Fruktan
Fruktan je polimer molekula fruktoze. Fruktani sa kratkim lancima su poznati kao fruktooligosaharidi, dok se oni sa dugim lancima nazivaju inulinima. Fruktani se javljaju u namirnicama kao što su agava, artičoka, špargla, praziluk, beli luk, crni luk, jakon, i pšenica.
U životinjskoj hrani se fruktani takođe javljaju u travi, što ima dijetetske implikacije za konje i druge Equidae.
Tipovi[uredi | uredi izvor]
Fruktani su formirani od fruktoznih monomera, normalno sa saharoznom na kraju lanca. Pozicija veza fruktoznih ostataka određuje tip fruktana. Veze se normalno javljaju na jednoj od dve primarne hidroksilne grupe (OH-1 ili OH-6), te postoje dva osnovna tipa fruktana:
- 1-vezani: u inulinu, fruktozil ostaci su povezani β-2,1-vezama.
- 6-vezani: u levanu, fruktozil ostaci su vezani β-2,6-vezama.
Funkcije[uredi | uredi izvor]
Biljke koje skladište svoju hranu u obliku fruktana imaju sposobnost opstanka na niskim temperaturama, jer fruktani uvećavaju toleranciju na smrzavanje. Oni se vezuju za membrane čime pomažu u održavanju ćelija.
Sadržaj fruktana u hrani[uredi | uredi izvor]
| Artičoka, Helianthus tuberosus | 16,0-20,0%[1] |
| Artičoka, Cynara cardunculus | 2,0-6,8%[1] |
| Špargla | 1,4-4,1%[1] |
| Zrna mladog ječma | 22%[2] |
| Beli luk | 17,4%[3] |
| Crni luk | 1,1-10,1%[1] |
| Raž (bran) | 7%[4] |
| Raž (crno) | 4,6-6,6%[4] |
| Pšenični hleb (beli) | 0,7-2,8%[1] |
| Pšenično brašno | 1-4%[2] |
| Pšenične testenine | 1-4%[1] |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ а б в г д ђ Susan J. Shepard, Peter R. Gibson, "Fructose Malabsorption and Symptoms of Irritable Bowel Syndrome: Guidelines for Effective Dietary Management" Архивирано на сајту Wayback Machine (14. март 2011), J Am Diet Assoc 2006:106:1631-1639.
- ^ а б Department of Food Science and Nutrition, University of Minnesota, Joanne L. Slavin, "Mechanisms for the Impact of Whole Grain Foods on Cancer Risk" Архивирано на сајту Wayback Machine (8. децембар 2007), Journal of the American College of Nutrition, Vol. 19, No. 90003, 300S-307S (2000)
- ^ Muir, J.G., (2007). „Fructan and Free Fructose Content of Common Australian Vegetables and Fruit”. Journal of Agricultural and Food Chemistry. 55: 6619—6627. doi:10.1021/jf070623x.
- ^ а б Karppinen, Sirpa. Dietary fibre components of rye bran and their fermentation in vitro, Espoo 2003. VTT Publications 500. 96 p. + app. 52 p.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Sugar - Chemical, Biological and Nutritional Aspects of Sucrose. John Yudkin, Jack Edelman and Leslie Hough (1971, 1973). The Butterworth Group. ISBN 978-0-408-70172-3.