Fružin
| Fružin | |
|---|---|
 Fružin | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | pre 1393. |
| Mesto rođenja | Veliko Trnovo, Drugo bugarsko carstvo |
| Datum smrti | oko 1460. |
| Mesto smrti | Brašov, Ugarska |
| Porodica | |
| Potomstvo | Šišman Fružin, Stojko Fružin, Stojan Fružin, Stanislav Fružin |
| Roditelji | Jovan Šišman Dragana Lazarević |
| Dinastija | Dinastija Šišmanovića |
| titularni bugarski car | |
| Prethodnik | Jovan Šišman |
| Naslednik | nema |
| Savladar | Konstantin II Bugarski |
 | |
Fružin (bugarski: Fružin; umro 1460) je bio bugarski plemić iz 15. veka, poslednji koji je nosio titulu bugarskog cara. Pripadao je dinastiji Šišman.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Fružin je bio sin poslednjeg trnovskog cara Jovana Šišmana i Dragane Lazarević, ćerke srpskog kneza Lazara Hrebeljanovića. Godina Fružinovog rođenja niti biografija do 1393. godine nisu poznate. Imao je starijeg brata Aleksandra koji je nakon osmanskog osvajanja Bugarske prešao na islam i postao je guverner Smirne gde je i umro 1418. godine. Fružin je nakon turskog zauzeća Trnova pobegao kod svog ujaka Jovana Stracimira u Vidin. Nakon pada Vidina 1395. godine (ubrzo posle bitke na Rovinama), Fružin beži na dvor ugarskog kralja Žigmunda Luksemburškog. Žigmund ga je prihvatio i istakao kao svog kandidata za bugarski presto. Zajedno sa Konstantinom, sinom Jovana Stracimira, Fružin je 1404. godine predvodio ustanak u bugarskim zemljama protiv osmanskog sultana Sulejmana, sina pokojnog Bajazita. Ustanak je predstavljao pokušaj Fružina da iskoristi neprilike u koje je Osmansko carstvo zapalo nakon Angorske bitke. Ustanak je podržavao ugarski kralj Žigmund Luksemburški. Fružin je uspeo da povrati vlast nad delom bugarskih zemalja. Ustanak je, međutim, ugušen, verovatno 1413. ili 1418. godine. Fružin je ponovo pobegao u Ugarsku. On 1425. godine učestvuje u mađarskoj vojsci koja upada iz Vlaške do gradova Vidina, Orahova i Silistrije. Žigmund ga je nagradio plemićkom titulom i poverio mu je grad Lipovu. Fružin je posetio Dubrovačku republiku, a 1435. godine je jedan od vođa Albanskog ustanka, kao predstavnik ugarskog kralja. Učestvovao je u Dugoj vojni 1444. godine pod Vladislavom III. Kampanja je završena velikim porazom hrišćana kod Varne 1444. godine. Vladislav je poginuo u bici. Fružin se spasao, jer se i kasnije javlja u istorijskim izvorima. Umro je oko 1460. godine u Brašovu.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| 16. Šišman I | ||||||||||||||||
| 8. Stracimir Kranski | ||||||||||||||||
| 17. ćerka Dragoša | ||||||||||||||||
| 4. Jovan Aleksandar | ||||||||||||||||
| 18. Jovan Sinadin | ||||||||||||||||
| 9. Keraca Petrisa | ||||||||||||||||
| 19. Teodora Sinadina | ||||||||||||||||
| 2. Jovan Šišman | ||||||||||||||||
| 5. Teodora (Sara) | ||||||||||||||||
| 1. Fružin | ||||||||||||||||
| 12. Pribac Hrebeljanović | ||||||||||||||||
| 6. Lazar Hrebeljanović | ||||||||||||||||
| 13. nepoznato | ||||||||||||||||
| 3. Dragana Lazarević | ||||||||||||||||
| 14. Jug Bogdan | ||||||||||||||||
| 7. Milica Hrebeljanović | ||||||||||||||||
| 15. nepoznato | ||||||||||||||||
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Bakalov, Georgi; Milen Kumanov . "Fružin (neizv.-okolo 1460)". Elektronno izdanie – Istoriя na Bъlgariя (in Bulgarian). Sofiя: Trud, Sirma. 2003. ISBN 978-954-528-613-1.
- Anamali, Skënder; Korkuti, Muzafer; Islami, Selim; Frano Prendi; Edi Shukriu (2002). Kristaq Prifti, Muzafer Korkuti, ed. Historia e popullit shqiptar. Botimet Toena. str. 338.