FK Juventus

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Fudbalski klub Juventus
Puno imeJuventus Football Club
NadimakLa Vecchia Signora (Stara dama)
Osnovan1. novembar 1897.; prije 126 godina (1897-11-01) kao Sportski klub Juventus
StadionAlijanc stadion, Torino
Kapacitet41.507[1]
PredsjednikItalija Đanluka Ferero
MenadžerUrugvaj Paolo Montero (privremeno)
LigaSerija A
2023/24.Serija A, 3.
Veb-sajtwww.juventus.com
Domaća oprema
Gostujuća oprema
Treća oprema

Fudbalski klub Juventus (ital. Juventus Football Club od lat. iuventūs — „mladost, omladina”[2]), kolokvijalno poznat i kao Juve, jeste profesionalni italijanski fudbalski klub iz grada Torina u regiji Pijemont. Klub je 1897. godine osnovala skupina torinskih studenata, a od 1903. godine klub nosi crne i bijele prugaste dresove i domaće utakmice odigrava na različitim terenima oko grada, od kojih je posljednji Alijanc stadion sa kapacitetom od 41.507 mjesta. Klub je osvojio 36 zvaničnih titula prvaka Lige, 15 titula prvaka Kupa i 9 titula državnog Superkupa, po čemu je rekorder u svim ovim takmičenjima; osvojio je i dva Interkontinentalna kupa, dva Evropska kupa / Lige šampiona UEFA, jedan Kup pobjednika kupova, drži državni rekord od tri UEFA kupa, dva UEFA superkupa i jedan UEFA Intertoto kup. Prema tome, klub vodi na istorijskoj rang listi Fudbalskog saveza Italije, dok na međunarodnom nivou zauzima četvrto mjesto u Evropi i osmo u svijetu sa najviše konfederalnih titula osvojenih sa jedanaest trofeja, vodeći na Uefinoj rang listi tokom sedam sezona od njenog osnivanja 1979. godine, prema kojoj je najbolji italijanski klub i drugi evropski.

Osnovan je sa imenom Sportski klub Juventus, prvobitno kao sportski klub, drugi je najstariji i dalje aktivan klub takve vrste u zemlji poslije fudbalske sekcije Đenove (osnovana 1893) i nesmetano se takmiči u najvišoj fudbalskoj ligi (reformulisana kao Serija A od 1929) od svog debitovanja 1900. godine, nakon što je promijenio ime u Fudbalski klub Juventus, sa izuzetkom sezone 2006/07. Klubom gotovo neprekidno od 1923. godine upravlja industrijska porodica Anjeli. Veza između Juventusa i Anjelija je najstarija i najduža u nacionalnim sportovima, čineći time Juventus prvim profesionalnim sportskim klubom u zemlji, uspostavljajući se kao glavna sila na nacionalnoj sceni od tridesetih godina i na konfederalnom nivou od sredine sedamdesetih godina 20. vijeka, a sredinom devedesetih je postao jedan od prvih deset najbogatijih u svjetskom fudbalu prema vrijednosti, prihodima i profitu, od 2001. godine se nalazi na Italijanskoj berzi.

Pod rukovodstvom Đovanija Trapatonija, klub je osvojio 13 trofeja tokom deset godina prije 1986. godine, uključujući šest ligaških titula i pet međunarodnih titula, čime je postao prvi koji je osvojio sva tri takmičenja koja organizuje Uefa: Evropski kup, Kup pobjednika kupova i UEFA kup. Sa uzastopnim osvajanjem Evropskog superkupa 1984. i Interkontinentalnog kupa 1985, postao je prvi i do sada jedini na svijetu koji je osvojio sve konfederalne trofeje; dostignuća koja su potvrđena osvajanjem titule UEFA Intertoto kupa 1999. nakon uspješne ere predvođene Marčelom Lipijem, od Juventusa su napravila jedini profesionalni italijanski klub koji je osvojio svako tekuće takmičenje dostupno prvom timu u organizaciji nacionalnog ili međunarodnog fudbalskog saveza. U decembru 2000. godine, klub je bio na sedmom mjestu na istorijskoj rang listi Fife najboljih klubova svijeta, a devet godina kasnije je rangiran kao drugi najbolji klub u Evropi tokom 20. vijeka na osnovu serije statističkih studija Međunarodne federacije fudbalske istorije i statistike, što je najviše dostignuće za ijedan italijanski klub.

Baza navijača kluba je najveća na nacionalnom nivou i jedna je od najvećih na svijetu. Za razliku od većine evropskih skupina sportskih navijača, koji se često okupljaju oko mjesta nastanka njihovog kluba, skupina navijača Juventusa je rasprostranjena po cijeloj zemlji i italijanskoj dijaspori, čineći time Juventus simbolom antiparohijalizma i italijanstva. Klub je dao i većinu igrača italijanskoj reprezentaciji, a različite skupine njegovih igrača predvodile su Azure ka međunarodnim uspjesima, od kojih su najvažnija Svjetska prvenstva 1934, 1982. i 2006. godine.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Počeci[uredi | uredi izvor]

Prva istorijska fotografija igrača Juventusa, oko 1897—1898.

Juventus su kao Sportski klub Juventus 1897. godine osnovali učenici Klasičnog liceja Masimo d’Azeljio u Torinu,[3] ali je poslije dvije godine preimenovan u Fudbalski klub Juventus.[4] Klub se pridružio Italijanskom fudbalskom prvenstvu 1900. godine. Godine 1904, biznismen Marko Ajmone-Marsan je oživio finansije Juventusa, omogućivši time prebacivanje treninga sa Pjeaca d’armi na prikladniji Velodrom Umberto I. Tokom ovog perioda, tim je nosio ružičastu i crnu opremu. Juventus je prvu titulu prvaka lige osvojio 1905. godine igrajući na svom Velodromu Umbertu I. U to vrijeme klub mijenja svoje boje u crne i bijele pruge, po ugledu na engleski FK Nots kaunti.[5]

U klubu 1906. godine dolazi do raskola, jer su neki čelnici razmatrali iseljavanje iz Torina.[4] Predsjedniku Alfredu Diku[a] se to nije dopalo i zajedno je sa nekim istaknutim igračima osnovao FK Torino, čime je stvoren čuveni Derbi dela Mole.[6] Juventus je mnogo vremena proveo u obnovi nakon raskola, preživljavajući Prvi svjetski rat.[5]

Dominacija u ligi[uredi | uredi izvor]

Edoardo Anjeli, vlasnik Fijata, stekao je kontrolu nad klubom 1923. godine i zatim izgradio novi stadion. To je pomoglo klubu da dođe do drugog skudeta (ligaško prvenstvo) u sezoni 1925/26, nakon pobjede nad Albom Audače sa krajnjim rezultatom 12 : 1 (golovi Antonija Vojaka su bili od suštinske važnosti u toj sezoni). Klub se uspostavio kao glavna italijanska fudbalska sila od tridesetih godina 20. vijeka, postavši prvi profesionalni klub i prvi klub sa decentralizovanom bazom navijača, što je dovelo do postizanja rekorda od pet uzastopnih osvojenih italijanskih prvenstava (prvi je bio pod rukovodstvom Karla Korkana), formirajući jezgro italijanske reprezentacije tokom ere Vitorija Poca, uključujući tim sa Svjetskog prvenstva 1934. godine, sa zvijezdama kao što su Rajmundo Orsi, Luiđi Bertolini, Đovani Ferari, Luis Monti i ostali.

Omar Sivori, Džon Čarls i Đampjero Boniperti ili tzv. „Trio magiko”

Juventus se preselio na stadion Komunale, ali ostatak tridesetih i veći dio četrdesetih godina klub nije bio u mogućnosti da povrati dominaciju u ligi. Nakon Drugog svjetskog rata, Đani Anjeli je izabran za počasnog predsjednika.[4] Klub je tokom sezona 1949/50. i 1951/52. osvojio još dvije lige, a tokom drugog prvenstva bio je pod rukovodstvom Engleza Džesa Karvera. Dva nova napadača su potpisala tokom sezone 1957/58: Velšanin Džon Čarls i italijanski Argentinac Omar Sivori, a igrali su zajedno sa dugogodišnjim igračem Đampjerom Bonipertijem. Tokom te sezone Juventus je nagrađen Zlatnom zvijezdom za sportsku izvrsnost koju su nosili na svojim dresovima, nakon što su postali prvi italijanski klub sa 10 osvojenih liga. U istoj sezoni, Sivori je postao prvi igrač u klubu koji je postao Evropski fudbaler godine.[7] Sljedeće sezone, pobjedili su Fiorentinu i time osvojili Seriju A i Kup Italije. Boniperti se povukao 1961. godine kao najbolji strijelac u klubu, sa 182 postignuta gola u svim takmičenjima, što je bio klupski rekord tokom 45 godina.[8]

Tokom posljednjeg desetljeća, klub je osvojio ligu još jednom u sezoni 1966/67.[5] Međutim, tokom sedamdesetih godina Juventus je dodatno ojačao svoj položaj u italijanskom fudbalu. Pod rukovodstvom bivšeg igrača Čestmira Vicpaleka, osvojio je skudeto 1971/72. i 1972/73,[5] sa igračima kao što su Roberto Betega, Franko Kauzio i Žoze Altafini. Tokom ostatka desetljeća, ligu je osvojena još dva puta, sa značajnim doprinosom Gaetana Širea u odbrani. Kasnije pobjeda bila je pod Đovanijem Trapatonijem, koji je predvodio klub u osvajanje njegove prve velike evropske titule (Kul UEFA) 1977. godine, što je doprinjelo dominaciji kluba osamdesetih godina.[9] Tokom Trapatonijevog perioda, mnogi igrači Juventusa činili su kičmu italijanske reprezentacije tokom ere seletora Enca Bearcota, uključujući timove na Svjetskom prvenstvu 1978, Evropskom prvenstvu 1980. i Svjetskom prvenstvu 1982.[10][11]

Evropska scena[uredi | uredi izvor]

Mišel Platini drži Zlatnu loptu u dresu Juventusa
Startna postava u finalu Evropskog kupa 1985. godine

Trapatonijeva era je bila veoma uspješna osamdesetih godina i klub je desetljeće započeo veoma dobro, osvajajući titulu lige još tri puta uzastopno do 1984. godine. To je značilo da je Juventus osvojio 20 titula u italijanskoj ligi i klubu je omogućeno da doda drugu zlatnu zvijezdu na svoj dres, čime je postao jedini italijanski klub koji je to postigao. Tokom ovog perioda, igrači Juventusa su privukli veliku pažnju, a Paolo Rosi je proglašen Evropskim fudbalerom godine nakon njegovog doprinosa pobjedi Italije na Svjetskom prvenstvu 1982. godine, gdje je imenovan Igračem prvenstva.

Francuz Mišel Platini je takođe dobio nagradu Evropskog fudbalera godine tri godine za redom 1983, 1984. i 1985, što je rekord. Juventus je jedini klub koji je imao igrače iz svog kluba koja su osvojila nagradu četiri godine uzastopno.

1982. Juventus stiže do 20. titule i druge zvjezdice (i do današnjeg dana je jedini italijanski klub koji se može pohvaliti tim uspjehom), a dvije godine kasnije i do titule namjenjene pobjedniku Kupa Pobjednika Kupova. Naredne godine je osvojen i prvi Kup Šampiona, ali je taj uspjeh ostao u sjenci čuvene tragedije na finalnom meču protiv engleskog Liverpula na stadionu Hejsel u Briselu, kada je život izgubilo 39 navijača, uglavnom pristalica torinskog kluba. Ovom titulom je Juventus postao prvi klub koji je u svojim vitrinama imao pehare sva 3 najznačajnija evropska takmičenja (kasnije su to uspjeli još samo Ajaks, Bajern Minhen, Čelsi i Mančester junajted), a tih godina su u ekipi bili i ponajbolji evropski igrači tog perioda – Paolo Rosi i Mišel Platini. Ipak, druga polovina osamdesetih nije donijela značajnije uspjehe kluba, a 1990. godine Juventus se seli na stadion Dele Alpi koji je izgrađen zbog Svjetskog prvenstva koje je iste godine održano u Italiji.

Druga Liga šampiona i prvi Superkup Italije[uredi | uredi izvor]

Gotovo decenijski post se prekida dolaskom Marčela Lipija na trenersku poziciju sredinom devedesetih godina prošlog vijeka. Ključni igrači su bili Roberto Bađo, Đanluka Vijali, Ćiro Ferara, a tada se u ekipi pojavio i mladi Alesandro del Pjero, po mnogima i najbolji fudbaler u Juventusovoj istoriji. Već u prvoj sezoni (1995) Lipi osvaja skudeto, a u narednoj i Ligu Šampiona, poslije pobjede nad holandskim Ajaksom u finalu. Interesantno je da je i u sljedeće dvije sezone Juventus stizao do finala najjačeg evropskog klupskog takmičenja, ali ipak nije uspio da se okiti trećom titulom prvaka Evrope.

Alesandro del Pjero

Iako je osvajao titule u domaćem šampionatu, Lipiju se nije dalo da Juventusu podari i još jednu titulu evropskog prvaka – i 2003. godine je klub doveo do finala ovog takmičenja, kada se, nakon jedanaesteraca, ipak radovao drugi italijanski klub, Milan. Njegovim odlaskom sa trenerske funkcije (2004. godine) završena je i jedna od najplodnijih trenerskih priča u dugoj Juventusovoj istoriji.

Sklandal Kalčopoli[uredi | uredi izvor]

2005. i 2006. godine Juventus osvaja još dvije titule prvaka Italije (zvanično 28. i 29.), ali je u maju 2006. godine zemlju potresla afera Kalčopoli. Juventus je bio jedan od 5 klubova optuženih za namještanje utakmica, a završeno je tako što su mu oduzete pomenute dvije titule i klub je izbačen u Seriju B. To su bili najteži trenuci u istoriji „Stare Dame“, međutim, ponajviše zahvaljujući istinskim fudbalskim zvijezdama (Del Pjero, Nedved, Bufon, Trezege, ...) koje su ostale vjerne klubu i u drugoj ligi, Juventus se prošetao kroz drugorazredno takmičenje i ekspresno vratio u Seriju A.

Istorijskih devet uzastopnih ligaških titula uz četiri uzastopne duple krune[uredi | uredi izvor]

U sezoni 2011/12. Juventus je došao do 28. zvanične titule šampiona, prve nakon povratka u Seriju A, koja je, ispostaviće se, bila prekretnica u italijanskom prvoligaškom fudbalu i početak višegodišnje dominacije torinskih crno-bijelih. Uprava kluba je htjela da u narednoj sezoni na dresove prišije i treću zvjezdicu (za 30 "skudeta"), imajući u vidu da su i dvije titule koje su oduzete u skandalu "Kalčopoli" osvojene na terenu, ali se ipak odustalo od te namjere.

Već u sezoni 2012/2013. klub dolazi do 29. "skudeta", a u sezoni 2013/14. i zvanično do 30. titule šampiona. Sezona 2014/15. je uz 31. "skudeto" konačno donijela i 10. trofej u Kupu Italije, čime je Juventus došao do srebrne zvjezdice koja se dodjeljuje za deset trijumfa u najmasovnijem italijanskom takmičenju. Peta uzastopna titula prvaka Italije stigla je u sezoni 2015/16, kada je osvojen i 11. trofej u Kupu Italije, pa je Juventus postao prvi klub u Italiji koji je uspio da odbrani duplu krunu.

Oba domaća trofeja je Juventus osvojio i u sezoni 2016/2017. Prvo je po 12. put osvojen Kup novim trijumfom nad ekipom Lacija što je bio prvi slučaj da neki italijanski klub osvoji ovaj trofej tri puta uzastopno, a nedugo potom je osvojena i 33. titula prvaka Italije, odnosno šesti uzastopni "skudeto" čime je Juventus postavio novi rekord po broju vezanih titula. Serija A je u sezoni 2017/18. bila veoma uzbudljiva, jer je Napoli praktično do samog kraja držao korak za Torinezima, ali je i pored toga Juventus na kraju četvrti put uzastopno osvojio duplu krunu. 13. Kup Italije je osvojen u Rimu još jednim trijumfom nad ekipom Milana, da bi samo tri dana kasnije na istom mjestu u duelu sa Romom osvojen i sedmi uzastopni "skudeto". Osma uzastopna titula šampiona Italije je dominantno osvojena čak pet kola prije kraja sezone 2018/2019. nakon pobjede nad Fiorentinom na domaćem terenu, ali je Kup izgubljen već u četvrtfinalu porazom od Atalante. Deveti uzastopni "skudeto" je stigao tek krajem jula 2020. godine nakon pobjede nad Sampdorijom, u sezoni koja je bila na tri mjeseca zaustavljena zbog pandemije koronavirusa.

U sezoni 2020/21. je ovaj fenomenalan niz prekinut, pošto je ekipa igrala promjenljivo tokom čitave godine i na kraju je tek u posljednjem kolu uspjela da pretekne Napoli na četvrtom mjestu i tako ipak obezbijedi učešće u Ligi šampiona. Kao utjeha osvojeni su 14. trofej u kupu (pobjedom nad Atalantom u finalu od 2:1) i 9. trofej u superkupu Italije (trijumfom nad Napolijem od 2:0). Nakon dvije sezone bez trofeja Juventus u sezoni 2023/24. dolazi do svog 15. slavlja u kupu Italije još jednom pobjedom nad Atalantom u finalu (ovaj puta rezultatom 1:0).

Uspjesi[uredi | uredi izvor]

Uspjesi FK Juventusa
Tip Takmičenje Titule Sezone
Domaće Serija A 36 (38) [b]

Zlatna zvjezdica za 10 osvojenih skudeta Zlatna zvjezdica za 20 osvojenih skudeta Zlatna zvjezdica za 30 osvojenih skudeta

1905, 1925/26,[v] 1930/31, 1931/32, 1932/33, 1933/34, 1934/35, 1949/50, 1951/52, 1957/58, 1959/60, 1960/61, 1966/67, 1971/72, 1972/73, 1974/75, 1976/77, 1977/78, 1980/81, 1981/82, 1983/84, 1985/86, 1994/95, 1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03, 2004/05,[g] 2005/06,[g] 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20
Serija B 1 2006/07.
Kup Italije 15

Srebrna zvjezdica za 10 osvojenih kupova

1937/38, 1941/42, 1958/59, 1959/60, 1964/65, 1978/79, 1982/83, 1989/90, 1994/95, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2020/21, 2023/24.
Superkup Italije 9 1995, 1997, 2002, 2003, 2012, 2013, 2015, 2018, 2020.
Kontinentalno Evropski kup / UEFA Liga šampiona 2 1984/85, 1995/96.
UEFA Kup pobjednika kupova 1 1983/84.
Kup UEFA 3 1976/77, 1989/90, 1992/93.
Evropski superkup / UEFA superkup 2 1984, 1996.
UEFA Intertoto kup 1 1999.
Svjetsko Interkontinentalni kup 2 1985, 1996.
Međunarodni kup šampiona[12] 1 2016.
  •   Rekord

Finala međunarodnih kupova[uredi | uredi izvor]

Kup evropskih šampiona / Liga šampiona

1972/73. Ajaks 1-0 Juventus
1982/83. Hamburger 1-0 Juventus
1984/85. Juventus 1-0 Liverpul
1995/96. Ajaks 1-1 (2-4)[13] Juventus
1996/97. Borusija Dortmund 3-1 Juventus
1997/98. Juventus 0-1 Real Madrid
2002/03. Juventus 0-0 (2-3)[14] Milan
2014/15. Juventus 1-3 Barselona
2016/17. Juventus 1-4 Real Madrid

Kup pobjednika kupova

1983/84. Juventus 2-1 Porto

Kup UEFA

1976/77. Juventus 1-0, 1-2[15] Atletik Bilbao
1989/90. Juventus 3-1, 0-0 Fiorentina
1992/93. Borusija Dortmund 1-3, 0-3 Juventus
1994/95. Parma 1-0, 1-1 Juventus

Kup sajamskih gradova

1964/65. Juventus 0-1 Ferencvaroš
1970/71. Juventus 2-2, 1-1[16] Lids junajted

Superkup Evrope / UEFA superkup[17]

1984. Juventus 2-0 Liverpul
1996. Pari Sen Žermen 1-6, 1-3 Juventus

Intertoto kup

1999. Juventus 2-0, 2-2 Ren

Interkontinentalni kup

1973.[18] Juventus 0-1 Independijente
1985. Juventus 2-2 (4-2)[19] Argentinos Juniors
1996. Juventus 1-0 River Plejt

Hronologija[uredi | uredi izvor]

Hronologija svih uspjeha FK Juventus od 1897. do danas
 
  • 1897. ◦ 1. novembra osnovan Sport Club Juventus, oprema roze sa crnom kravatom i crnim šorcevima.
  • 1898. ◦ Klub ne učestvuje u nacionalnom prvenstvu.
  • 1899. ◦ Klub mijenja ime u Foot-Ball Club Juventus.
    Ne učestvuje u nacionalnom prvenstvu.
  • 1900. ◦ 3. po redu Italijansko federalno prvenstvo i prvo učešće Juventusa, koji ne prolazi regionalnu grupu Pijemont.
  • 1901. ◦ Polufinale Federalnog prvenstva.
  • 1902. ◦ Ispadanje u plej-ofu regionalne grupe Pijemont.
  • 1903. ◦ Nova boja dresova je crno-bijela.
    Finale Federalnog prvenstva.
  • 1904. ◦ Finale Federalnog prvenstva.
  • 1905. ◦ Šampion Italije (1. titula).
  • 1906. ◦ Sukobi u klubu i formiranje Foot-Ball Club Torina.
    2. u završnoj grupi prvenstva iza Milan Foot-Ball Cluba.
  • 1907. ◦ 2. mjesto u regionalnoj grupi Pijemont.
  • 1908. ◦ Osvajač Federalnog prvenstva FIF-a (1. titula).
    2. mjesto u doigravanju ekipa iz regije Pijemont
  • 1909. ◦ Osvajač Federalnog prvenstva FIF-a (2. titula).
    3. mjesto u eliminatornoj fazi regionalne grupe Pijemont.
  • 1909/10 ◦ 3. mjesto na kraju prvenstva.
  • 1910/11 ◦ 9. mjesto u grupi regija Ligurija, Lombardija i Pijemont.
  • 1911/12 ◦ 8. mjesto u grupi regija Ligurija, Lombardija i Pijemont.
  • 1912/13 ◦ 6. mjesto u regionalnoj grupi Pijemont, za narednu sezonu klub je prebačen u grupu regije Lombardija.
  • 1913/14 ◦ 2. mjesto u regionalnoj grupi Lombardija; 4. mjesto u regionalnoj grupi sjevera Italije.
  • 1914/15 ◦ 2. mjesto u grupi B Nacionalnog prvenstva cijele Italije (grupa središnji Pijemont); 3. mjesto u grupi A polufinala prvenstva Italije.
  • 1915/16 ◦ 1. mjesto u regionalnoj grupi Pijemont i 2. mjesto u završnoj grupi Federalnog kupa.
  • 1916–1919. ◦ Prestanak svih zvaničnih takmičenja zbog Prvog svjetskog rata.
  • 1919/20 ◦ 1. mjesto u grupi A regije Pijemont; 1. mjesto u grupi B polufinala prvenstva i 2. mjesto u završnoj grupi prvenstva Italije.
  • 1920/21 ◦ 4. mjesto u eliminatornoj grupi regije Pijemont.
  • 1921/22 ◦ 6. mjesto u grupi A Prve divizije Confederazione Calcistica Italiana.
  • 1922/23 ◦ 5. mjesto u grupi B Prve divizije.
  • 1923. ◦ 23. jula porodice Anjeli ulazi u klub.
  • 1923/24 ◦ 5. mjesto u grupi A Prve divizije.
  • 1924/25 ◦ 3. mjesto u grupi B Prve divizije.
  • 1925/26 ◦  Šampion Italije (2. titula).
  • 1926/27 ◦ 3. mjesto u završnoj grupi Nacionalne divizije.
      Eliminacija u 4. krugu Kupa Italije koji je tada prekinut odlukom FIGC-a zbog nepostizanja dogovora za odigravanje većine mečeva.
  • 1927/28 ◦ 3. mjesto u završnoj grupi Nacionalne divizije.
  • 1928/29 ◦ 2. mjesto u grupi B Nacionalne divizije.
    Četvrtina finala Mitropa kupa.
  • 1929. ◦ Osnivanje jedinstvenog prvenstva, Serija A.
  • 1929/30 ◦ 3. mjesto na kraju sezone u Seriji A.
  • 1950/51 ◦ 3. mjesto u Seriji A.
    Finale Kopa Rija.
  • 1951/52 ◦  Šampion Italije (9. titula).
    3. mjesto na Latinskom Kupu.
  • 1952/53 ◦ 2. mjesto u Seriji A.
  • 1953/54 ◦ 2. mjesto u Seriji A.
  • 1954/55 ◦ 7. mjesto u Seriji A.
  • 1955/56 ◦ 12. mjesto u Seriji A.
  • 1956/57 ◦ 9. mjesto u Seriji A.
  • 1957/58 ◦   Šampion Italije (10. titula).
    Polufinale Kupa Italije.
  • 1958/59 ◦ 3. mjesto u Seriji A.
     Osvajač Kupa Italije (3. titula).
    Šesnaestina finala Kupa šampiona.
  • 1959/60 ◦  Šampion Italije (11. titula).
     Osvajač Kupa Italije (4. titula).
  


Trenutni sastav[uredi | uredi izvor]

Ažurirano: 1. februar 2024. (2024-02-01)

Br. Pozicija Igrač
1 Poljska G Vojćeh Ščensni
2 Italija O Matija De Šiljo
3 Brazil O Glejson Bremer
4 Italija O Federiko Gati
5 Italija S Manuel Lokateli
6 Brazil O Danilo (kapiten)
7 Italija N Federiko Kjeza
9 Srbija N Dušan Vlahović
10 Francuska S Pol Pogba
11 Srbija N Filip Kostić
12 Brazil O Aleks Sandro (vicekapiten)
14 Poljska N Arkadjuš Milik
15 Turska N Kenan Jildiz
16 Sjedinjene Američke Države S Veston Mekeni
Br. Pozicija Igrač
17 Engleska S Samjuel Iling-Džunior
18 Italija N Mois Kin
20 Italija S Fabio Mireti
21 Italija S Nikolo Fađoli
22 Sjedinjene Američke Države N Timoti Vea
23 Italija G Karlo Pinsoljo
24 Italija O Danijele Rugani
25 Francuska S Adrjen Rabio (vicekapiten)
26 Argentina S Karlos Alkaraz
27 Italija S Andrea Kambijaso
33 Portugalija O Tijago Đalo
36 Italija G Matija Perin
41 Italija S Hans Nikolusi Kavilja

Treneri[uredi | uredi izvor]

Predsjednici[uredi | uredi izvor]

Proizvođači opreme i sponzori[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Frederik Dik, sin Alfreda Dika, bio je švajcarski fudbaler koji je bio dio time Juventusa koji je osvojio turnir druge kategorije 1905. godine
  2. ^ Dvije titule je oduzeo sud nakon skandala Kalčopoli.
  3. ^ Sve do 1921. godine, glavna divizija italijanskog fudbala bilo je Fudbalsko prvenstvo. Od tada, to su Prva divizija, Nacionalna divizija i Serija A.
  4. ^ a b Ove titule je oduzeo sud nakon skandala Kalčopoli.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Buon compleanno, Juventus Stadium! - Juventus.com”. Juventus.com (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 19. 7. 2018. 
  2. ^ „iuventūs prevod | latinsko - srpski rečnik”. onlinerecnik.com (na jeziku: srpski). Pristupljeno 19. 7. 2018. 
  3. ^ „Storia della Juventus Football Club”. magicajuventus.com (na jeziku: Italian). Arhivirano iz originala 21. 1. 2008. g. Pristupljeno 8. 7. 2007. 
  4. ^ a b v „Juventus Football Club: The History”. Juventus Football Club S.p.A. official website. Arhivirano iz originala 29. 7. 2008. g. Pristupljeno 9. 8. 2008. 
  5. ^ a b v g „La Storia 1898–2004.”. Almanacco illustrato del calcio ... (na jeziku: italijanski). 2005. ISSN 1129-3381. OCLC 955366284. 
  6. ^ „FIFA Classic Rivalries: Torino vs Juventus”. Fédération Internationale de Football Association. Arhivirano iz originala 14. 12. 2011. g. Pristupljeno 29. 6. 2007. 
  7. ^ „European Footballer of the Year ("Ballon d'Or")”. The Record Sport Soccer Statistics Foundation. Arhivirano iz originala 16. 1. 2009. g. Pristupljeno 8. 6. 2007. 
  8. ^ „Tanti auguri, Presidente!” (na jeziku: Italian). Juventus Football Club S.p.A. official website. Arhivirano iz originala 6. 7. 2009. g. Pristupljeno 3. 7. 2009. 
  9. ^ „Albo d'oro Serie A TIM”. Lega Nazionale Professionisti Serie A (na jeziku: Italian). Arhivirano iz originala 18. 10. 2010. g. Pristupljeno 21. 5. 2012. 
  10. ^ „Italy – International matches 1970–1979”. The Record Sport Soccer Statistics Foundation. Arhivirano iz originala 13. 2. 2009. g. Pristupljeno 4. 1. 2009. 
  11. ^ „Italy – International matches 1980–1989”. The Record Sport Soccer Statistics Foundation. Arhivirano iz originala 10. 2. 2009. g. Pristupljeno 4. 1. 2009. 
  12. ^ Zvanično međunarodno takmičenje održavano od 2013. do 2019. godine tokom letnjih priprema širom planete. Učestvovali su najpoznatiji evropski klubovi uz nekoliko američkih i australijskih ekipa. Format takmičenja je menjan svake godine, a 2020. godine turnir je otkazan zbog pandemije KOVID 19.
  13. ^ Juventus trijumfovao nakon izvođenja penala.
  14. ^ Milan trijumfovao nakon izvođenja penala.
  15. ^ Juventus trijumfovao zbog pravila gola u gostima.
  16. ^ Lids junajted trijumfovao zbog pravila gola u gostima.
  17. ^ 1985. utakmica između Juventusa i tadašnjeg osvajača kupa pobednika kupova Evertona nije odigrana jer su engleski klubovi kažnjeni petogodišnjom suspenzijom iz svih evropskih takmičenja zbog tragedije na Hejselu.
  18. ^ Juventus učestvovao umesto tadašnjeg prvaka Evrope Ajaksa.
  19. ^ Juventus trijumfovao nakon izvođenja penala.
  20. ^ Afera Calciopoli: Juventusu oduzete dvije titule, iz sezona 2004/05. i 2005/06. i klub je izbačen u Seriju B uz negativne bodove, novčanu kaznu i kazne za tadašnje čelnike kluba.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=ФК_Јувентус&oldid=27834698”