Pređi na sadržaj

Cvijetin Mijatović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
cvijetin mijatović
Cvijetin Mijatović Majo
Lični podaci
Datum rođenja(1913-01-08)8. januar 1913.
Mesto rođenjaLopare, kod Tuzle, Austrougarska
Datum smrti15. novembar 1993.(1993-11-15) (80 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesijadruštveno-politički radnik
Porodica
SupružnikSibina Mijatović;
Mira Stupica
Delovanje
Član KPJ od1934.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
1941 — 1945.
Čingeneral-major u rezervi
Ambasador SFRJ u SSSR
Period1961 — 1965.
PrethodnikLazar Mojsov
NaslednikDobrivoje Vidić
Predsednik CK Saveza komunista BiH
Period1965 — 1969.
PrethodnikĐuro Pucar Stari
NaslednikBranko Mikulić
Predsednik Predsedništva SFRJ
Period15. maj 1980 — 15. maj 1981.
PrethodnikLazar Koliševski
NaslednikSergej Krajger
Heroj
Narodni heroj od27. novembra 1953.
Odlikovanja
jugoslovenska odlikovanja:
Orden narodnog heroja
Orden junaka socijalističkog rada Orden narodnog oslobođenja Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.
inostrana odlikovanja:
Orden zasluga za Italijansku Republiku

Cvijetin Mijatović Majo (Lopare, kod Tuzle, 8. januar 1913 — Beograd, 15. novembar 1993) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, ambasador i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Bosne i Hercegovine, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije. U periodu od 15. maja 1980. do 15. maja 1981. obavljao je funkciju predsednika Predsedništva SFRJ.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 8. januara 1913. u mestu Lopare, kod Tuzle. Potiče iz siromašne porodice, njegov otac Ilija bio je seoski zanatlija. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju u Tuzli. Godine 1932. upisao je Filozofski fakultet u Beogradu.

Omladinskom pokretu pristupio je još u višim razredima gimnazije u Tuzli. Po dolasku na Beogradski univerzitet, uključio se u redove revolucionarne studentske omladine i intenzivno učestvovao u svim njenim akcijama i demonstracijama. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1934, a od 1934. do 1936. bio je član Univerzitetskog komiteta KPJ.

Zbog komunističke delatnosti hapšen je i osuđivan, a tokom 1935. bio je interniran u logor u Višegradu. Godine 1936. postao je instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, a 1938. upućen je u Bosnu, da radi na stvaranju novih partijskih organizacija. Po povratku iz Bosne, 1939, postao je član Mesnog komiteta KPJ za Beograd. Godine 1940. ponovo je poslat u Bosnu, gde je u Tuzli i njenoj okolini, radio na stvaranju i jačanju partijskih organizacija.

Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. aktivno je radio na organizovanju i pripremanju ustanka u istočnoj Bosni, gde je obavljajući razne rukovodeće vojne i političke dužnosti proveo najveći deo rata.

Juna 1941. postao je politički komesar Štaba partizanskih odreda za Tuzlansku oblast. Kasnije je obavljao dužnost političkog komesara Birčanskog partizanskog odreda, člana Operativnog štaba za istočnu Bosnu, političkog komesara Šeste istočno-bosanske udarne brigade i dr.

Od juna 1943. bio je sekretar Oblasnog komiteta KPJ i sekretar Oblasnog komiteta Narodnooslobodilačkog fronta za Istočnu Bosnu. Bio je član Zemaljskog antifašističkog vijeća narodnog oslobođenja Bosne i Hercegovine (ZAVNOBiH) i član Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), od drugog zasedanja u Jajcu, novembra 1943. godine.

Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je mnoge odgovorne državne i partijske funkcije:

Biran je za člana Centralnog komiteta SK Jugoslavije, na Petom, Šestom, Sedmom i Osmom kongresu SKJ. Od Osmog kongresa, 1964. bio je član Izvršnog komiteta CK SKJ, a od oktobra 1966. i član Predsedništva CK SKJ. Bio je član Izvršnog komiteta Centralnog komiteta Saveza komunista Bosne i Hercegovine, a od 1965. do 1969. i njegov predsednik. Bio je član Saveznog odbora SSRN Jugoslavije, član Centralnog odbora SSRN Bosne i Hercegovine i član Saveta federacije. Za narodnog poslanika Skupštine SR Bosne i Hercegovine i Savezne skupštine SFRJ, biran je u više saziva.

Preminuo je 15. novembra 1993. u Beogradu. Kremiran je, a njegova urna je položena u porodičnoj grobnici na običnoj parceli na Novom groblju u Beogradu, iako mu je pripadalo mesto u Aleji narodnih heroja i Aleji zaslužnih građana.[1]

Cvijetinova prva supruga, glumica Sibina Mijatović (1929—1970), poginula je 1970. godine u saobraćajnoj nezgodi, posle čega se on, 1973. godine, oženio poznatom jugoslovenskom glumicom Mirom Stupicom (1923—2016). Iz prvog braka imao je dve ćerke — Mirjanu (1961—1991) i Maju (1966—1991). Mirjana se bavila muzikom i bila je članica novotalasnog benda „VIA Talas“. Maja se bavila glumom i bila je voditelj emisije „Nedeljno popodne“ na tadašnjoj TV Sarajevo, a jedno vreme je glumila u nekoliko pozorišnih predstava u Narodnom pozorištu u Sarajevu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden junaka socijalističkog rada, Orden narodnog oslobođenja, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih odlikovanja, ističe se Orden za zasluge Italijanske Republike. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Fotogalerija[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Sahranjen Cvijetin Mijatović”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 2. 11. 1993. str. 24. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Цвијетин_Мијатовић&oldid=27554384”