Platonizam
Platonizam je učenje koje je osnovao Platon, a među prvim platonistima u početku svog bavljenja filosofijom bio je i, najpoznatiji Platonov učenik, Aristotel.[1]
Platonizam je filozofsko učenje prema kojem postoje ideje kao metafizičke supstancije. Te su ideje osnova i razlog svakog zbiljskog i stvarnog postojanja. Platonizam je temelj svakog kasnijeg obektivnog idealizma, a time i svake metafizike[2].
Platonizam ovuhvata raznorodne filozofske škole kojima je zajedničko to što uglavnom daju malu važnost čulnoj spoznaji koja, budući da se temelji na onome što je promjenjivo i mnoštveno, ne može utemeljiti istinsko znanje. Na metafizičkom planu apsolutnom znanju odgovara inteligibilni svet ideja. Materijalni, čulni svijet je samo privid i trajno nastajanje.
Rimski car i filosof Marko Aurelije 176. godine nove ere u Atini osnovao je filozofsku školu sa četiri katedre (platonovska, aristotelovska, stoička i epikurejska) a filozofima koji su bili na čelu tih katedri odredio je državne plate.[3] Tako su platonisti dobili važno središte za njegovanje svoje filozofije, koje je plaćalo Rimsko carstvo.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Milan Uzelac. „Istorija filozofije, I”. str. 81. Pristupljeno 22. 1. 2021.
- ^ Filozofijski rečnik, Matica Hrvatska, Zagreb 1984.
- ^ Milan Uzelac. „Istorija filozofije, I”. str. 135. Pristupljeno 22. 1. 2021.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Milan Uzelac, Istorija filozofije I”. Pristupljeno 22. 1. 2021.
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
