Hirotesija
Hirotesija ili rukoproizvođenje je u Pravoslavnoj crkvi polaganje ruku s molitvom za posvećenje u rang nižeg klira – u čin čteca ili ipođakona.[1] Pravo hirotesije pripada episkopima, ali u manastirima je, prema 14. kanonu Sedmog vaseljenskog sabora, dozvoljeno da ih vrše i nastojatelji (arhimandriti i igumani).
Hirotesija se, za razliku od hirotonije, vrši izvan oltara, u središtu hrama.[2] To ukazuje na to da je značaj hirotesije nešto niži od hirotonisanja, ali ne umanjuje značaj hirotesije.[3]
Rukopoloženje sveštenstva u višu hijerarhiju sveštenstva vrši se i putem hirotesije. Posvećenje igumanije ženskog manastira takođe se vrši hirotesijom.
Procedura za vršenje crkvenog obreda hirotesije nalazi se u Činovniku arhijerejskog sveštenosluženja.[4]