Pređi na sadržaj

Filip Ivanović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Filip Ivanović
Zvanični portret na sajtu Vlade Crne Gore (2023)
Lični podaci
Datum rođenja(1986-01-06)6. januar 1986. (38 god.)
Mesto rođenjaTitograd, SFR Jugoslavija
ObrazovanjeDoktor filozofskih nauka
UniverzitetUniverzitet u Bolonji;
Norveški univerzitet za nauku i tehnologiju
ZanimanjeFilozof; političar
Filozofski rad
InteresovanjaFilozofija
Vizantologija
Istorija filozofije
Patristika

Filip Ivanović (Titograd, 6. januar 1986) je filozof, helenista i političar. Ivanović je naučni saradnik na Univerzitetu Crne Gore i ministar vanjskih poslova Crne Gore.[1]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Obrazovanje[uredi | uredi izvor]

U rodnom mjestu je završio osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirao je (s ocjenom 110/110) na Odsjeku za filozofiju Univerziteta u Bolonji, gdje je i magistrirao (s ocjenom 110/110 cum laude) 2009. godine s tezom o Dionisiju Areopagitu.

Doktorirao je 2014. godine na Odsjeku za filozofiju i religijske studije Norveškog univerziteta za nauku i tehnologiju u Trondhajmu,[2] odbranivši doktorsku tezu[3] pred međunarodnom komisijom u sastavu: akademik prof. dr Endru Laut (Britanska akademija nauka, UK), prof. dr Pol M. Blauers (Miligan Koledž, SAD) i prof. dr Samuel Rubenson (Univerzitet u Lundu, Švedska).

Završio je i profesionalne postdiplomske studije (postgraduate diploma) iz oblasti diplomatske prakse na Institutu Ujedinjenih nacija za istraživanje i obuku (UNITAR).[4]

Naučna i stručna karijera[uredi | uredi izvor]

Od 2010. do 2014. godine radio je kao predavač i istraživač (research & teaching fellow) na Norveškom univerzitetu za nauku i tehnologiju. Od 2015. do 2016. bio je naučni saradnik Van Lir Instituta u Jerusalimu[5] i gostujući istraživač na Hebrejskom univerzitetu u Jerusalimu, a od 2016. do 2017. radi kao istraživač na Odsjeku za helenistiku Univerziteta u Levenu. Usavršavao se na Univerzitetu u Orhusu (2010) i dva puta (2012/2013. i 2017/2018) na Norveškom institutu u Atini kao stipendista Onazis fondacije.[6] Akademske 2018/2019. godine predaje estetiku na Muzičkoj akademiji Univerziteta Crne Gore,[7] a 2019. godine biva izabran u zvanje docenta za oblast filozofija i kultura na Univerzitetu Donja Gorica u Podgorici.[2] U aprilu 2022. izabran je za naučnog saradnika na Institutu za napredne studije Univerziteta Crne Gore.[8]

Osnivač je i direktor Centra za helenske studije u Podgorici,[9] utemeljivač Međunarodne konferencije helenskih studija,[10] te glavni urednik međunarodnog naučnog časopisa Akropolis: Journal of Hellenic Studies.[11] Član je Odbora za filozofiju i sociologiju Crnogorske akademije nauka i umjetnosti,[12] Radne grupe za pregovore o pristupanju Crne Gore Evropskoj uniji za poglavlje 25 "Nauka i istraživanje",[13] Kolegijuma naučnih saradnika (College of Research Associates) Evropske naučne fondacije. Izabran je za eksperta za (re)akreditaciju studijskih programa pri Agenciji za kontrolu i obezbjeđenje kvaliteta visokog obrazovanja Crne Gore.[14] Od maja 2022. do avgusta 2023. bio je član Upravnog odbora Univerziteta Crne Gore.[15] U 2022. godini je bio član Žirija za dodjelu Trinaestojulske nagrade, najvišeg državnog priznanja Crne Gore.[16]

Član je brojnih naučnih i profesionalnih udruženja, među kojima i: Centra mladih naučnika i umjetnika CANU,[17] Međunarodnog društva za izučavanje srednjevjekovne filozofije,[18] Međunarodnog udruženja za patrističke studije,[19] Sjevernoameričkog patrističkog udruženja,[20] Američkog filozofskog udruženja,[21] i dr.

Ivanović je takođe član Mlade akademije nauka Evrope[22] i redovni član (u rangu fellow) Kraljevskog istorijskog društva.[23]

Učestvovao je na preko trideset međunarodnih konferencija i simpozijuma u Italiji, Argentini, Izraelu, Grčkoj, UK, Španiji, Rusiji, i dr. Govori engleski, italijanski i francuski jezik, a služi se španskim i grčkim.[6]

Politička karijera[uredi | uredi izvor]

Vlada Zdravka Krivokapića imenovala je Ivanovića za ambasadora Crne Gore pri Svetoj stolici, za šta je u septembru 2021. godine dobio agreman iz Vatikana. Tadašnji predsjednik Crne Gore Milo Đukanović odbio je da potpiše ukaz o Ivanovićevom postavljenju, pravdajući taj stav mišljenjem da u Vatikan treba da ide karijerni diplomata.[24]

Ivanović je jedan od osnivača[25] i član Predsjedništva Pokreta Evropa sad![26] na čijem su čelu Milojko Spajić i aktuelni predsjednik Crne Gore Jakov Milatović. U aprilu 2023. postao je odbornik u Skupštini Glavnog grada,[27] ali je ubrzo zatim podnio ostavku na to mjesto zbog nespojivosti funkcija.[28]

Nakon Milatovićeve pobjede na predsjedničkim izborima, obavljao je dužnost savjetnika predsjednika za spoljnu politiku.[29][30][31][32]

Na parlamentarnim izborima 11. juna 2023. godine, Ivanović je bio drugi na listi, nakon Milojka Spajića.[33] Pokret je na izborima osvojio 24 mandata u Skupštini.[34] Na konstitutivnoj sjednici Skupštine, održanoj 27. jula 2023. godine, verifikovan mu je mandat poslanika.[35]

Na dužnost ministra vanjskih poslova Ivanović je stupio 31. oktobra 2023. godine, kada je u Skupštini Crne Gore izabrana 44. Vlada Crne Gore, s Milojkom Spajićem na čelu.[36]

Djela (izbor)[uredi | uredi izvor]

Knjige[uredi | uredi izvor]

  • Desiring the Beautiful: The Erotic-Aesthetic Dimension of Deification in Dionysius the Areopagite and Maximus the Confessor, Washington, DC: The Catholic University of America Press, 2019
  • Symbol and Icon: Dionysius the Areopagite and the Iconoclastic Crisis, Eugene, OR: Pickwick, 2010

Naučni radovi[uredi | uredi izvor]

  • “Accordo e armonia. L’estetica neoplatonica di Leon Battista Alberti”, in: A. Tagliapietra, G. Ghirelli, E. Maglione, C. Piccione (a cura di), Storie dell'dea di immagine. Dalla filosofia antica all'arte contemporanea, Milano: Mimesis, 2022, 191-207.
  • “Il pensiero patristico bizantino dei secoli IV-VIII e l’ambiente”, Byzantina Symmeikta, 31, 2021, 139-152.
  • “Pseudo-Dionysius and the Importance of Sensible Things”, in: F. Dell’Acqua & E.S. Mainoldi (eds.), Pseudo-Dionysius and Christian Visual Culture c. 500-900, London: Palgrave MacMillan, 2020, 77-87.
  • “Philosophy as a Way of Life in Maximus the Confessor”, in: K. Boudouris (ed.), Proceedings of the XXIII World Congress of Philosophy, vol. 6, Charlottesville: Philosophy Documentation Center, 2018, 5-9.
  • "Pedagoška i terapeutska uloga filosofije kod Klimenta Aleksandrijskog", Glasnik Odjeljenja humanističkih nauka Crnogorske akademije nauka i umjetnost, 4, 2018, 199-217.
  • “Union with and Likeness to God: Deification According to Dionysius the Areopagite”, in: M. Edwards & E. Vasilescu (eds.), Visions of God and Ideas on Deification in Patristic Thought, London: Routledge, 2017, 118-157.
  • “Maximus the Confessor’s Conception of Beauty”, International Journal of the Classical Tradition, 22:2, 2015, 159-179.
  • “The Eternally and Uniquely Beautiful: Dionysius the Areopagite’s Understanding of the Divine Beauty”, International Journal of Philosophy and Theology, 75:3, 2014, 188- 204.
  • "Znanje i tradicija kod Klimenta Aleksandrijskog", Filozofija i društvo, 24:2, 2013, 264-274.
  • “The Ecclesiology of Dionysius the Areopagite”, International Journal for the Study of the Christian Church, 11:1, 2011, 27-44.
  • “Byzantine Philosophy and its Historiography”, Byzantinoslavica: Revue internationale des études byzantines, 68, 2010, 369-381.

Kolumne i članci[uredi | uredi izvor]

  • "Papa Benedikt XVI: od divljenja do kritika", Vijesti, 05.01.2023.[37]
  • « La diplomatie de François s’inscrit dans l’attitude de neutralité et d’affirmation de la paix », Le Monde, 03 août 2022.[38]
  • "Mora da se mijenja paradigma političkog djelovanja", RTCG, 27.07.2022.[39]
  • "Turkey and the Eastern Mediterranean: A Chance for Cooperation or a Warning of Conflict?", E-International Relations, Apr 16 2022[40]
  • "Balkan Countries Must Get Serious on Science Diplomacy", Balkan Insight, March 1, 2021[41]
  • "Rigorozna reforma univerziteta", Vijesti, 01.07.2015.[42]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Izabrana 44. Vlada Crne Gore”. Vlada Crne Gore. Pristupljeno 2023-11-09. 
  2. ^ a b „Biografija na sajtu Univerziteta Donja Gorica”. Arhivirano iz originala 08. 12. 2020. g. 
  3. ^ „Spisak odbranjenih doktorata na Norveškom univerzitetu za nauku i tehnologiju”. 
  4. ^ Gore, Univerzitet Crne. „Univerzitet Crne Gore - O Univerzitetu”. UCG - Univerzitet Crne Gore. Pristupljeno 2023-05-28. 
  5. ^ „Spisak sadašnjih i bivših saradnika Van Lir Instituta”. 
  6. ^ a b „Curriculum vitae Filipa Ivanovića”. 
  7. ^ „Filip Ivanović, Muzička akademija”. Pristupljeno 28. 11. 2020. 
  8. ^ „Biografija na sajtu Univerziteta Crne Gore”. 
  9. ^ „Početna”. Centar za helenske studije (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-05-10. 
  10. ^ „International Conference of Hellenic Studies | ICHS”. ICHS (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 07. 04. 2023. g. Pristupljeno 2022-05-10. 
  11. ^ „Redakcija časopisa Akropolis”. 
  12. ^ „Odbor za filozofiju i sociologiju CANU”. 
  13. ^ „Odluka o obrazovanju Radne grupe za poglavlje 25 "Nauka i istraživanje"”. Arhivirano iz originala 08. 12. 2020. g. 
  14. ^ „Lista eksperata za (re)akreditaciju studijskih programa” (PDF). Pristupljeno 28. 11. 2020. 
  15. ^ „Bilten Univerziteta Crne Gore br. 559” (PDF). 7. jun 2022. 
  16. ^ „Imenovan žiri za dodjelu Trinaestojulske nagrade”. RTCG - Radio Televizija Crne Gore - Nacionalni javni servis (na jeziku: me). Pristupljeno 2022-06-21. 
  17. ^ „Spisak članova Centra mladih naučnika i umjetnika CANU”. 
  18. ^ „SIEPM”. hiw.kuleuven.be (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-05-10. 
  19. ^ „International Association of Patristic Studies”. 
  20. ^ „NAPS – The North American Patristics Society – Dedicated to the Study of the History & Theology of Early Christianity”. www.patristics.org. Pristupljeno 2022-05-10. 
  21. ^ „The American Philosophical Association”. 
  22. ^ „Ivanović”. Young Academy of Europe (na jeziku: engleski). 2022-04-13. Pristupljeno 2022-04-19. 
  23. ^ „Filip Ivanović izabran za redovnog člana Kraljevskog istorijskog društva”. Vijesti. 7. 12. 2021. 
  24. ^ „Agreman stigao, Đukanović ignoriše”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-06-15. 
  25. ^ portal, D. A. N. (2022-08-26). „DAN - Olivera Injac i Filip Ivanović pristupili Pokretu Evropa sad”. www.dan.co.me. Pristupljeno 2023-05-24. 
  26. ^ esadmin. „Predsjedništvo”. Pokret Evropa sad! (na jeziku: me). Pristupljeno 2023-05-24. 
  27. ^ MilenaPavicevic. „Prva sjednica 12. april 2023.godine, sa početkom u 12 sati – Skupstina glavnog grada PODGORICA” (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 13. 4. 2023. g. Pristupljeno 2023-05-24. 
  28. ^ MilenaPavicevic. „Treća sjednica 11. maj 2023. godine, sa početkom u 10 sati – Skupstina glavnog grada PODGORICA” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-05-24. [mrtva veza]
  29. ^ Predsjednik Milatović sa američkim senatorima Krisom Marfijem i Gerijem Pitersom (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2023-06-15 
  30. ^ „Council of EU - Newsroom”. newsroom.consilium.europa.eu (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-06-15. 
  31. ^ „Predsjedništvo Ukrajine: Očekujemo posjetu Milatovića”. RTCG - Radio Televizija Crne Gore - Nacionalni javni servis (na jeziku: me). Pristupljeno 2023-06-15. 
  32. ^ „Milatović: Bilstromu sam predstavio plan za ulazak Crne Gore u EU”. dnevno.me. Pristupljeno 2023-06-15. 
  33. ^ Redakcija (2023-05-22). „Izbori 11. juna: Pogledajte sve potvrđene liste”. Radio-Televizija Nikšić (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-05-24. 
  34. ^ „Pokret Evropa sad pobjednik izbora, slijede pregovori za sastav Vlade Crne Gore”. balkans.aljazeera.net (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2023-06-15. 
  35. ^ Evropa, Radio Slobodna (2023-07-27). „Konstituisan novi saziv Skupštine Crne Gore, nije izabran predsjednik”. Radio Slobodna Evropa (na jeziku: srpskohrvatski). Pristupljeno 2023-08-02. 
  36. ^ „Izabrana 44. Vlada Crne Gore”. Vlada Crne Gore. Pristupljeno 2023-11-09. 
  37. ^ „Papa Benedikt XVI: od divljenja do kritika”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-05-24. 
  38. ^ „« La diplomatie de François s’inscrit dans l’attitude de neutralité et d’affirmation de la paix »”. Le Monde.fr (na jeziku: francuski). 2022-08-03. Pristupljeno 2023-05-24. 
  39. ^ „Ivanović: Mora da se mijenja paradigma političkog djelovanja”. RTCG - Radio Televizija Crne Gore - Nacionalni javni servis (na jeziku: me). Pristupljeno 2023-05-24. 
  40. ^ Ivanovic, Filip (2022-04-16). „Turkey and the Eastern Mediterranean: A Chance for Cooperation or a Warning of Conflict?”. E-International Relations (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-05-24. 
  41. ^ Ivanovic, Filip (2021-03-01). „Balkan Countries Must Get Serious on Science Diplomacy”. Balkan Insight (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-05-24. 
  42. ^ „Rigorozna reforma univerziteta”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-05-24. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Филип_Ивановић&oldid=27813545”