Филипински орао
| Filipinski orao | |
|---|---|
| |
| Pithecophaga jefferyi | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| Tip: | |
| Klasa: | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Potporodica: | |
| Rod: | Pithecophaga Ogilvie-Grant, 1896
|
| Vrsta: | P. jefferyi
|
| Binomno ime | |
| Pithecophaga jefferyi Ogilvie-Grant, 1896
| |
| |
| Rasprostranjenost vrste | |
Filipinski orao (lat. Pithecophaga jefferyi) je vrsta ptice iz porodice jastrebova i orlova (Accipitridae). Endemska je vrsta koja živi u šumama na Filipinima.[2]
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Perje je smeđe i bele boje. Ima dužinu od 86-102 cm i težinu od 4,7 do 8 kilograma. U predelu glave ima dugačka pera koja čine „ćubu”. Smatra se najvećim orlom po dužini, ali postoje teži. Prepoznatljiv je po izrazito velikom kljunu. Hrani se tokom dana, najčešće zmijama, majmunima i vevericama. Jedan je od najređih ptica na svetu. Proglašen je filipinskom nacionalnom pticom 1995. godine. Nalazi se na kovanici filipinskog peza. Neopisivo je ugrožen, najviše zbog ogromnog gubitka staništa, prouzrokovanog krčenjem šuma i krivolovom. Njegovo ubijanje je kažnjivo zakonom, a kazna je 12 godina zatvora.[3]
Zanimljivosti i istorijski podaci[uredi | uredi izvor]
Prvi Evropljanin koji je otkrio filipinskog orla bio je Džon Vajthed 1896. godine. Vrstu je opisao Vilijam Robert Ouglvi-Grant u Londonu 1896. godine. Njemu je poslata koža filipinskog orla, a on ju je izložio u lokalnom restoranu.
Pre su ga zvali „orao koji jede majmune”, ali pošto jede i druge životinje, a takođe postoje i druge vrste orlova koje jedu majmune, dobio je postojeće ime filipinski orao 1978. godine. Ova vrsta nema podvrsta.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Pithecophaga jefferyi”. BirdLife International. 2018. Pristupljeno 12. 7. 2019.
- ^ „The Haribon Foundation - The Haribon Foundation is the Philippines' pioneer environmental organization”. The Haribon Foundation (na jeziku: engleski). Pristupljeno 10. 4. 2019.
- ^ Tan, Ria. „Farmer arrested for killing, eating rare Philippines eagle: officials”. wildsingapore news. Pristupljeno 10. 4. 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
