Pređi na sadržaj

Led Zeppelin (album)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Led Zeppelin
Led Zeppelin
Izdat12. 1. 1969.
Žanrhard rok
hevi metal
bluz rok
Trajanje44:45
IzdavačAtlantic Records
ProducentDžimi Pejdž
Diskografija
Led Zeppelin
(1969) 		Led Zeppelin II
(1969)

Led Zeppelin (ponekad nazivan i Led Zeppelin I) je debi studijski album engleske rok grupe Led Zepelin. Objavljen je 12. januara 1969. u Sjedinjenim Američkim Državama i 31. marta u Ujedinjenom Kraljevstvu od strane izdavačke kuće Atlantic Records.[1]

Album je snimljen u septembru i oktobru 1968. u Olimpik Studios u Londonu, ubrzo nakon formiranja benda. Sadrži miks originalnog materijala razrađenog na prvim probama, i rimejkove i prearanžmana savremenog bluza i narodnih pesama. Muzičke sesije su održane pre nego što je grupa obezbedila ugovor o snimanju i ukupno su trajale 36 sati; platili su ih direktno Džimi Pejdž, osnivač, vođa i gitarista grupe, i menadžer Led Zepelina Piter Grant i koštali su 1.782 funti (ekvivalentno 26,451 £ godine 2018.) da se završi. Prodent je bio Pejdž, kome su se kao muzičaru pridružili članovi benda Robert Plant (glavni vokal, harmonika), Džon Pol Džons (bas, klavijature) i Džon Bonam (bubnjevi). Perkusionista Viram Jasani se pojavljuje kao gost na jednoj numeri. Pesme je miksovao Pejdžov prijatelj iz detinjstva Glin Džons, a omot albuma koji prikazuje nesreću Hinderberurga. Omot je dizajnirao Džordž Hardi.

Led Zeppelin je predstavio fuziju bluza i roka grupe, a njihovo preuzimanje hard rok zvuka u nastajanju bilo je odmah komercijalno uspešno i u Velikoj Britaniji i u SAD, dospevši do prvih 10 na listama albuma u obe zemlje, kao i u nekoliko drugih. Mnoge pesme su bile duže i nisu bile pogodne za objavljivanje kao singlovi za radio; Pejdž nije bio voljan da izdaje singlove, pa je samo Good Times Bad Times, sa Communication Breakdown, objavljen van Ujedinjenoj Kraljevstvu. Međutim, zbog izlaganja rok radio stanicama orijentisanim na albume i rasta popularnosti benda, mnoge pesme sa albuma postale su klasična rok radio stanica.

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Jula 1968. godine, engleski rok bend The Yardbirds se raspao nakon što su dva osnivača Kit Relf i Džim Makarti napustili grupu, a treći, Kris Dreja, je otpočeo da se bavi fotografijom ubrzo nakon toga.[2] Četvrtom članu, gitaristi Džimiju Pejdžu, ostavljena su prava na ime i ugovorne obaveze za seriju koncerata u Skandinaviji. Pejdž je zamolio iskusnog session igrača i aranžera Džona Pola Džonsa da mu se pridruži kao basista, i nadao se da će angažovati Terija Rida kao pevača i B. J. Vilsona iz Procol Haruma kao bubnjara. Vilson je i dalje bio posvećen Procol Harum-u, a Rid je odbio da se pridruži, ali je preporučio Roberta Planta, koji se sastao sa Pejdžom u njegovoj kući za čamce u Pangburnu u Berkširu u avgustu da razgovaraju o muzici i radu na novom materijalu.[2][3]

Pejdž i Plant su shvatili da imaju dobru muzičku hemiju zajedno, a Plant je zamolio prijatelja i kolegu Džona Bonama da svira bubnjeve novu grupu. Postava Pejdž, Plant, Džons i Bonam prvi put je uvežbana 19. avgusta 1968. (dan pre Plantovog 20. rođendana), neposredno pre turneje po Skandinaviji pod imenom the New Yardbirds, izvodeći neke stare Iardbirds materijale kao i nove pesme.[4] Nakon što su se nakon turneje vratili u London, Pejdž je promenio ime benda u Led Zepelin, a grupa je ušla u Olimpik Studios u 23 sata 25. septembra 1968. da snimi svoj debi album.[2][3]

Kompozicija[uredi | uredi izvor]

Pesme na albumu potekle su sa prvih grupnih proba, koje su potom dorađene na skandinavskoj turneji. Grupa je bila upoznata sa materijalom kada su ušli na Olimpic da bi započeli snimanje, zbog čega je album brzo završen. Plant je učestvovao u pisanju pesama, ali nije dobio priznanje zbog neisteklih ugovornih obaveza prema Sony Music.[5] Retroaktivno mu je dodeljeno priznanje za „Good Times, Bad Times“,[6] „Your Time Is Gonna Come“,[7] „Communication Breakdown“,[8] „Babe I'm Gonna Leave You“,[9] i „How Many More Times“.[10]

Neobjavljeni materijal[uredi | uredi izvor]

Dve druge pesme sa olimpijskih sesija, Baby Come On Home i Sugar Mama, izostavljene su sa albuma. Objavljeni su na reizdanju retrospektivnog albuma Coda 2015. godine. [11]

Fotografija cepelina Hindenburg nekoliko sekundi nakon što se zapalio 6. maja 1937, korišćena je za omot albuma

Pesme[uredi | uredi izvor]

A strana
№ Naziv Trajanje
1. Good Times Bad Times   2:43
2. Babe I'm Gonna Leave You   6:40
3. You Shook Me   6:30
4. Dazed and Confused   6:27
Ukupno trajanje:
22:20
B strana
№ Naziv Trajanje
1. Your Time Is Gonna Come   4:41
2. Black Mountain Side   2:06
3. Communication Breakdownon   2:26
4. I Can't Quit You Baby   4:42
5. How Many More Times   8:28
Ukupno trajanje:
22:23

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Music, This Day In (18. 2. 2022). „Led Zeppelin – Led Zeppelin I”. 
  2. ^ a b v Lewis 1990, str. 87.
  3. ^ a b Colothan, Scott (27. 9. 2018). „Jimmy Page sheds new light on the inception of 'Led Zeppelin I'”. Planet Rock. Arhivirano iz originala 29. 9. 2018. g. Pristupljeno 29. 9. 2018. 
  4. ^ Lewis & Pallett 1997, str. 43.
  5. ^ Lewis 1990, str. 47.
  6. ^ „ACE Repertory”. www.ascap.com. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 12. 8. 2020. 
  7. ^ „ACE Repertory”. www.ascap.com. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 12. 8. 2020. 
  8. ^ „ACE Repertory”. www.ascap.com. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 12. 8. 2020. 
  9. ^ „ACE Repertory”. www.ascap.com. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 12. 8. 2020. 
  10. ^ „ACE Repertory”. www.ascap.com. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 12. 8. 2020. 
  11. ^ „Coda (reissue)”. Rolling Stone. 31. 7. 2015. Arhivirano iz originala 30. 8. 2018. g. Pristupljeno 29. 8. 2018. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Led_Zeppelin_(албум)&oldid=27679086”