet, dugom 10 km, sa prosječnim nagibom od 6,8%, iznad 1,000 metara nadmorske visine.[40]

Start i cilj četvrte etape bio je na ostrvu El Mardžan, u Persijskom zalivu.[18] Etapa je bila najduža na trci, sa ukupnom dužinom od 204 km, a vožena je po ravnom. Po prvi put je voženo u emiratu Ras el Hajma, a išlo se i do emirata Um el Kajvejn.[40] Start pete etape bio je u gradu Fudžejra, nakon čega se išlo na sjever, do uspona Džebel Džes, gdje je bio cilj.[40] Uspon je bio dug 20 km, sa prosječnim nagibom od 5% i nadmorskom visinom od 1,491 m.[18]

Uspon Džebel Džes, na kojem je bio cilj pete etape.

Poslednje dvije etape bile su ravne i odgovarale su sprinterima. Šesta etapa bila je duga 168 km, bez uspona i sa dva prolazna cilja. Start je bio u vještačkim ostrvima Deira, u oblasti Deira u Dubaiju, dok je cilj bio u vještačkom arhipelagu Palm Džumejra, u Dubaiju.[39] Poslije prvih 60 km na etapi, prešlo se na biciklističku stazu El Kadra, koja se prostire kroz pustinju, ukupne dužine od 86 km i jedna je od najdužih u državi, a sa nje često može da se vidi i arabijski oriks.[41] Nakon 86 km u pustinji, išlo se nazad u Dubai, do Palm Džumejre, gdje je bio cilj etape.[40]

Start poslednje, sedme etape, bio je u tržnom centru Džes mol, na ostrvu Džes u Abu Dabiju, nakon čega je voženo 147 km kroz grad, a cilj etape je bio kod glavnog lukobrana u gradu.[40]

Karakteristike etapa i pobjednici:[42]
Etapa Datum Ruta Distanca Tip Pobjednik
1 21. februar El Dafra — El Mirfa 176 km Ravna etapa  Metju van der Pul (NED)
2 22. februar El Hidajriat — El Hidajriat 13 km Individualni hronometar  Filipo Gana (ITA)
3 23. februar El Ain — Džebel Hefet 166 km Brdska etapa  Tadej Pogačar (SLO)
4 24. februar El Mardžan — El Mardžan 204 km Ravna etapa  Sem Benet (IRL)
5 25. februar Fudžejra — Džebel Džes 170 km Brdska etapa  Jonas Vingegard (DEN)
6 26. februar Deira — Palm Džumejra 168 km Ravna etapa  Sem Benet (IRL)
7 27. februar Džas — Abu Dabi 147 km Ravna etapa  Kejleb Juan (AUS)
Ukupno 1,044 km

Klasifikacije[uredi | uredi izvor]

Metju van der Pul, pobjednik prve etape i prvi lider trke.

Na UAE Turu 2021, dodjeljivale su se četiri različite majice, za četiri klasifikacije. Majice je obezbijedila italijanska kompanija Ale,[43] zamijenivši tako kompaniju Castelli, koja je prethodno obezbjeđivala majice za prva dva izdanja trke, kao i prethodno za Dubai Tur i Abu Dabi Tur, a takođe, smatra se jednom od vodećih kompanija za opremu u biciklizmu.[44] Majice su bile napravljene od visokotehnološke tkanine, koju je isporučivao SITIP, a tkanina štiti od UV zraka i omogućava vrlo brzo odvođenje toplote. Majice za lidere svake klasifikacije bile su drugačije boje, a svaka se dodjeljivala liderima od kraja prve etape.[44]

  • Prva i najvažnija klasifikacija bio je generalni plasman; pobjednik generalnog plasmana je takođe i pobjednik trke. Plasman se računao tako što su se na vremena vozača ostvarena na prvoj etapi, dodavala vremena ostvarena na svakoj narednoj. Tri prvoplasirana vozača na svakoj etapi dobijali su vremensku bonifikaciju — 10, 6 i 4 sekunde, a u toku trke, na označenim prolaznim ciljevima, dobijale su se takođe sekunde bonifikacije, za prvu trojicu vozača — 3, 2 i 1 sekunda. Vozač sa najmanjim ukupnim vremenom u toku trku nosio je crvenu majicu i smatra se pobjednikom na kraju trke.[44] Sponzor majice bila je naftna nacionalna kompanija Abu Dabija — ADNOC,[45] koja je u to vrijeme, sa oko 105 milijardi barela, bila među top 10 naftnih kompanija na svijetu.[46]
Nelson Paules, nosio bijelu majicu na dvije etape i završio na petom mjestu u generalnom plasmanu.
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija bila je klasifikacija po poenima. Prvih 10 vozača dobijalo je poene na svakoj etapi, a broj poena koji se dodjeljivao je isti, bez obzira na tip etape.[47] Pobjednik je dobijao 20 poena, drugoplasirani 16, trećeplasirani 12, dok su vozači od četvrtog do desetog mjesta dobijali 9, 7, 5, 4, 3, 2 i 1 poen.[48] Na svakoj etapi postojala su dva prolazna cilja, na kojima su četiri prvoplasirana vozača dobijala poene, koji su se računali i za sprint klasifikaciju i za klasifikaciju po poenima.[47] Prvoplasirani je dobijao 8 poena, drugoplasirani 5, trećeplasirani 3, a četvrtoplasirani 1 poen.[49] Lider klasifikacije nosio je zelenu majicu, čiji je sponzor bila telekomunikacijiona kompanija Etisalat,[45] koja je u tom trenutku imala preko 167 miliona pretplatnika i bila je među 20 vodećih kompanija u svijetu.[50]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija bila je i sprint klasifikacija. Na svakoj etapi postojala su dva prolazna cilja, na kojima su četiri prvoplasirana vozača dobijala poene, koji su se računali i za sprint klasifikaciju i za klasifikaciju po poenima.[47] Prvoplasirani je dobijao 8 poena, drugoplasirani 5, trećeplasirani 3, a četvrtoplasirani 1 poen.[49] Lider klasifikacije nosio je crnu majicu, čiji je sponzor bila avio kompanija — Abu Dhabi Aviation.[45]
  • Četvrta majica koja se dodjeljivala je za najboljeg mladog vozača. U klasifikaciji su se takmičili samo vozači mlađi od 25 godina, a lider se odlučivao prema ostvarenom vremenu, isto kao i za generalni plasman. Plasman se računao tako što su se na vremena vozača ostvarena na prvoj etapi, dodavala vremena ostvarena na svakoj narednoj. Tri prvoplasirana vozača na svakoj etapi dobijali su vremensku bonifikaciju — 10, 6 i 4 sekunde, a u toku trke, na označenim prolaznim ciljevima, dobijale su se takođe sekunde bonifikacije, za prvu trojicu vozača — 3, 2 i 1 sekunda. Vozač sa najmanjim ukupnim vremenom u toku trku nosio je bijelu majicu i smatra se pobjednikom klasifikacije na kraju trke. Sponzor majice bio je Nakhel,[45] kompanija za razvoj nekretnina u Dubaiju.[51]
  • Poslednja klasifikacija bila je timska klasifikacija, koja se računala tako što su se na kraju svake etape sabirala vremena prve trojice iz svakog tima, a vodeći tim bio je tim sa najmanjim ukupnim vremenom.[52]
Lideri klasifikacija po etapama
Etapa Pobjednik Generalni plasman
 Klasifikacija po poenima
 Sprint klasifikacija
 Najbolji mladi vozač
 Timska klasifikacija
1 Metju van der Pul Metju van der Pul Metju van der Pul Žoao Almeida David Deker Dekunink—Kvik-step
2 Filipo Gana Tadej Pogačar Žoao Almeida Tadej Pogačar UAE tim Emirejts
3 Tadej Pogačar Tadej Pogačar
4 Sem Benet David Deker Toni Galopen
5 Jonas Vingegard Tadej Pogačar Tomas de Gent
6 Sem Benet David Deker Toni Galopen
7 Kejleb Juan
Kraj Tadej Pogačar David Deker Toni Galopen Tadej Pogačar UAE tim Emirejts
  • Na drugoj etapi, David Deker, koji je bio na drugom mjestu u generalnom plasmanu, nosio je crvenu majicu, jer je lider — Metju van der Pul, morao da napusti trku zbog pozitivnih rezultata na kovid 19 u timu Alpesin—feniks.[53] Deker, koji je bio lider klasifikacije za najboljeg mladog vozača, prvobitno je trebalo da nosi bijelu majicu, ali je nju nosio trećeplasirani u klasifikaciji — Tadej Pogačar, jer je drugoplasirani — Žoao Almeida, nosio zelenu majicu, zbog toga što je bio drugoplasirani i u klasifikaciji po poenima, gdje je takođe lider bio Van der Pul.[54]
  • Na drugoj i trećoj etapi, Matija Kataneo, koji je bio drugoplasirani u sprint klasifikaciji, iza Almeide, nosio je crnu majicu, jer je Almeida bio i lider klasifikacije po poenima i nosio je zelenu majicu.[54][55]
  • Na trećoj i četvrtoj etapi, Nelson Paules, koji je bio trećeplasirani u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, iza Pogačara i Almeide, nosio je bijelu majicu, jer je Pogačar nosio crvenu majicu, za lidera trke, dok je Almeida nosio zelenu majicu, za lidera klasifikacije po poenima na trećoj etapi i crnu majicu na četvrtoj etapi, kao lider sprint klasifikacije.[55] Iz istog razloga, Filipo Gana, koji je bio trećeplasirani u klasifikaciji po poenima, nosio je zelenu majicu na četvrtoj etapi.[56]
  • Od pete do sedme etape, Almeida, koji je bio drugoplasirani u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, nosio je bijelu majicu, jer je prvoplasirani u klasifikaciji — Tadej Pogačar, bio lider trke i nosio je crvenu majicu.[57][58] Iz istog razloga, na šestoj etapi, David Deker, koji je bio drugoplasirani u klasifikaciji po poenima, iza Pogačara, nosio je zelenu majicu.[57]

Pregled trke[uredi | uredi izvor]

Filipo Gana, pobjednik druge etape.

Trka je počela 21. februara, u 12:30 po lokalnom vremenu u Emiratima.[38] Prva etapa bila je duga 176 km, a vožena je u Emiratu Abu Dabi, od zamka El Dafra u gradu El Rives do grada El Mirfa.[37] Na startu etape duvao je jak vjetar, a odmah na početku, odvojila se grupa od 15 vozača, koja je stekla 10 sekundi prednosti nakon šest kilometara.[59] Tim Ineos grenadirs je razdvojio glavnu grupu zahvaljujući vjetru, a u drugoj grupi su ostali Valverde, Kus i Serhio Igita, ali grupa se spojila, nakon što je vjetar promijenio pravac.[49] Na prvom prolaznom cilju, Dekunink—Kvik-step je predvodio grupu; Almeida je uzeo tri sekunde bonifikacije i osam poena, a grupa se, zbog vjetra, ponovo razdvojila na četiri manje grupe.[49] U prvoj grupi je bilo 26 vozača, dok se broj vozača u ostalim grupama konstantno mijenjao. Bora—hanzgro je radila u drugoj grupi za Akermana, ali je zaostatak porastao na minut i 20 sekundi.[49] Na drugom prolaznom cilju, na 38 km do kraja, Almeida je ponovo odsprintao Pogačara i uzeo osam poena i tri sekunde bonifikacije, dok je prednost u odnosu na drugu grupu porasla na dva minuta.[60] Trojica vozača su otpala iz prve grupe, a na 20 km do cilja, prednost je bila tri i po minuta.[59] Masnada je napao na 7 km do cilja, ali je brzo dostignut, nakon čega je njegov suvozač — Matija Kataneo, napao na 6 km do cilja.[49] Pogačar je radio na čelu za Gaviriju, a na 1,5 km do cilja, Gavirija je odlučio da ne čeka sprint i napao je; brzo je dostigao Katanea, ali je grupa obojicu dostigla u poslednjem kilometru.[59] Elija Vivijani je otvorio sprint, ali nije imao dovoljno snage i pobijedio je Van der Pul, ispred Dekera i Mihala Merkeva. U istom vremenu završili su još Emils Lijepins, Vivijani, Pogačar i Entoni Roa.[61]

Tadej Pogačar, pobjednik trke.

Na jutro prije početka druge etape, lider trke — Van der Pul, kao i cijeli tim Alpesin—feniks, napustili su trku zbog pozitivnih rezultata na kovid 19.[62] Zbog povlačenja Van der Pula, David Deker je preuzeo crvenu majicu.[62] Na drugoj etapi, vožen je hronometar dug 13 km, po potpuno ravnom terenu, u El Hidajriatu.[63] Prvi je startovao Metju Ladagnu, u 13:45, dok je poslednji startovao Deker, u 16:11.[64] U odnosu na ostale etapne trke, gdje vozači startuju po poretku u generalnom plasmanu, na UAE Turu, samo su prvih 10 u generalnom plasmanu bili obavezni da startuju poslednji, dok su ostali mogli da startuju kad hoće, bez obzira na poziciju.[48] Ladagnu je postavio vrijeme od 15:07, nakon čega je Mikel Bjerg, koji je startovao treći iako je bio na 22 mjestu u generalnom plasmanu, postavio vrijeme od 14:17.[65] Nekoliko minuta kasnije, Stefan Bisežer je postavio novo najbolje vrijeme — 14:10.[66] Luis Leon Sančez i Maks Valšajd su završili u vremenima od 14:26 i 14:28 i preuzeli su treće i četvrto mjesto.[65] Frum je završio minut i 22 sekunde iza Bisežera, a Jejts 44 sekunde iza.[48] Antonio Tiberi, bivši juniorski svjetski šampion u vožnji na hronometar, pao je pri punoj brzini na liniji cilja, koju je prešao u padu, sa vremenom od 14:45, nakon čega je odveden u bolnicu, zbog povrede desnog koljena.[67] Oko dva sata nakon Bisežera, Filipo Gana je startovao i postavio novo najbolje vrijeme, od 13:56.[68] Do kraja, Pogačar i Almeida su se borili za crvenu majicu, a prije etape, Pogačar je bio sekundu ispred.[48] Pogačar je postavio četvrto najbolje vrijeme, sa 14:20, šest sekundi ispred Almeide.[65] Dvojica prvoplasiranih u generalnom plasmanu i poslednji koji su startovali hronometar — Deker i Merkev, završili su preko minut iza Pogačara, koji je preuzeo crvenu majicu.[69] Gana je ostvario pobjedu, prvu u sezoni i osmu zaredom u vožnji na hronometar, čime je ostvario pobjede na svakom hronometru koji je vozio u periodu od godinu dana.[70]

Adam Jejts, završio na drugom mjestu u generalnom plasmanu.

Treća etapa bila je prva brdska etapa, ukupne dužine od 166 km.[71] Startovala je u sjedištu vazduhoplovne kompanije Strata Manufacturing, na međunarodnom aerodromu u El Ainu, dok je cilj bio na brdskom usponu Džebel Hefet, dugom 10 km, sa prosječnim nagibom od 6,8%, iznad 1,000 metara nadmorske visine.[40] Etapu je startovao 131 vozač, jer je Tiberi napustio trku, nakon pada na hronometru, prilikom čega je zadobio nekoliko povreda.[72] Odmah na početku, Tomas de Gent i Toni Galopen su otišli u bijeg, a nakon 16 km, stekli su tri minuta prednosti.[73] Galopen je uzeo osam poena i tri sekunde bonifikacije na prvom prolaznom cilju, De Gent pet poena i dvije sekunde, dok je Gavirija, iz glavne grupe, uzeo tri poena i jednu sekundu.[74] Lideri su stekli sedam minuta prednosti, nakon čega je glavna grupa, na oko 100 km do cilja, ušla u predjeo od 20 km u kojem je duvao bočni vjetar.[74] Gana je izašao na čelo grupe, u namjeri da je razdvoji, nakon čega su mu se pridružili suvozači iz Ineosa, kao i timovi Bahrein—viktorijus i Bajk eksčejndž i prednost dvojice lidera pala je na četiri minuta na 87 km do cilja.[73] Izrael start ap nejšn je izašao na čelo u pokušaju da razdvoje grupu, čiji je lider — Kris Frum, izgubio osam minuta na prvoj etapi, nakon što se grupa razdvojila zbog vjetra.[75] Grupa je ostala zajedno, a prednost lidera smanjena je na dva minuta na 67 km do cilja.[73] Grupa je usporila i prednost se ponovo povećala na četiri i po minuta, a tim Dekunink—Kvik-step je izašao na čelo na 40 km do cilja, zbog nove promjene pravca vjetra, ali on nije bio dovoljno jak da bi se grupa razdvojila.[73] Drugi prolazni cilj bio je na 13,5 km do cilja, ponovo je Galopen uzeo osam poena, De Gent pet, Merkev tri i Gana jedan.[74] Pred uspon, na 10 km do cilja, lideri su imali 50 sekundi prednosti, nakon čega je Galopen napao, a De Genta je brzo dostigla glavna grupa.[73] Grupu su predvodili vozači tima UAE tim Emirejts; Galopen je dostignut na 8 km do cilja, a Frum i Aleksej Lucenko bili su na začelju grupe.[73] Na 6 km do cilja, Frum je otpao od grupe, a nakon njega i Valverde, koji je dva puta pobjeđivao na usponu Džebel Hefet.[76] Na 5,5 km do cilja, otpali su svi vozači UAE-a koji su radili za Pogačara, nakon čega je Martinez izašao na čelo za Ineos i u grupi je ostalo samo deset vozača.[73] Nakon što se Martinez sklonio, Sep Kus je napao, pratili su ga Pogačar i Jejts, a ubrzo ih je dostigao i Paules, dok su Igita, Almeida i Emanuel Bukman zaostajali.[77] Lideri su usporili, zahvaljujući čemu ih je druga grupa dostigla, nakon čega je Kus ponovo napao i pratili su samo Pogačar i Jejts.[73] Almeida, Bukman, Igita i Paules su ostali u drugoj grupi i pokušavali su da ih dostignu, nakon čega je Jejts napao; Pogačar ga je pratio, a Kus je otpao iz prve grupe.[74] Njih dvojica su stekli 30 sekundi prednosti, dok je Harm Vanhuke stigao do druge grupe.[74] U poslednjem kilometru imali su 40 sekundi prednosti, Pogačar nije htio da izađe ispred, da vozi na tempo, nakon čega je napao na 400 metara do cilja; Jejts je pratio, ali je Pogačar pobijedio u sprintu.[73] Igita je završio na trećem mjestu, 48 sekundi iza, odsprintavši grupu u kojoj su bili Bukman, Vanhuke i Almeida.[78] Sa pobjedom, Pogačar je povećao prednost na 43 sekunde ispred Jejtsa u generalnom plasmanu.[74]

Žoao Almeida, završio na trećem mjestu u generalnom plasmanu.

Start i cilj četvrte etape bio je na ostrvu El Mardžan, u Persijskom zalivu.[18] Etapa je bila najduža na trci, sa ukupnom dužinom od 204 km, a vožena je po ravnom. Išlo se kroz pustinju do emirata Ras el Hajma i Um el Kajvejn, nakon čega se išlo nazad do ostrva El Mardžan.[79] Etapu je startovalo 130 vozača, nakon što je Jos van Emden napustio trku.[80] Nije bilo napada na početku, a na prvom prolaznom cilju, nakon 50 kilometara, Deker je uzeo osam poena i tri sekunde bonifikacije.[81] Gana za Ineos i Iljo Kejse za Dekunink—Kvik-step, kao i Bora—hanzgo, pokušali su da razdvoje grupu po vjetru, ali ta sekcija nije dugo trajala i grupa je ostala zajedno.[82] Na 88 km do cilja, Fransoa Bidar i Oliver le Gak su otišli u bijeg i stekli su minut i po prednosti, nakon 15 kilometara.[81] Bidar je imao mehaničkih problema i morao je da mijenja prednji točak, a Le Gak je usporio i čekao ga.[81] Stekli su prednost od dva minuta, ali je ona pala na 48 sekundi pred drugi prolazni cilj, nakon što je glavna grupa ubrzala.[82] Na drugom prolaznom cilju, Bidar i Le Gak su uzeli osam i pet poena, dok je Deker uzeo tri poena, u borbi za zelenu majicu.[83] Bijeg je dostignut na 28 km do cilja, a na 10 km do cilja, grupa je počela da ubrzava, u pripremi za sprint.[81] Astana i Bahrein—viktorijus su bili na čelu grupe, nakon čega je UAE tim Emirejts, preuzeo čelo na 4,5 km do cilja, kako bi zaštitili Pogačara i pomogli Gaviriji u sprintu.[82] U poslednjih tri kilometra, Loto—sudal, Dekunink—Kvik-step, Izrael start ap nejšon, Bora—hanzgo i DSM su bili na čelu, kako bi omogućili svojim sprinterima da se bore za pobjedu.[82] U sprintu, Sem Benet je pobijedio ispred Dekera, koji je, sa ukupno 27 poena na etapi, preuzeo zelenu majicu, četiri poena ispred Pogačara.[82] Juan je završio na trećem mjestu, Vivijani na četvrtom, dok su u top 10 završili još Mateo Mosketi, Akerman, Bauhaus, Nicolo, Gavirija i Kaden Grouvs.[84] Benet je ostvario prvu pobjedu u sezoni i 50 u karijeri.[85]

Toni Galopen, pobjednik sprint klasifikacije.

Peta etapa bila je druga brdska i odlučujuća etapa u borbi za generalni plasman.[86] Start je bio u gradu Fudžejra, nakon čega se išlo na sjever, do uspona Džebel Džes, gdje je bio cilj.[40] Uspon je bio dug 20 km, sa prosječnim nagibom od 5% i 7% u poslednja dva kilometra, sa nadmorskom visinom od 1,491 m.[18] Etapa je bila podijeljena na dva dijela: prvi dio je vožen po uglavnom ravnom terenu, sa dijelom kroz pustinju, dok je drugi dio vožen na usponu do cilja.[86] Matijas Frank i Nicolo su otišli u bijeg, ali je Nicolo brzo otpao, dok je Frank stekao prednost od dva minuta i 40 sekundi.[87] Frank je povećao prednost na tri minuta i 20 sekundi i prešao je prvi preko prvog prolaznog cilja, nakon 32,5 km, dok je Deker prošao drugi i povećao prednost u klasifikaciji po poenima.[88] Zaostatak glavne grupe je smanjen, a na 120 km do cilja, Grajpel je napao, zajedno sa suvozačima — Rikom Cabelom i Omerom Goldstajnom, ali ih je grupa dostigla, a prednost Franka je opala na 41 sekundu.[87] Roger Kluge je napao iz glavne grupe na 116 km do cilja, a pratili su ga Lari Verbas, De Gent, Goldstajn, Kevin Koleoni i Las Norman Hansen, koji su stigli do Franka nakon tri kilometra, a iz grupe su napali još Aleksej Lucenko i Aleks Dauset, koji su dostigli bjegunce na 109 km do cilja.[87] Stekli su prednost od dva minuta i 20 sekundi na 75 km do cilja, a glavnu grupu su predvodili vozači Ineosa — Luk Rouv i Andrej Amador.[88] Bjegunci su stekli tri i po minuta prednosti, nakon čega je Gana izašao da radi na čelu grupe i smanjio njihovu prednost na dva minuta i 17 sekundi na 40 km do cilja, a De Gent je osvojio osam poena na drugom prolaznom cilju, ispred Goldstajna i Dauseta.[87] Bjegunci su započeli uspon sa prednošću od dva minuta, a Dauset i Hansen su odmah otpali, nakon čega su otpali i Varbase i Kluge, dok je De Gent vozio na čelu.[89] Nakon što se Gana sklonio sa čela glavne grupe, prednost bjegunaca je porasla na dva i po minuta na 18,5 km do cilja, kada je Bjerg, iz tima UAE radio na čelu.[87] Koleoni i Frank su otpali na 17,5 km do cilja i u bijegu su ostali samo De Gent, Lucenko i Goldstajn, dok je Ineos ponovo preuzeo tempo u glavnoj grupi.[87] Na 17 km do cilja, Lucenko je napao, De Gent je pokušavao da ga prati, ali je konstantno imao sve veći zaostatak, dok je Goldstajn otpao odmah.[87] Lucenko je imao prednost od minut i 20 sekundi, dok je glavna grupa dostigla De Genta na 11,5 km do cilja.[87] Martinez je izašao na čelo na 4 km do cilja, nakon čega je Frum otpao, a prednost Lucenka je smanjena na 44 sekunde.[88] Vinčenco Nibali je prvi napao i smanjio zaostatak na 20 sekundi, nakon čega je Vanhuke napao iz glavne grupe, ali nije mogao da dostigne Nibalija.[88] Almeida je napao iz glavne grupe, nakon čega su dostignuti Nibali i Vanhuke, dok je Lucenko imao 17 sekundi prednosti.[87] U poslednjem kilometru, Lucenko je imao 12 sekundi prednosti, nakon čega je Vingegard napao iz glavne grupe i dostigao ga na 300 metara do cilja.[87] Na 100 metara do cilja, Vingegard je napao i ostvario pobjedu, dok je glavna grupa u sprintu prestigla Lucenka; Pogačar je završio na drugom mjestu, tri sekunde iza Vingegarda, dok je Jejts završio na trećem mjestu sa istim vremenom.[90]

Sem Benet, pobjednik dvije etape.

Šesta etapa bila je duga 168 km, bez uspona i sa dva prolazna cilja. Start je bio u vještačkim ostrvima Deira, u oblasti Deira u Dubaiju, dok je cilj bio u vještačkom arhipelagu Palm Džumejra, u Dubaiju.[39] Poslije prvih 60 km na etapi, vozilo se po biciklističkoj stazi El Kadra, koja se prostire kroz pustinju, ukupne dužine od 86 km, nakon čega se išlo nazad u Dubai, do Palm Džumejre, gdje je bio cilj etape.[57] Već na samom početku, Toni Galopen, Aleksej Lucenko, Metju Ladagnu, Luis Leon Sančez, Atila Valter i Injigo Elosegi su otišli u bijeg, a Sančez je bio najbolje plasirani vozač u generalnom plasmanu, 11 minuta iza Pogačara.[91] Bjegunci su stekli tri i po minuta prednosti, a u glavnoj grupi, na čelu su radili Kvik-step za Beneta, Loto—sudal za Juana, Kubeka asos za Nicola, Jumbo za Dekera i Bora za Akermana, ispred tima UAE.[92] Galopen je uzeo osam poena na prvom prolaznom cilju, a u glavnoj grupi, na manje od 100 km do cilja, došlo je do pada, zbog čega je Florijan Stork, koji je bio na 12 mjestu u generalnom plasmanu, morao da napusti trku.[91] U padu je učestvovao i Mateo Mosketi, koji je nastavio trku, ali je i on napustio nakon 20 kilometara.[91] Na 72 km do cilja, počeo je da duva vjetar, a na čelu grupe su radili Kvik-step, Jumbo, EF edukejšen—nipo i Izrael start ap nejšon, u pokušaju da je razdvoje.[92] Entoni Roa je napustio trku zbog povrede u padu, na 70 km do cilja, dok se grupa razdvojila, a u prvoj grupi, koju je predvodio Kvik-step, bilo je 30 vozača i stekli su 30 sekundi prednosti.[91] Galopen je uzeo osam poena i na drugom prolaznom cilju, zahvaljujući čemu je prešao u vođstvo u sprint klasifikaciji, ispred De Genta.[91] Prednost bjegunaca je pala na ispod minut, a na 60 km do cilja, grupe su se spojile.[93] Prednost bjegunaca je pala na 20 sekundi, a dostignuti su na 25 km do cilja, nakon čega je napao Dmitrij Gruzdev iz Astane.[91] Stekao je 15 sekundi prednosti, ali je dostignut na 10 km do cilja.[91] Na 6 km do cilja, prilikom prelaska vozača sa jedne strane na drugu, došlo je do pada, u kojem je učestvovao i Fabio Sabatini, lid aut vozač za Vivijanija.[92] Na 2 km do cilja, Bajk eksčejndž i DSM su izašli na čelo, dok su im se pridružili i Kubeka asos i Izrael start ap nejšon, u pozicioniranju za sprint.[92] Bahrein, Kvik-step i Loto su izašli na čelo u poslednjem kilometru; Benet je bio u najboljoj poziciji, Merkev ga je predvodio do 200 metara do cilja, nakon čega je započeo sprint i ostvario drugu pobjedu.[94] Deker je bio iza Beneta na početku sprinta, ali je završio na četvrtom mjestu, nakon što su ga prestigli Vivijani i Akerman.[91]

Kejleb Juan, pobjednik poslednje, sedme etape.

Start poslednje, sedme etape, bio je u tržnom centru Džes mol, na ostvru Džes u Abu Dabiju, nakon čega se išlo put centra grada, kroz oblast El Raha. Iz centra je voženo do Kalife i sjeverno, do luke Kalifa i Jas Marine, nakon čega se išlo do lukobrana, gdje je bio cilj.[58] Samuele Batistela, Mateo Sobrero i Aleksej Brinel su otišli u bijeg.[95] Stekli su tri minuta prednosti, a na prvom prolaznom cilju, Deker je uzeo jedan poen i povećao prednost u klasifikaciji po poenima.[95] Na 65 km do cilja, zbog povećanja bočnog vjetra, Ineos je pokušavao da razdvoji grupu, zbog čega je prednost bjegunaca brzo pala.[96] Grupa se razdvojila, u prvoj grupi bilo je 20 vozača, među kojima su bili Pogačar, Jejts, Juan i Benet, dok su u drugoj grupi ostali Almeida i Deker.[97] Prva grupa je dostigla bjegunce i stekla je 30 sekundi prednosti ispred druge grupe. EF je radio na čelu druge grupe, kako bi zaštitili peto mjesto Paulesa, a nakon što su se vozači iz ostalih timova priključili radu, prednost vodeće grupe je smanjena.[95] Na 45 km do cilja, grupe su se spojile, a četiri kilometra kasnije, desio se pad pri vrhu grupe, u kojem je pao i Adam Jejts. Povrijedio je lice, ali je mogao da nastavi i vratio se u grupu, koja je usporila da bi ga sačekala.[98] Na drugom prolaznom cilju, Paules je napao u pokušaju da uzme sekunde bonifikacije i prestigne Krisa Harpera na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu. Deker, koji se borio za klasifikaciju po poenima, predvodio je suvozača — Harpera, koji se borio za generalni plasman; Deker je uzeo osam poena i tri sekunde, Harper je uzeo dvije sekunde, a Paules je uzeo sekundu.[95] Ineos je preuzeo čelo grupe, a Bisežer je pao u finišu.[95] Loto i Kvik-step su preuzeli čelo grupe u poslednja dva kilometra, Merkev je predvodio Beneta, koji je prvi počeo da sprinta, ali je Juan prošao sa desne strane, prestigao ga na liniji cilja i ostvario prvu pobjedu u sezoni, dok je Bauhaus završio na trećem mjestu.[99] Tadej Pogačar je osvojio trku, 43 sekunde ispred Adama Jejtsa, dok je Žoao Almeida završio na trećem mjestu, minut i dvije sekunde iza Pogačara, a Harper na četvrtom mjestu.[100] Pogačar je takođe osvojio i klasifikaciju za najboljeg mladog vozača, ispred Almeide i Paulesa, dok je David Deker osvojio klasifikaciju po poenima, deset poena ispred Beneta.[101] Toni Galopen je osvojio sprint klasifikaciju, osam poena ispred Dekera, dok je UAE tim Emirejts osvojio timsku klasifikaciju, pet minuta ispred Dekunink—Kvik-stepa.[102]

Rezultati[uredi | uredi izvor]

Legenda
crvena Označava pobjednika generalnog plasmana Zelena majica Označava pobjednika klasifikacije po poenima
Crna majica Označava pobjednika sprint klasifikacije Bijela majica Označava pobjednika klasifikacije za najboljeg mladog vozača

Generalni plasman[uredi | uredi izvor]

Generalni plasman (1–10)[103][104]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1  Tadej Pogačar (SLO) UAE tim Emirejts 24 s 00' 28"
2  Adam Jejts (UK) Ineos grenadirs + 35"
3  Žoao Almeida (POR) Dekunink—Kvik-step + 1' 02"
4  Kris Harper (AUS) Jumbo—vizma + 1' 42"
5  Nelson Paules (SAD) EF edukejšen—nipo + 1' 45"
6  Matijas Skjelmose Jensen (DAN) Trek–segafredo + 2' 37"
7  Damijano Karuzo (ITA) Bahrejn–viktorijus + 2' 39"
8  Matija Kataneo (ITA) Dekunink—Kvik-step + 3' 53"
9  Ruben Fernandez (ŠPA) Kofidis + 4' 13"
10  Fausto Masnada (ITA) Dekunink—Kvik-step + 6' 30"

Klasifikacija po poenima[uredi | uredi izvor]

Klasifikacija po poenima (1–10)[103][104]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1  David Deker (HOL) Jumbo—vizma 66
2  Sem Benet (IRS) Dekunink—Kvik-step 56
3  Tadej Pogačar (SLO) UAE tim Emirejts 51
4  Žoao Almeida (POR) Dekunink—Kvik-step 35
5  Toni Galopen (FRA) AG2R sitroen 33
6  Elija Vivijani (ITA) Kofidis 33
7  Kejleb Juan (AUS) Loto–sudal 32
8  Adam Jejts (UK) Ineos grenadirs 28
9  Mihal Merkev (DAN) Dekunink—Kvik-step 28
10  Filipo Gana (ITA) Ineos grenadirs 21

Sprint klasifikacija[uredi | uredi izvor]

Sprint klasifikacija (1–10)[103][104]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1  Toni Galopen (FRA) AG2R sitroen 33
2  David Deker (HOL) Jumbo—vizma 25
3  Tomas de Gent (BEL) Loto–sudal 18
4  Žoao Almeida (POR) Dekunink—Kvik-step 16
5  Omer Goldstajn (IZR) Izrael start ap nejšon 10
6  Matija Kataneo (ITA) Dekunink—Kvik-step 9
7  Mateo Sobrero (ITA) Astana premijer teh 8
8  Matijas Frank (ŠVA) AG2R sitroen 8
9  Oliver le Gak (FRA) Grupama—FDJ 8
10  Luis Leon Sančez (ŠPA) Astana premijer teh 6

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača[uredi | uredi izvor]

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača (1–10)[103][104]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1  Tadej Pogačar (SLO) UAE tim Emirejts 89h 07' 36"
2  Žoao Almeida (POR) Dekunink—Kvik-step + 1' 02"
3  Nelson Paules (SAD) EF edukejšen—nipo + 1' 45"
4  Matijas Skjelmose Jensen (DAN) Trek–segafredo + 2' 37"
5  Serhio Igita (KOL) EF edukejšen—nipo + 9' 47"
6  Stefan de Bod (RSA) Astana premijer teh + 12' 34"
7  Harm Vanhuke (BEL) Loto–sudal + 13' 05"
8  Remi Roša (FRA) Kofidis + 14' 06"
9  Mikel Bjerg (DAN) UAE tim Emirejts + 14' 18"
10  Samuele Batistela (ITA) Astana premijer teh + 14' 45"

Timska klasifikacija[uredi | uredi izvor]

Timska klasifikacija (1–10)[103][104]
Pozicija Tim Vrijeme
1 UAE tim Emirejts 72h 07' 44"
2 Dekunink—Kvik-step + 5' 10"
3 Jumbo—vizma + 11' 01"
4 Kofidis + 16' 28"
5 EF edukejšen—nipo + 17' 25"
6 Bahrejn–viktorijus + 18' 59"
7 Astana premijer teh + 29' 11"
8 Bora–hanzgro + 32' 12"
9 Trek–segafredo + 34' 17"
10 Intermarš—vanti—gober materioks + 34' 25"

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „UCI reveal WorldTour calendar for 2019”. Cycling News. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  2. ^ „UAE Tour”. UAE Tour. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  3. ^ „UAE Tour 2021”. cyclingstage.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  4. ^ „UAE Tour 2021: The Route”. cyclingstage.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  5. ^ „UAE Team Emirates’ Tadej Pogacar wins UAE Tour 2021”. gulfnews.com. 27. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  6. ^ „Van der Poel's Alpecin-Fenix withdraw from UAE Tour due to Covid positive”. cyclist.co.uk. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  7. ^ Macleary, John (28. 2. 2021). „Win a fifth Tour de France? On current form Chris Froome will struggle to finish in top 50”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  8. ^ „Road closures all over emirate for Dubai Tour”. TimeOutDubai.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  9. ^ Brown, Gregor (22. 12. 2014). „Abu Dhabi Tour added to 2015 race calendar”. Cycling Weekly. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  10. ^ „UCI expands WorldTour to 37 events”. Cycling News. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  11. ^ Wynn, Nigel (15. 3. 2018). „Abu Dhabi and Dubai Tours to merge in 2019”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  12. ^ a b „Final UAE Tour stages called off over coronavirus fears”. CyclingNews. 27. 2. 2020. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  13. ^ „Chris Froome among riders being tested for coronavirus at cancelled UAE Tour”. CyclingNews. 28. 2. 2020. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  14. ^ Benson, Daniel (3. 3. 2020). „Cofidis: 'Please don't forget us' as coronavirus quarantine continues”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  15. ^ Farrand, Stephen (4. 3. 2020). „Four riders reported to be positive for coronavirus at UAE Tour”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  16. ^ „2021 Tour Down Under cancelled due to COVID-19 pandemic”. cyclingnews.com. Future plc. 1. 11. 2020. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  17. ^ Farrand, Stephen (8. 1. 2021). „UAE Team Emirates given COVID-19 vaccine during training camp”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  18. ^ a b v g d đ e ž Ryan, Barry (19. 2. 2021). „Race preview: UAE Tour 2021”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  19. ^ Puddicombe, Stephen (19. 2. 2021). „Five things to look out for at the UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  20. ^ „Tadej Pogacar under pressure to win UAE Tour”. cyclingnews.com. 20. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  21. ^ Long, Jony (21. 2. 2021). „UAE Tour start list: Chris Froome, Tadej Pogačar and Caleb Ewan all down to race in 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  22. ^ Bonville-Ginn, Tim (18. 2. 2021). „Here is the strong Ineos Grenadiers team heading to the UAE Tour”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  23. ^ Ballinger, Alex (19. 2. 2021). „Here is the team riding with Chris Froome during his Israel Start-Up Nation debut”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  24. ^ „Sam Bennett and João Almeida headline Deceuninck-QuickStep for UAE Tour”. cyclingnews.com. 18. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  25. ^ „UAE Tour 2021 (2.UWT) — Startlist”. cyclingfever.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  26. ^ Long, Jonny (21. 2. 2021). „Mathieu van der Poel hails 'cyclocross shape in the desert' as key to UAE Tour stage win”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  27. ^ „André Greipel: Wins”. procyclingstats.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  28. ^ „André Greipel to retire at end of 2022”. cyclingnews.com. 14. 4. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  29. ^ „Teams”. UAE Tour. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  30. ^ Roadbook 2021, str. 13.
  31. ^ UCI cycling regulations 2020, str. 215.
  32. ^ „UCI reforms to be phased in through 2019”. cyclingnews.com. 23. 12. 2018. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  33. ^ „Alpecin-Fenix to ride all three Grand Tours in 2021”. cyclingnews.com. 1. 1. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  34. ^ Ostanek, Daniel (27. 10. 2020). „Alpecin-Fenix all but seal Tour de France invite after topping latest Europe Tour rankings”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  35. ^ „Mathieu van der Poel to ride the UAE Tour as lead-out for Philipsen”. cyclingnews.com. 20. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  36. ^ a b „UAE Tour — Startlist”. procyclingstats.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  37. ^ a b „UAE Tour 2021: The Route”. cyclingstage.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  38. ^ a b „Good Morning From Stage 1 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 21. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  39. ^ a b v Roadbook 2021, str. 26–27.
  40. ^ a b v g d đ e „2021 UAE Tour: Route, jerseys and sponsors announced”. UAE Tour. Arhivirano iz originala 27. 01. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  41. ^ „Al Qudra Cycle Track”. visitdubai.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  42. ^ „Preview statistics for UAE Tour 2021.”. procyclingstats.com. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  43. ^ „Alé inks deal with RCS Sport for UAE Tour official leader jerseys”. endurance.biz. 28. 1. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  44. ^ a b v „Uae Tour Inaugural Edition – Route, Jerseys, Teams And Riders Announced”. theuaetour.com. 20. 12. 2018. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  45. ^ a b v g „2021 UAE Tour: route, jerseys and sponsors announced”. endurance.biz. 28. 1. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  46. ^ „7 billion barrels of oil found in new Abu Dhabi reserves, UAE in sixth position in global oil reserves”. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  47. ^ a b v „Understanding The Uae Tour: Flat Stages, Sprinters And The Points Competition”. theuaetour.com. 16. 2. 2020. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  48. ^ a b v g „UAE Tour: Ganna wins stage 2 as Pogacar takes overall lead”. cyclingnews.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  49. ^ a b v g d đ Puddicombe, Stephen (21. 2. 2021). „UAE Tour: Mathieu van der Poel wins stage 1”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  50. ^ „Etisalat tops 100m subscribers”. thenational.ae. 10. 2. 2011. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  51. ^ „Dubai developer Nakheel appoints new CEO”. Arab News (na jeziku: engleski). 23. 11. 2020. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  52. ^ Roadbook 2021.
  53. ^ Mickey, Abby (22. 2. 2021). „Alpecin-fenix And Van Der Poel Withdraw From Uae Tour Due To Positive Covid-19 Test”. cyclingtips.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  54. ^ a b „2021 UAE Tour”. owlapps.net. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  55. ^ a b „UAE Tour 2021 – Filippo Ganna maintains his dominance in the time trials”. sport360.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  56. ^ „UAE Tour 2021 Stage 4 Al Marjan Island”. newsfile.photoshelter.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  57. ^ a b v „Good Morning From Stage 6 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 26. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  58. ^ a b „Good Morning From Stage 7 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 27. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  59. ^ a b v Farrand, Stephen (21. 2. 2021). „UAE Tour stage 1 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  60. ^ Long, Jonny (21. 2. 2021). „Mathieu van der Poel victorious in the crosswinds of stage one at the UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  61. ^ „UAE Tour stage 1: Mathieu van der Poel wins from reduced bunch sprint, takes GC lead”. velonews.com. 21. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  62. ^ a b „Van der Poel and Alpecin-Fenix exit UAE Tour due to coronavirus case”. cyclingnews.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  63. ^ „Good Morning From Stage 2 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  64. ^ „UAE Tour stage 2 time trial start times”. cyclingnews.com. 21. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  65. ^ a b v Farrand, Stephen (22. 2. 2021). „UAE Tour stage 2 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  66. ^ „UAE Tour stage 2: Filippo Ganna blazes to time trial victory as Tadej Pogačar takes GC lead”. velonews.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  67. ^ Ballinger, Alex (22. 2. 2021). „Antonio Tiberi injured after bizarre crash across the finish line in UAE Tour time trial”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  68. ^ Bonville-Ginn, Tim (22. 2. 2021). „Filippo Ganna storms to time trial victory on stage two of UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  69. ^ „UAE Tour : Filippo Ganna remporte le contre-la-montre, Tadej Pogacar nouveau leader”. lequipe.fr (na jeziku: francuski). 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  70. ^ „UAE Tour: Ganna wins Stage 2, Pogacar takes Red Jersey”. sbs.com.au. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  71. ^ „Good Morning From Stage 3 – The Strata Stage – Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 23. 2. 2021. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  72. ^ Benson, Daniel (22. 2. 2021). „Antonio Tiberi out of UAE Tour as team investigate 'bizarre crash'”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  73. ^ a b v g d đ e ž z Ryan, Barry (23. 2. 2021). „UAE Tour stage 3 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  74. ^ a b v g d đ Fletcher, Patrick (23. 2. 2021). „UAE Tour: Pogacar takes control on Jebel Hafeet”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  75. ^ „UAE Tour: Chris Froome adrift on debut as Mathieu van der Poel leads”. bbc.com. 21. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  76. ^ „Sergio Higuita, third in the third stage of the UAE Tour – Cycling – Sports”. football24.news. 23. 2. 2021. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  77. ^ Bonville-Ginn, Tim (23. 2. 2021). „Tadej Pogačar extends his lead with victory on Jebel Hafeet during stage three of UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  78. ^ „UAE Tour stage 3: Tadej Pogačar wins on Jebel Hafeet to secure grip on GC”. velonews.com. 23. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  79. ^ „Good Morning From Stage 4 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 24. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  80. ^ „Stage 4: Al Marjan Island - Al Marjan Island”. rte.ie. 24. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  81. ^ a b v g Fletcher, Patrick (24. 2. 2021). „UAE Tour stage 4 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  82. ^ a b v g d Benson, Daniel (24. 2. 2021). „UAE Tour: Sam Bennett wins stage 4”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  83. ^ Bonville-Ginn, Tim (24. 2. 2021). „Sam Bennett takes victory in chaotic finale on stage four of the UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  84. ^ „UAE Tour stage 4: Sam Bennett beats back rivals for inaugural win of 2021”. velonews.com. 24. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  85. ^ „UAE Tour Cycling 2021 - Sam Bennett Edges Sprint To Take Stage 4, Recording 50th Professional Win”. eurosport.com. 24. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  86. ^ a b „Good Morning From Stage 5 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 25. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  87. ^ a b v g d đ e ž z i Ryan, Barry (25. 2. 2021). „UAE Tour stage 5 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  88. ^ a b v g Benson, Daniel (25. 2. 2021). „UAE Tour: Vingegaard wins stage 5”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  89. ^ Bonville-Ginn, Tim (25. 2. 2021). „Jonas Vingegaard comes out on top with late attack to take stage five of the UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  90. ^ „UAE Tour stage 5: Jonas Vingegaard pips favorites at Jebel Jais summit finish”. velonews.com. 25. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  91. ^ a b v g d đ e ž Ostanek, Daniel (26. 2. 2021). „UAE Tour stage 6 - Live coverage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  92. ^ a b v g Fletcher, Patrick (26. 2. 2021). „UAE Tour: Sam Bennett wins stage 6”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  93. ^ Bonville-Ginn, Tim (26. 2. 2021). „Sam Bennett takes his second win in messy sprint finish on stage six of the UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  94. ^ O'Riordan, Ion (26. 2. 2021). „Sam Bennett’s form continues as he wins stage six at UAE Tour”. irishtimes.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  95. ^ a b v g d Puddicombe, Stephen (27. 2. 2021). „Tadej Pogacar wins UAE Tour as Caleb Ewan takes final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  96. ^ Long, Jonny (27. 2. 2021). „Caleb Ewan pips Sam Bennett to UAE Tour stage seven win as Tadej Pogačar seals overall”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  97. ^ „UAE Tour: Tadej Pogačar seals GC victory as Caleb Ewan claims first win of the season”. velonews.com. 27. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  98. ^ Kennedy, David (27. 2. 2021). „2021 UAE Tour Stage 7 Results”. roadbikeaction.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  99. ^ Benson, Daniel (27. 2. 2021). „Wins sparks relief for Caleb Ewan after 'average' sprints in the UAE Tour”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  100. ^ „Tadej Pogačar Wins The Third Edition Of The UAE Tour, Caleb Ewan Wins Stage 7, The Yas Island Stage”. theuaetour.com. 27. 2. 2021. Arhivirano iz originala 22. 05. 2021. g. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  101. ^ „Team Jumbo-Visma besluit UAE Tour met vierde plaats Harper en puntentrui Dekker”. teamjumbovisma.nl (na jeziku: holandski). 27. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  102. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2021 UAE Tour (WorldTour)”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  103. ^ a b v g d „UAE Tour 2021 » Stage 7”. procyclingstats.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  104. ^ a b v g d „UAE Tour”. eurosport.com. Pristupljeno 22. 5. 2021. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=УАЕ_тур_2021.&oldid=27725895”