Ukrajinski oligarsi
Ukrajinski oligarsi (ukrajinski: ukraїnsьkі olіgarhi) su poslovni oligarsi koji su se pojavili na ekonomskoj i političkoj sceni Ukrajine posle ukrajinskog referenduma o nezavisnosti 1991. U ovom periodu Ukrajina je prešla na tržišnu ekonomiju, brzom privatizacijom državne imovine. Ti događaji preslikali su se na susedne postsovjetske države posle raspada Sovjetskog Saveza. Uticaj ukrajinskih oligarha na unutrašnju i regionalnu politiku, posebno njihove veze sa Rusijom, bio je izvor kritika prozapadnih izvora koji kritikuju nedostatak političkih reformi ili delovanje Ukrajine protiv korupcije.[1][2]
U 2008. godini, kombinovano bogatstvo 50 najbogatijih ukrajinskih oligarha bilo je jednako 85% ukrajinskog BDP-a.[3] U novembru 2013. ovaj broj je iznosio 45% (BDP).[4]
Do 2015. godine, zbog rusko-ukrajinskog rata, ukupna neto vrednost pet najbogatijih i najuticajnijih Ukrajinaca u to vreme (Rinat Ahmetov, Viktor Pinčuk, Igor Kolomojski, Henadij Boholjubov i Jurij Kosjuk) pala je sa 21,14 milijardi dolara (2014) na 11,85 milijardi dolara u junu 2015.[5]
Uticaj oligarha na ukrajinsku vladu je ekstreman. 2011. neki analitičari i ukrajinski političari verovali su da neki ukrajinski poslovni tajkuni, sa „unosnim odnosima“ sa Rusijom, namerno ometaju integraciju Ukrajine u Evropsku uniju.[6]
Spisak oligarha po bogatstvu[uredi | uredi izvor]
Ukupno, 100 najbogatijih poslovnih ljudi u Ukrajini kontroliše oko 44,5 milijardi dolara, prema Forbsu,[7] što čini 27% ukrajinskog BDP-a, na osnovu podataka iz septembra 2021. godine[8]
Prvih 10 ukrajinskih oligarha u 2021. identifikovano je kao:[8]
| Rang | oligarh | Bogatstvo | Napomene |
|---|---|---|---|
| 1 | Rinat Ahmetov | 7,6 milijardi dolara | Proizvodnja i distribucija energije, vađenje uglja i rude gvožđa, metalurgija, medijska industrija |
| 2 | Viktor Pinčuk | 2,5 milijardi dolara | Valjanje čelika, medijska industrija |
| 3 | Kostantin Zhevago | 2,4 milijarde dolara | Bankarstvo, proizvodnja vozila, iskopavanje gvozdene rude |
| 4 | Igor Kolomojski | 1,8 milijardi dolara | Bankarstvo, sirova nafta |
| 5 | Henadij Boholiubov | 1,7 milijardi dolara | Bankarstvo |
| 6 | Oleksandr i Halina Hereha | 1,7 milijardi dolara | Maloprodaja |
| 7 | Petro Porošenko | 1,6 milijardi dolara | Proizvodnja vozila, poslastičarstvo |
| 8 | Vadim Novinskii | 1,4 milijarde dolara | Metalurgija, brodogradnja, Ruska pravoslavna crkva |
| 9 | Oleksandr Jaroslavski | 820 miliona dolara | Nekretnine, metalurgija |
| 10 | Juri Kosijuk | 780 miliona dolara | Poljoprivreda, prehrambena industrija |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Wilson, Andrew (2005). Virtual Politics: Faking Democracy in the Post-Soviet World. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-09545-7.
- ^ Feifer, Gregory (2010-06-03). „Ukraine's New Rulers: What Do They Want?”. RadioFreeEurope/RadioLiberty (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-03-03.
- ^ Kuzio, Taras (2008-07-01). „Oligarchs Wield Power in Ukrainian Politics”. Eurasia Daily Monitor. sv. 5 br. 125.
- ^ Wilson, Andrew (2016), Survival of the Richest: How Oligarchs Block Reform in Ukraine (PDF), Policy Brief, European Council on Foreign Relations
- ^ „A Decisive Turn? Risks for Ukrainian Democracy After the Euromaidan”. Carnegie Endowment for International Peace. 2016-02-03. Pristupljeno 2022-03-03.
- ^ Onyshkiv, Yuriy; Lavrov, Vlad (2011-12-16). „EU Hopes Fade As Gas Lobby Triumphs”. Kyiv Post. Pristupljeno 2022-03-03.
- ^ 100 naйbagatših ukraїncіv 2021. Forbes (na jeziku: ukrajinski). 2022-03-03. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ a b „Report for Selected Countries and Subjects”. IMF.org (na jeziku: engleski). april 2021. Pristupljeno 2021-09-27.